Irange  L’Irange[1][2][3] (var. arange[2][4][3], arangi[3], auranja[2][4], aurange[3], orange[3], poma d'irange[2], iranja, malhòrca[3], portegal[4][3]) es un agrum, fruch dels irangièrs, arbres de diferentas especias de la familha de las Rutacèas o d'ibrids d'aqueles. N'existís doncas mai d'un tipes, subretot èissit de l'especia Citrus sinensis coma los iranges sanguins e los iranges amars produchs pel Bigaradièr. Comestible, es fòrça ric en vitamina C. Es lo quatren fruch mai cultivat al monde. L’irange seriá la poma d’aur del jardin de las Esperidas.  Noms dins qualques lengasLos noms de l'irange, dins las lengas d'Euròpa e de Mediterranèa, daissan conéisser los diferents viatges que coneguèt lo fruch pendent son istòria. Se vei los dos grands camins seguits per l'irange.
Fin finala, d'autras lengas del monde emplegan de racinas diferentas. Per exemple, en indonesian, l'irange se nomena jeruk. BotanicaDescripcionL'irange es, coma son nom o indica, de color irange. A una rusca espessa e pro rufa. Se copa en quartièrs coma sa cosina la mandarina. L'irange es un fruch chucós, sucrat, excitant e conten de vitamina C. Lo fruch s'utiliza per las saladas de fruchs, las confituras, o per consomir son chuc. TipologiaL'irange aparten al grop dels agrums, coma lo citron, la bergamòta e lo pamplemós. Existís fòrça varietats d'iranges que:
IstòriaL'irangièr (Citrus sinensis) es originari de China. Se pòt destriar dos grands camins de dintrada d'aquel fruch en Euròpa. La rota mediterranèa foguèt seguida, a l'epòca de las crosadas (sègles XI a XIII), per l'irange amar o bigarada: transmés pels persians als Arabis, aquel fruch foguèt plantat en Sicília, que difusèt cap al rèsta d'Euròpa. Ulteriorament, al sègle XVI, los navigators portugueses descobriguèron l'irange doç en China, e lo menèron en Euròpa; son succès acabèt per despassar l'irange amar. Fins a la primièra mitat del sègle XX, l'irange èra un fruch de luxe e sovent una dona de Nadal pels enfants. Sa cultura dins de caissas foguèt logtemps un simbòl de poder pels aristocratas que li faguèron de bastiments especializats: las oranjariás. EconomiaProduccionL'industria de l'irange representa una chifra d'afars mondiala de prèp de 2 miliards de dolars americans, los primièrs productors son Brasil e los Estats Units d'America (subretot Florida). 
Consomacion Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !L'irange de Nadal es un sovenir de nostres aujòls modèstes obrièrs o païsans. Per assegurar una consomacion pendent totes los meses de l'an, produccion e transpòrt d'iranges dichs de contra-sason apareguèron. La particularitat d'aquela produccion en zona temperada cauda redusís pro l'espandida de las superfícias possiblas dins l'emisfèri Sud. S'impausan atal Chile e Uruguai, Sud-Africa e la Nòva Zelanda. Las ventas d'estiu demòran encara caracterizadas per l'escassa de l'ofra. Se pòt contar l'exemple d'Uruguai. A l'independéncia d'Argeria, de païsans productors d'iranges franceses decidiguèron de migrar en Uruguai per i practicar lors culturas. Aprèp una installacion perilhosa, los cultivators de França descobriguèron un mercat local dificil. Las exportacions alunhadas venent un imperatiu, mas demandèron una organizacion rigorosa de la filièra: calibratge, condicionament, equipaments e mejans de transpòrt rotièrs puèi maritims. En 1972, d'ajudas economics encastrat dins lo plan Citrico comun als païses vesins del Rio de la Plata, Uruguai e Argentina, fins 1992 ne foguèt davancièr. La poma es lo primièr fruch consomit en França (part de mercat en 2010 : 22,6 %) davant l'irange (12,3 %) e la banana (12,2 %)[7]. UtilizacionsAlimentacionLo fruch es consomit fresc, mas es tanben utilizat dins fòrça recèptas coma lo chuc d'irange (54 % del mercat dels chucs de fruchs), las confituras, las còcas, de alcòls, o lo guit d'irange... Informacions nutricionalas
La pèl, confituras o marmeladas fachas amb de ruscas d'iranges non eissidas de l'agricultura biologica (o non tractadas) pòdon contenir de quantitats significativas de rèstas de pesticidas[8]. Las ruscas atacadas per de fungi o mosiduras (mosidura blava subretot) pòdon tanben contenir de micotoxinas. ProprietasUn estudi sus l'òme montrèt l'efècte anxiolitic de l'esséncia d'irange difusada dins l'atmosfèri[9]. La pèl d'irange, mas tanben dels citrons o dels pamplemoses, libèran de meteis biais per pression o per gratatge de moleculas de furocomarines: un contacte long o un frotament amb la pèl jonch a una exposicion al solelh pòt provocar de rojors irritantas e de prusiments desagradables. Son los meteisses tipes de moleculas de base "comarina" qu'explican l'odor de las esséncias d'iranges e lors implicacions relaxantas[10]. Galariá d'imatges
Nòtas e referéncias
Vejatz tanbenLigams extèrnes
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
