PROFILPELAJAR.COM

José Leite Lopes
Biografía
Nacemento	28 de outubro de 1918 ; Recife, Brasil
Morte	12 de xuño de 2006 (87 anos); Río de Xaneiro, Brasil
Educación	Universidade de São Paulo ; Universidade Federal de Pernambuco (pt)
Director de tese	Mário Schenberg
Actividade
Campo de traballo	Física teórica
Ocupación	físico, científico nuclear
Membro de	Academia Brasileira de Ciências (pt) ; Academia de Ciências dos Países em Desenvolvimento (pt)
Obra
	Obras destacables (1993) Q104034652 ;
Premios
	(1948) Bolsa de estudos Guggenheim; Grã-Cruz da Ordem Nacional do Mérito Científico (pt) ;
Descrito pola fonte	Physicists: Biographical Dictionary (en) , (p.160)

José Leite Lopes, nado o 28 de outubro de 1918 en Recife e finado o 12 de xuño de 2006 en Río de Xaneiro, foi un físico brasileiro, especializado en teoría cuántica de campos e física de partículas. Científico de renome internacional, Leite Lopes loitou contra a ditadura do Brasil e artellou a creación de institucións de investigación.

Traxectoria

Foi o responsábel da primeira predición do bosón Z, cuxos resultados serviron de base para o desenvolvemento da unificación electrodébil, que outorgou o Premio Nobel de Física de 1979 a Steven Weinberg, Sheldon Glashow e Abdus Salam.^[1]^[2]

Foi o gran articulador político da fundación do Centro Brasileiro de Investigacións Físicas (CBPF), instituto que creou xunto con César Lattes en 1949.^[3] Ademais, participou en articulacións para fundar outras importantes institucións, como a Comisión Nacional de Enerxía Nuclear (CNEN), o Consello Nacional para o Desenvolvemento Científico e Tecnolóxico (CNPq) e a Financeira de Estudos e Proxectos (Finep). Foi presidente da Sociedade Brasileira de Física (SBF) de 1967 a 1971. ^[4]

Vida académica

En 1935, comezou o curso de Química industrial na Escola de Enxeñaría de Pernambuco e en 1940 matriculouse no curso de Física na Facultade Nacional de Filosofía, en Río de Xaneiro .

En 1942, recibiu unha bolsa para traballar na Universidade Federal do Río de Xaneiro e ao ano seguinte recibiu outra bolsa para a Universidade de São Paulo^[5]. Na década de 1950 coincidiu na USP con David Bohm, físico nomeado ao premio Nobel que fuxira dos Estados Unidos pola persecución macartista e se nacionalizou brasileiro.

Leite Lopes doutorouse en física na Universidade de Princeton, supervisado por Wolfgang Pauli.^[6] É recoñecido internacionalmente polas súas moitas contribucións á física teórica, especialmente nas seguintes áreas:

Predición da existencia dun bosón vector neutro (bosón Z), en 1958, mediante a elaboración dunha ecuación que mostraba a analoxía da interacción nuclear débil co electromagnetismo. Steven Weinberg, Sheldon Glashow e Abdus Salam utilizaron posteriormente estes resultados para desenvolver a unificación do electromagnetismo e a débil interacción nuclear. Recibiron o Premio Nobel de Física en 1979.
O modelo de dominancia vectorial na interacción nuclear débil
Estrutura da capa nuclear nas reaccións fotonucleares
Potencial pseudoescalar dun meson na teoría do deutero
Pares de mesóns escalares
Modelos estruturais de leptóns e quarks

Obras

Ao longo da súa carreira, publicou varios artigos e libros científicos, incluíndo:^[7]

Fondements de la Physique Atomique (Hermann, 1967)
Conferencias sobre simetrías (Gordon & Breach, 1969)
Gauge Field Theories (Pergamon Press, 1981, 1983)
Teoría Relativa da Gravitación (Masson, 1993)
Sources et Evolution de la Physique Quantique (en colaboración con B. Escoubès, Masson, 1995).

Cine

José Leite Lopes e César Lattes son os protagonistas da película Cientistas Brasileiros, un documental de 2002 dirixido por José Mariani que narra a súa traxectoria e as súas contribucións ao desenvolvemento da física no Brasil.^[8]