PROFILPELAJAR.COM

José Caeiro
Nome orixinal	José Valentín Caeiro Igós
Biografía
Nacemento	14 de febreiro de 1925 ; Hondarribia, España
Morte	14 de xaneiro de 1981 (55 anos); Vilagarcía de Arousa, España
Altura	1,71 m.
Actividade
Ocupación	futbolista, adestrador de fútbol
Período de actividade	1945 - 1959
Deporte	fútbol
Posición de xogo	Dianteiro
1945–1948
Traxectoria

José Valentín Caeiro Igós, nado en Hondarribia o 14 de febreiro de 1925 e finado en Vilagarcía de Arousa o 14 de xaneiro de 1981, foi un futbolista e adestrador español. Como futbolista destacou principalmente no Racing de Ferrol e no Stade Rennais, sendo o cuarto máximo goleador histórico de ámbolos dous clubs. Tamén rendeu a gran nivel na Real Sociedad, coa que marcou 56 goles en 86 encontros. Durante a súa carreira como adestrador dirixiu a varios equipos, a maioría galegos, entre eles o propio Racing, o Lugo, o Pontevedra ou o Arousa.

Traxectoria

Como futbolista

Nacido en Hondarribia,^[1] xogou no Real Unión antes de fichar en 1944 polo Racing de Ferrol, que militaba na Segunda División. Debutou co club departamental o 19 de xuño, nun partido da Copa Galicia contra o Deportivo da Coruña no Inferniño. Marcou naquel partido dous dos cinco goles do seu equipo, que venceu por 5-3.^[2]

Excelente goleador, en só catro tempadas en Ferrol marcou 70 goles en liga e Copa do Xeneralísimo, converténdose no máximo anotador da historia do club naquel momento. Destacou especialmente na tempada 1947/48, na que marcou 26 goles en 25 partidos de liga, sendo o terceiro máximo goleador da competición (só por detrás de Serratusell e Bazán), e seis en Copa. Durante esa tempada logrou ata en tres ocasións marcar catro goles nun mesmo partido, contra Valencia Mestalla, Real Murcia e Sporting de Gijón, sendo o segundo deles contra o Murcia a maior goleada da historia do club (9-0).^[3]

En agosto de 1948 foi traspasado á Real Sociedad por 425.000 pesetas.^[4] Na súa primeira campaña no club donostiarra marcou 23 goles, contribuíndo a que o equipo se proclamase campión e ascendese á Primeira División. Debutou na máxima categoría na primeira xornada da tempada 1948/49 contra o Espanyol en Sarrià, marcando o gol que colocaba o empate no marcador preto do final do partido (2-2). Na novena xornada fixo o seu primeiro triplete, na goleada por 7-0 contra o Oviedo, e marcou un total de 13 goles en liga. Na seguinte tempada conseguiu 17 goles en liga, ademais de dous na Copa, incluído un nas semifinais contra o Real Madrid. Disputou ademais a final contra o Barcelona en Chamartín, no que a vitoria foi para o equipo catalán

En 1951 asinou co Valencia, club no que militou un ano e no que non conseguiu ningún gol, lastrado polas lesións e pola competencia de Badenes.^[5] Ao ano seguinte regresou á Segunda División, fichando polo Hércules, onde recuperou os seus bos números goleadores, anotando 17 tantos na súa única tempada no club. A continuación marchou a Francia, convencido por Salvador Artigas para xogar no Stade Rennais, na segunda división francesa.^[6] Marcou 31 goles en cada unha das dúas primeiras tempadas, e 21 na terceira, na que o club conseguiu proclamarse campión da categoría e ascender á máxima división.^[6] Non puido repetir os bos números na súa cuarta e derradeira tempada no Rennais, pero os seus 83 goles colocárono naquel momento como o segundo máximo goleador da historia do club (na actualidade ocupa o cuarto lugar).^[7] Rematou o seu paso polo fútbol francés cunha última tempada no AS Brestoise, equipo afeccionado.^[6]

A continuación regresou a Ferrol para disputar co Racing a tempada 1958/59 de Segunda División, onde sumou dous goles máis antes de retirarse.^[1]

Como adestrador

Obtivo o título de adestrador nacional en 1966 e o primeiro equipo que dirixiu foi o Brigantium de Betanzos, co que logrou a permanencia na Terceira División.^[1] A continuación foi contratado polo Lugo, da mesma categoría, e que viña de rematar subcampión con Ricardo Badás no banco.^[1] Con todo, a súa estancia no club vermello e branco durou só uns meses, pois foi despedido en outubro de 1967, despois de denunciar no xornal El Progreso que nin el nin varios xogadores cobraran os salarios correspondentes e de afirmar que non se sentaría no banco no seguinte partido contra o Atlético Ourense no Estadio José Antonio.^[8]^[9]

Na tempada 1968/69 adestrou o Numancia na Terceira División e en outubro de 1969 asinou como novo técnico do Racing de Ferrol, en substitución do cesado Ernesto Pons.^[10] Permaneceu dúas tempadas á fronte do equipo verde, obtendo un 10º e un 8º posto na Segunda División. En marzo de 1972 converteuse no novo adestrador do Pontevedra, o terceiro da tempada, despois dos despedimentos de José Juncosa e Simón Herrería.^[11] O equipo estaba na parte baixa da táboa de Segunda, só tres puntos por riba do derradeiro clasificado, pero trala chegada de Caeiro obtivo varias vitorias e subiu ata a 11ª praza final. Caeiro continuou como adestrador granate na tempada 1972/73, pero foi destituído tras 20 xornadas, co equipo en postos de descenso directo, ocupando o seu lugar Martín Esperanza.^[12]

En xaneiro de 1975 firmou como novo adestrador do Real Jaén, en Terceira, substituíndo a Martín Vences, que fichou polo Gimnàstic.^[13] Ao ano seguinte regresou ao Racing de Ferrol, agora na Terceira División, pero non chegou a completar a tempada, sendo cesado en febreiro de 1977.^[14] En xullo de 1977 fíxose cargo da Ponferradina, equipo que dirixiu durante as seguintes tres tempadas en Terceira.^[15]

Para a tempada 1980/81 asinou como técnico do Arousa, tamén en Terceira División.^[16] Nos seis meses que estivo á fronte do club arlequinado realizou un importante labor na promoción da canteira e levou equipo á terceira praza. O 14 de xaneiro de 1981 faleceu dun infarto de miocardio, cando se dispoñía a traladarse ao estadio da Lomba para dirixir un adestramento do equipo.^[17]

Vida persoal

Casado coa ferrolá Carmen Rodríguez, coa que tivo dous fillos, María José e José María.^[18]^[17]

Palmarés

Real Sociedad

Segunda División (1): 1948/49.

Stade Rennais

Ligue 2 (1): 1955/56.

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 "Caeiro, nuevo entrenador del Club Deportivo Lugo". El Progreso (en castelán). 21 de xullo de 1967. p. 6. Consultado o 5 de decembro de 2021.
↑ "Un buen triunfo del Ferrol sobre el Deportivo". El Correo Gallego (en castelán) (22553). 20 de xuño de 1944. p. 3. Consultado o 5 de decembro de 2021.
↑ "Aplastante victoria del Club Ferrol sobre el Murcia (9-0)". El Correo Gallego (en castelán) (23673). 24 de febreiro de 1948. p. 4. Consultado o 5 de decembro de 2021.
↑ "Ferrol deportivo". El Correo Gallego (en castelán) (23828). 22 de agosto de 1948. p. 2. Consultado o 5 de decembro de 2021.
↑ "Ficha de José Caeiro". ciberche.net (en castelán). Consultado o 5 de decembro de 2021.
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 "José Caeiro". stade-rennais-online.com (en francés). Consultado o 5 de decembro de 2021.
↑ "Top 50 des buteurs" (en francés). Arquivado dende o orixinal o 05 de decembro de 2021. Consultado o 5 de decembro de 2021.
↑ "Caeiro no se desplaza hoy con el C. D. Lugo a Orense". El Progreso (en castelán) (18725). 15 de outubro de 1967. Consultado o 6 de decembro de 2021.
↑ "Caeiro, separado del C. D. Lugo". La Noche (en castelán) (14333). 17 de outubro de 1967. p. 15. Consultado o 6 de decembro de 2021.
↑ "Caeiro firmó como entrenador por un año". La Voz de Galicia (en castelán). 29 de outubro de 1969. p. 20.
↑ "Cesó Herrería. Caeiro, sustituto". El Pueblo Gallego (en castelán) (17749). 12 de marzo de 1972. p. 13. Consultado o 7 de decembro de 2021.
↑ "Pepe Caeiro cesó como entrenador del Pontevedra". El Pueblo Gallego (en castelán) (18010). 24 de xaneiro de 1973. p. 13. Consultado o 7 de decembro de 2021.
↑ "Caeiro, nuevo entrenador del Real Jaèn". El Pueblo Gallego (en castelán) (18617). 12 de xaneiro de 1975. p. 20. Consultado o 7 de decembro de 2021.
↑ "Caeiro, cesado". El Pueblo Gallego (en castelán) (19958). 11 de febreiro de 1977. p. 24. Consultado o 7 de decembro de 2021.
↑ "Caeiro, de la Ponferradina". La Voz de Galicia (en castelán). 23 de xullo de 1977.
↑ "Presentación de la plantilla del Arosa". La Voz de Galicia (en castelán). 15 de xullo de 1980. p. 25.
↑ ^17,0 ^17,1 "Caeiro murió cuando se dirigía a entrenar al Arosa". La Voz de Galicia (en castelán). 15 de xaneiro de 1981. p. 53.
↑ "Caeiro, entrenador de la última promoción". El Pueblo Gallego (en castelán). 18 de maio de 1966. p. 13. Consultado o 7 de decembro de 2021.