W 1949 16 Kaszubska Dywizja Piechoty została przeformowana na 16 Kaszubską Dywizję Pancerną i przeniesiona do Elbląga, Braniewa, Malborka i Tczewa. W 1952 przeformowano ją z kolei na 16 Kaszubską Dywizję Zmechanizowaną, a w 1955 – ponownie na 16 Kaszubską Dywizję Pancerną.
W 1990 roku 16 DPanc został przeformowana w 16 Kaszubską Dywizję Zmechanizowaną. Od stycznia 1992 weszła w podporządkowanie Warszawskiego Okręgu Wojskowego. 12 września 1991 roku Decyzją Ministra ON dywizja została pozbawiona nazwy wyróżniającej "Kaszubska".
W 2017 dowództwo dywizji z Elbląga dyslokowano do Białobrzegów pod Warszawą[2]. We wrześniu 2019 Minister ON Mariusz Błaszczak poinformował, że do końca roku Dowództwo 16 DZ zostanie z Białobrzegów przemieszczone do Olsztyna[3].
Historia dywizji
Struktura organizacyjna w 1991 roku
Dowództwo 16 Kaszubskiej Dywizji Zmechanizowanej w Elblągu
Jednostka została częściowo skadrowana. W latach 90 XX w. rozformowano część związków pancernych zastępując je m.in. jednostkami zmechanizowanymi. Na podstawie Decyzji Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 stycznia 1999 dywizja ponownie weszła w skład Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
Rok 2000 – to dalsze zmiany w strukturach organizacyjnych dywizji. Na podstawie rozkazu Dowódcy Wojsk Lądowych z 15 czerwca 2000 zostały rozformowane: 14 Brygada Zmechanizowana i 18 Batalion Rozpoznawczy w Elblągu, natomiast w jej skład weszły: 20 Brygada Zmechanizowana w Bartoszycach, 3 Batalion Rozpoznawczy w Giżycku. W 2001 w strukturach dywizji powstała 16 Kompania Chemiczna, a jesienią tego roku dywizja weszła w podporządkowanie 1 Korpusu Zmechanizowanego. Po rozformowaniu korpusu dywizję podporządkowano Dowództwu Wojsk Lądowych.
Struktura organizacyjna w latach 2001–2011
Dowództwo 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Króla Kazimierza Jagiellończyka w Elblągu
22 marca 2011 roku w Orzyszu pełniący obowiązki dowódcy 1 DZ, gen. bryg Grzegorz Duda przekazał, a dowódca 16 DZ, gen. bryg. Janusz Bronowicz przyjął w podporządkowanie 15 Mazurski Batalion Saperów. Następnie gen. bryg. Janusz Bronowicz przekazał, a dowódca 15 BZ, gen. bryg. Piotr Błazeusz przyjął w podporządkowanie 15 bsap.
27 kwietnia 2011 roku w Tczewie dowódca 16 DZ, gen. bryg. Janusz Bronowicz przekazał, a dowódca 21 BSP, gen. bryg. Stanisław Olszański przyjął w podporządkowanie 16 bsap.
28 czerwca 2011 roku w Wesołej pełniący obowiązki dowódcy 1 DZ, gen. bryg Grzegorz Duda przekazał, a zastępca dowódcy 16 DZ, gen. bryg. Krzysztof Makowski przyjął w podporządkowanie 1 BPanc.
28 czerwca 2011 roku w Elblągu dowódca 16 DZ, gen. bryg. Janusz Bronowicz przekazał, a komendant 2 Regionalnej Bazy Logistycznej, płk Marek Kalwasiński przyjął w podporządkowanie 16 brem i 16 bzaop.
W 2017 roku Ministerstwo Obrony Narodowej podjęło decyzję o zmianie dyslokacji dowództwa 16 Dywizji do Białobrzegów, miało to związek z utworzeniem w Elblągu dowództwa Wielonarodowej Dywizji Północny Wschód[5]. Decyzja jednak została z czasem zmieniona i z końcem 2019 Dowództwo 16 Pomorskiej DZ mieści się przy ulicy Jagiellońskiej 53 w Olsztynie[3].
Dolną część odznaki to tarcza amazonek wypełniona emaliowanym herbem Elbląga i opasana czarnym otokiem z napisem: POMORSKA DYWIZJA ZMECHANIZOWANA. Górną krawędź herbu wieńczy złoty fragment stylizowanej baszty obronnej zamku w Malborku. Na baszcie wygrawerowano trzy historyczne dla jednostki daty: 1919 1945 1992. Po obu stronach baszty umiejscowiono złote liczby 16. Na baszcie, w cieniu srebrnego skrzydła husarskiego, czerwony Gryf Pomorski trzymający złoty miecz.
Odznaka o wymiarach 50x33 mm, zaprojektował Ryszard Buchta i Kazimierz Kowalik. Wykonana została w pracowni grawerskiej Zygmunta Olszewskiego w Warszawie. Pierwsze odznaki wręczono 6 stycznia 1993.
Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6. Brak numerów stron w książce
Kazimierz Czernikowski, 16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana im. Króla Kazimierza Jagiellończyka, Drukarnia W&P Edward Waszkiewicz, Elżbieta Panter s. c., Malbork 2001, ISBN 83-86590-02-5.
Zdzisław Sawicki: Mundur i odznaki Wojska Polskiego : czas przemian. Warszawa: "Bellona", 1997. Brak numerów stron w książce