Abdus Salam

Nome orixinal	(pa) محمد عبد السلام
Biografía
Nacemento	29 de xaneiro de 1926 Jhang, Paquistán (pt)
Morte	21 de novembro de 1996 (70 anos) Oxford (Reino Unido)
Causa da morte	paralisia supranuclear progressiva (pt)
Relixión	Comunidade Ahmadi (pt) e Islam
Educación	Government College University (en) - grao en Artes St John's College (pt) - Doutor en filosofía University of the Punjab (en) - mestría en artes St John's College (pt) Sanatan Dharma College (en)
Director de tese	Nicholas Kemmer (pt) e Paul Taunton Matthews (pt)
Actividade
Campo de traballo	Teoría cuántica de campos
Ocupación	profesor universitario, físico teórico, físico
Empregador	St John's College (pt) (1954–1957) Government College University (en) (1951–1954) Universidade Columbia Imperial College London Universidade de Carachi (pt) Universidade de Cambridge Universidade de Chicago Centro Internacional de Física Teórica (pt) Universidade de Houston Ministry of Science and Technology (en) University of the Punjab (en)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1979–) Academia de Ciencias da URSS (membro estranxeiro) (1971–) Academia de Ciências dos Países em Desenvolvimento (pt) Accademia Nazionale delle Scienze detta dei XL Royal Society Academia de Ciências da Polónia (pt) Indian National Science Academy Academia de Ciencias de Rusia Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia Pontificia das Ciencias Comissão de Pesquisa do Espaço e Atmosfera Superior (pt) Real Academia das Ciencias de Suecia Academia de Ciencias de Hungría Edward Bouchet Abdus Salam Institute (en)
Alumnos	Jonathan Ashmore (en) , Faheem Hussain (en) , Pervez Hoodbhoy (en) , Abdul Hameed Nayyar (en) e Ghulam Dastagir Alam (en)
Influencias	Paul Dirac
Obra
Doutorando	Walter Gilbert, Michael Duff (pt) , Ray Streater (pt) , Fayyazuddin (en) , Ghulam Murtaza (en) , Muneer Ahmad Rashid (en) , Riazuddin (en) , Robert Delbourgo (en) , Masud Ahmad (en) , Ali Chamseddine (en) , John Moffat, Yuval Ne'eman (pt) , Alan J. Macfarlane (en) , John Polkinghorne, John Clayton Taylor (pt) , Peter West (en) , Daniel Akyeampong (en) , Ronald Shaw (pt) , I. R. Gatland (en) , Penelope Anne Rowlatt (en) , A. Syed (en) , William Raymond Franklin (en) , Tin Maung Aye (en) , Purnangshu Kumar Roy (en) , James F. Boyce (en) , John Strathdee (en) , Qaisar Shafi (pt) , Partha Ghose (en) , Kamaluddin Ahmed (en) e Christopher Isham (pt)
Familia
Cónxuxe	Louise Johnson
Premios
Premio Átomos pola Paz../... 41+
Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih, Enciclopedia soviética armenia, volume 10, (p.116) Physicists: Biographical Dictionary (en) , (p.242)

Abdus Salam, nado o 29 de xaneiro de 1926 en Santokdas, Sahiwal en Punxab e finado o 21 de novembro de 1996 en Oxford, Inglaterra, foi físico teórico de Paquistán que recibiu o Premio Nobel de Física en 1979 polo seu traballo no Modelo electrodébil, unha síntese matemática e conceptual do electromagnetismo e a interacción nuclear débil, até agora o último paso que se deu para chegar á unificación de todas as forzas da natureza.

Naceu o 29 de xaneiro de 1926 en Jhang Maghiana, India (hoxe Paquistán). Cursou estudos no Colexio do Goberno en Lahore e doutorouse en matemáticas e física en 1952 pola Universidade de Cambridge. Abdus Salam foi un estudante moi brillante. Desde 1956, foi Profesor de Física Teórica no Imperial College London, que é unha prestixiosa institución británica de educación que se centra en estudos relacionados coa ciencia, a enxeñaría e o medicamento, complementada por unha escola de negocios.

Foi nomeado director do Centro Internacional de Física Teórica de Trieste, Italia, cando se fundou en 1964.

Abdus Salam morreu aos 70 anos, o 21 de novembro de 1996, en Oxford, a causa do párkinson. Foi sepultado en Rabwah (Chenab Nagar), Punxab, Paquistán.

O profesor Abdus Salam foi un devoto Ahmadi (musulmán). Debido á presión política dos Ahmadis en Paquistán, Abdus Salam non foi homenaxeado oficialmente polo Goberno de Paquistán, a pesar de ser o primeiro Premio Nobel do país.

Recibiu o Premio Nobel de Física en 1979 polo seu traballo no Modelo electrodébil a cal é unha teoría física que unifica a interacción nuclear débil e o electromagnetismo, dúas das catro interaccións fundamentais da natureza. á súa vez, este modelo áchase incluído na Teoría da grande unificación (GUT), que une a interacción electrodébil coa interacción nuclear forte. Abdus Salam, Sheldon Lee Glashow e Steven Weinberg chegaron á mesma teoría independentemente e compartiron o Premio Nobel. A validez da teoría foi confirmada experimentalmente polos traballos de LHC no CERN en Xenebra,^[1] e o descubrimento dos Bosóns W e Z, que son as partículas mediadoras da interacción nuclear débil, unha das catro interaccións fundamentais da natureza. Son tres tipos de partículas fundamentais moi masivas que se encargan en xeral de cambiar o sabor doutras partículas, os leptóns e os quarks.

1. ↑ Charley, Sarah. "LHC creates matter from light". symmetry magazine (en inglés). Consultado o 2020-08-30. 

• (en inglés) Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Física 1979

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Abdus Salam