PROFILPELAJAR.COM

Marina Tsvetaeva
	;
Nome orixinal	(ru) Марина Ивановна Цветаева
Biografía
Nacemento	8 de outubro de 1892 ; Moscova, Rusia
Morte	31 de agosto de 1941 (48 anos); Ielabuga, Rusia (pt)
Causa da morte	suicidio, enforcamento
Lugar de sepultura	Ielabuga (pt)
Residencia	Ielabuga (pt) (1941–1941); Memorial House-Museum of Marina Tsvetaeva in Korolyov (en) (1939–1941); París (1925–1939); Praga (1923–1925); Berlín (1922–1923); Moscova (1908–1922); Tarusa (en) (1906–1906); Ialta (1905–1906); Nervi (en) (1902–1905); Moscova (1892–1902); Koktebel (en) ; Aleksandrov (pt) ; París
Educación	Universidade de París
Actividade
Campo de traballo	Poesía e artes escénicas
Lugar de traballo	Berlín ; Praga ; París ; Moscova
Ocupación	poetisa, prosista, autora de diarios, escritora, tradutora
Período de actividade	1908 - 1941
Xénero artístico	Poesía e memorias
Familia
Cónxuxe	Sergei Efron (1912–)
Parella	Sophia Parnok (1914–1916)
Fillos	valor descoñecido ; Ariadna Sergejewna Efron; () Sergei Efron; Gueorgui Serguéievich Efrón; () Sergei Efron
Pais	Ivan Tsvetaev e Marija Aleksandrowna Meyn
Irmáns	Anastasija I. Cvetaeva; Valerii︠a︡ Ivanovna T︠S︡vetaeva
	Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Цветаева Марина Ивановна); Enciclopedia soviética armenia; Concise Literary Encyclopedia (en) ,

Marina Ivanovna Tsvetaeva (en ruso: Мари́на Ива́новна Цвета́ева), nada en Moscova o 14 de setembro^xul./ 26 de setembro de 1892^greg. e finada en Elabuga o 31 de agosto de 1941, foi unha poeta rusa e soviética. A súa obra está considerada entre as maiores da literatura rusa do século XX.^[1] Viviu e escribiu sobre a revolución rusa de 1917 e a fame negra que a seguiu en Moscova. Nun intento de salvar a súa filla da inanición, levouna a un orfanato estatal en 1919, onde faleceu de fame. Tsvetaeva abandonou Rusia en 1922 e viviu na pobreza coa súa familia en París, Berlín e Praga antes de volver a Moscova en 1939. O seu marido Sergei Efron e a súa filla Ariadna Èfron (Alya) foron arrestados acusados de espionaxe en 1941 e o seu marido foi executado. Tsvetaeva cometeu suicidio en 1941.

Como poeta lírica, a súa paixón e atrevida experimentación lingüística márcana como cronista da súa época e das profundidades da condición humana.

Traxectoria

Tsvetaeva naceu en 1892, filla do fundador do Museo Pushkin de Moscova, Ivan Tsvetaev. De familia acomodada e aínda moi nova, publicou con grande éxito Vecherny Albom ("Álbum da tarde").^[2] Continuou a traballar en literatura e coñeceu e tratou os grandes escritores. Colocouse á altura de Pasternak, Akhmatova e Mandelstam. Tsvetaeva, ao padecer a reprobación oficial, non puido atopar vivenda nin traballo. Era tan pobre que a súa filla Irina houbo de ir a un orfanato, onde, debidos ás condicións famélicas, morreu.

Despois da revolución rusa, tivo que exiliarse en Berlín, Praga (1922) e posteriormente en Francia (1925) co seu marido Sergei Efron, antes oficial branco en activo, que se desenganou pouco a pouco coa actitude dos emigrados. Viviu catorce anos en Francia, a desgusto e deprimida. Tivo dúas fillas, Irina e Ariadna, e un fillo, Georgii.

Finalmente, en 1939, regresou á Unión Soviética co seu fillo Georgii para reunirse co seu marido, que regresara a Rusia coa súa filla Ariadna en 1937, como responsable da contraespionaxe soviética. Tsvetaeva escribiu ao xefe do NKVD, Beria, pedindo información e defendendo o seu marido, tras unha desgraciada misión oficial. En 1941, Efron e Ariadna foron arrestados, e o home foi fusilado o 16 de outubro de 1941.^[3] Ariadna tivo que autoacusarse como era habitual, mais tras permanecer oito anos no gulag, foi arrestada novamente en 1949 e enviada ao desterro no raion de Turukhans. Só foi rehabilitada en 1955.

Cando comezou a Gran Guerra Patria, coa ocupación nazi, Tsvetaeva foi evacuada a Elabuga, Tartarstán, onde finalmente se suicidou en 1941.

A pesar de todas estas desgrazas (e da conciencia escrita delas) deixou obras moi vivas, de impresionante calor, intransixente e cheas de valentía, onde está a lembranza de toda unha serie de escritores e artistas da súa época, así como o retrato das súas propias obsesións, cunha lingua entrecortada e agudísima. A súa correspondencia cruzada con Paternak e Rilke (publicadas a partir de 1979) dá a medida da súa personalidade, a súa forza especial e a atracción de todo tipo que ela exerceu.^[4]

A súa obra salvouse da destrución e do esquecemento grazas á súa filla Ariadna Efron. Na Unión Soviética permaneceu case inédita ata despois da segunda guerra mundial, cando comezou a darse a coñecer a través da literatura en follas clandestinas (samizdat).

Nabokov rectificou os seus prexuízos sobre a difícil Tsvetaeva ("lela soamente causa estupor e dor de cabeza"), mais negouse a encabezar a súa rehabilitación, que non chegou de todo ata hai uns días, cando se publicou en Rusia a súa obra completa.

Enrique Vila-Matas^[5]

Tributo

O 8 de outubro de 2015, Google Doodle conmemorou o 123 aniversario do seu nacemento.^[6]

Notas

↑ "Tsvetaeva, Marina Ivanovna" Who's Who in the Twentieth Century. Oxford University Press, 1999.
↑ La librería de los escritores, La central / Sexto piso, 2007
↑ Tsvetaeva,Confesiones. Vivir en el fuego, pp. 538-543
↑ Cartas del verano de 1926, Minúscula, 2012, intr.
↑ Vila-Matas: 'Galaxia Tsvietáyeva' [1]
↑ "Marina Ivanovna Tsvetaeva’s 123rd Birthday". Google.com. 8 de outubro de 2015.

Véxase tamén

Bibliografía

Karlinsky, Simon: Marina Tsvietáieva: la mujer, su mundo y su poesía. Trad. de Francisco Segovia. 336 páxs. Grijalbo Mondadori, Madrid, 1991. ISBN 84-397-1759-8.