Mörike naceu en Ludwigsburg, fillo do médico Karl Friedrich Mörike e Charlotte Bayer. Tras o pasamento do pai en 1817, viviu en Stuttgart co seu tío Eberhard Friedrich Georgii, quen desexaba que se convertese en crego. Xa que logo, Mörike entrou no seminario evanxélico de Urach, a pesar de ter malas notas e suspender o exame de admisión.[3] Alí, Mörike estudou os clásicos, que xa se converteran nunha influencia fundamental na súa escrita, e coñeceu a Wilhelm Hartlaub e Wilhelm Waiblinger. Entre o 1818 e o 1822, estudou teoloxía no seminario de Tubinga, onde trabou amizade con Ludwig Bauer, David Friedrich Strauss e Friedrich Theodor Vischer.[2] Con Bauer, inventou o mundo de fantasía de Orplid, que aparecería no seu poema Gesang Weylas (Du bist Orplid) ("A canción de Weylas (Ti es Orplid)", 1831).[4]
Mörike chegou a ser pastor luterano e, no 1834, foi nomeado vicario de Cleversulzbach, preto de Weinsberg. No 1843, viviu medio ano con Hartlaub, que era pastor na vila de Wermutshausen, no sur de Alemaña. Na actualidade, un museo local, situado na casa que habitou, conmemora a súa visita.
Mörike retirouse moi novo por motivos de saúde e, no 1851, comezou a traballar como profesor de literatura alemá no Katharinenstift de Stuttgart. Mantivo o posto até que se retirou no 1866, e continuou a vivir en Stuttgart até o seu falecemento.
Obra
A casa de Mörike en Lorch (Württemberg)
Mörike pertenceu á chamada escola de escritores de Suabia, creada arredor da figura de Ludwig Uhland. Os seus Gedichte ("Poemas", 1838) son principalmente líricos, aínda que tamén empregan o humor, e posúen un estilo sinxelo propio do alemán cotián.[5] A súa balada Schön Rotraut fíxose moi popular.[2]
A súa primeira publicación foi a novela Maler Nolten ("Nolten, o pintor", 1832), un imaxinativo relato sobre a vida dun artista, co que acadou moita sona. A súa novela curta Mozart auf der Reise nach Prag ("Mozart de camiño a Praga", 1856), unha cómica análise dos problemas dos artistas nun mundo que non valora a arte, é considerada o seu maior logro literario.[2][6] Tamén escribiu a obra de corte fantástico Idylle von Bodensee, oder Fischer Martin un die Glockendiebe (1846), o conto de fadas Das Stuttgarter Hutzelmännlein (1855) e Klassische Blumenlese ("Colleita de flores clásicas", 1840), unha escolma de himnos, odas e elexías grecolatinas.[5] Tamén traduciu a Anacreonte e Teócrito ao alemán.[7] O seu Gesammelte Schriften ("Obras reunidas") foron publicadas postumamente no 1878, en catro volumes.[5]
