Psalmus 67 (enumeratione Graeca psalmus 66 dictus) libri Psalmorum verbis "Deus misereatur" incipit; etiam habet superscriptionem: "Magistro chori. Fidibus. PSALMUS. Canticum" (sic in Nova Vulgata). In hoc psalmo gentes ad Deum laundandum vocantur.[1]
1 In finem, in hymnis. Psalmus cantici David. 2 Deus misereatur nostri, et benedicat nobis;
illuminet vultum suum super nos, et misereatur nostri: 3 ut cognoscamus in terra viam tuam,
in omnibus gentibussalutare tuum. 4Confiteantur tibi populi, Deus:
confiteantur tibi populi omnes. 5Laetentur et exsultent gentes,
quoniam iudicas populos in aequitate,
et gentes in terra dirigis. 6 Confiteantur tibi populi, Deus:
confiteantur tibi populi omnes. 7 Terra dedit fructum suum: benedicat nos Deus, Deus noster! 8 Benedicat nos Deus,
et metuant eum omnes fines terrae.
Precatio est pro foelici Ecclesiae statu, non solum ut Deus in Iudaea eum tueatur incolumem, sed etiam ut nova et insolita propagatione augeat. Ubi etiam breviter disserit de regno Dei, quod Christi adventu in toto orbe erigendum erat.[2]