As linguas sino-tibetanas[1] ou linguas trans-himalaias forman unha familia de máis de 300 idiomas, que se falan desde o norte da India ao occidente, ata Taiwán polo leste, e desde a China ao norte, ata a península de Malaca, polo sur. En número de falantes soamente a supera a familia indoeuropea. A procedencia destas linguas (que a lingüística occidental apenas estudou) hai que buscala no Tíbet, o Nepal, Myanmar, a China occidental e o estado indio de Assam. As linguas do grupo caracterízanse pola súa tendencia á tonalidade.
Clasificación
Matisoff (2015)
A familia sino-tibetana compona os seguintes grupos segundo James Matisoff (2015):[2][3]
A lingua bai de Yunnan ten unha filiación algo enigmática, pois mentres uns situárona entre as tibetano-birmanas outros a colocado entre as linguas tai ou entre as mon-khmer. As autoridades chinesas clasifican ao pobo bai entre os pobos tibetano-birmanos e á súa lingua entre a grupo yi (lolo-birmano). Unha hipótese é que a lingua bai orixinal é unha antiga rama da familia Senón-Tibetana, que se separou do tronco chinés fai 2.500 anos.
↑van Driem, George (2014). "Trans-HimalayanArquivado 06 de decembro de 2020 en Wayback Machine.", en Owen-Smith, Thomas; Hill, Nathan W. (eds.), Trans-Himalayan Linguistics: Historical and Descriptive Linguistics of the Himalayan Area, Berlin: de Gruyter, p. 11–40, ISBN 978-3-11-031083-2.
↑Hsiu, Andrés (2019). "Working tree of the Sino-Tibetan phylum". Proxecto ramas sino-tibetanas (Sino-Tibetan Branches Project)(en inglés). Arquivado dende o orixinal o 22 de outubro de 2020. Consultado o 16 de decembro de 2020.