Las fòrmas ancianas son Sanctus Illidius, en latin, en 1265, Sainct-Alire, en 1449, Sanctus lllivus, latinizacion de 1486, Sanctus Ilidius, en latin, en 1561, Sainct-Illidde, en 1597, Sainct-Hilaire, en 1598, Sainct-Hélide, Sainct-Alyre, Sainct-Olère, en 1628, Sainct-Yllaire, Sainct-Illyde, Sainct-Hilide, en 1659, Sainct-Hyllide, en 1662, Sainct-Illidy, en 1671, Sainct-Ilyde, en 1672, Sainct-Allyre, en 1693, Saint-Alyre près Girgols, Saint-Allire, en 1784 [3]. Le nom ven de Sanctus Illidius, avesque de Clarmont mòrt en 385 [4],[5]. Le nom vendriá dau vèrbe latin illīdo, illīdere, « tustar, trucar [6], butar contra, butar vas ». Alèire es la fòrma auvernhata de Illidius e d'autras comunas pòrtan aquel nom : Sant Alire (Cantal) e Sent Alire d'Arlhenc. Le promèir i- passa a a- per l'intermediari de e-, le segond en posicion tonica e vengut de -ī- (i long) se manten, -d- se rotaciza en passant per z. Dins las atestacions, Alire es sovent confondut embei Ilari (Sanctus Hilarius) e embei Alària (Sancta Eulalia), dins le segond cas a causa de Santa Alària, vialatge près.
Istòria
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
↑Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 584, a Saint-Alyre d'Arlanc
Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !
.svg)
.svg){kind=small}
