1 In finem, pro Maëleth intelligentiae David.
Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. 2 Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus;
non est qui faciat bonum. 3 Deus de caelo prospexit super filios hominum,
ut videat si est intelligens, aut requirens Deum. 4 Omnes declinaverunt; simul inutiles facti sunt:
non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. 5 Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem,
qui devorant plebem meam ut cibum panis? 6 Deum non invocaverunt;
illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.
Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent:
confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos. 7 Quis dabit ex Sion salutare Israël?
cum converterit Deus captivitatem plebis suae,
exsultabit Iacob, et laetabitur Israël.