Pere Bosch i Gimpera

Biografía
Nacemento	22 de marzo de 1891 Barcelona, España
Morte	9 de outubro de 1974 (83 anos) Cidade de México
Minister of Justice and Law (en)
20 de xuño de 1937 – 1 de abril de 1939 ← Juan Comorera y Solé
Rector of the University of Barcelona (en)
18 de xullo de 1933 – 22 de febreiro de 1939 ← Jaume Serra i Húnter (en) – Emilio Jimeno Gil →
Catedrático de universidade
Datos persoais
Educación	Institución Libre de Enseñanza
Actividade
Campo de traballo	Arqueoloxía, historia e antropoloxía
Lugar de traballo	Barcelona
Ocupación	arqueólogo, historiador, profesor universitario, político, prehistoriador, antropólogo, historiador da arte, escritor
Empregador	Universidade de Barcelona Universidade de Heidelberg Universidade de París Universidade de Oxford Universidade Nacional Autónoma de México
Partido político	Acció Catalana
Membro de	Sección Histórico-Arqueolóxica do Institut d'Estudis Catalans (membro numerario do Institut d'Estudis Catalans) (1935–) Real Academia das Boas Letras de Barcelona
Alumnos	Julio Martínez Santa-Olalla
Obra
Doutorando	Lluís Pericot i Garcia
Familia
Fillos	Carlos Bosch García
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Pere Bosch i Gimpera (Barcelona 1891 - México 1974) foi un arqueólogo e prehistoriador e unha das personalidades científicas de Cataluña (España) máis coñecidas internacionalmente. Asinaba, ás veces, como Pedro Bosch Gimpera.

Pere Bosch i Gimpera naceu en Barcelona o 22 de marzo de 1891. Comezou estudos de Dereito, mais pasou a realizalos de Filosofía e Letras. Trasladouse a Berlín entre 1911 e 1914, onde fixo estudos de Filoloxía Clásica e Prehistoria. En 1911 doutorouse en letras e en 1913 en Historia. As súas primeiras publicacións versaron sobre a civilización cretomicénica (1912) e sobre a orixe da traxedia grega (1913). Tamén traduciu a Homero. No ano 1915 foi nomeado director do servizo de escavacións do Institut d'Estudis Catalans e en 1916 gañou a cátedra de Historia Antiga na Universidade de Barcelona. En 1919 publicou Prehistoria catalana. Xa desde aquela época primeira mostrouse decididamente partidario do uso da lingua catalá nas publicacións científicas.

A partir de 1919 e até a súa morte mantería amizade e correspondencia privada co seu alumno e compañeiro Lluís Pericot i Garcia.

Coa obra Etnografía de la Península Ibérica (1932) desenvolveu teses innovadoras que lle deron sona. No ano 1933 é elixido reitor da Universidade de Barcelona. Implicado na política da Generalitat de Cataluña, republicana, ocupou o cargo de Conselleiro de Xustiza baixo a presidencia de Lluís Companys. Xunto con outros membros do goberno catalán foi encarcerado no buque "Uruguay", despois dos feitos do 6 de outubro de 1934, suceso que provocaría protestas internacionais.

Logo da guerra civil houbo de se exiliar en México. Posteriormente foi sometido a unha campaña de desprestixio na Universidade de Barcelona baixo dominio franquista. No país azteca sería profesor da Universidade Autónoma e máis da Escola Nacional de Arqueoloxía da Universidade de México. En 1945 publicou en México La formación de los pueblos de España.

No ano 1971 obtivo a nacionalidade mexicana.

Bosch i Gimpera publicou varios libros e decenas de artigos. Entre os primeiros cabe sinalar:

• Prehistoria catalana (1919).
• La arqueología prerromana hispánica (1920), apéndice a Hispania de Adolf Schulten.
• Pyrenäenhalbinsel, in Ebert, M. (ed), Reallexicon der Vorgeschichte, X, 1927-28.
• Etnología de la Península Ibérica (1932).
• El poblamiento y la formación de los pueblos de España (1945).
• El Próximo Oriente en la Antigüedad (1964).
• El problema indeuropeo (1968).
• La Universitat i Catalunya (1969).
• Historia de Oriente (1971).
• Prehistoria de Europa: Las raíces prehistóricas de las culturas de Europa (1975).

• Breve biografía na web do Institut d'Estudis Catalans (en catalán).