A Alta Normandía[1] (en francés: Haute-Normandie, en normando: Ĥâote-Normaundie) é unha rexión de Francia creada en 1956, cando Normandía se dividiu en Baixa Normandía e Alta Normandía. Esta división segue sendo algo polémica, con algunha petición de reagrupamento. Abarca dous departamentos: o de Seine-Maritime e o de Eure. Corresponde á parte oriental da antiga provincia de Normandía. A súa capital é Ruán.
A partir do final do século VIII, piratas viquingos devastaron a rexión, alí se estabeleceron e fundaron, en 911, o Ducado de Normandía. Despois dun século de expansión, as fronteiras da Normandía se tornaron estables, a tal punto de se aproximaran as actuais.
No século XX, o desembarque das tropas Aliadas na Normandía trouxo destrución para as cidades normandas, principalmente Saint-Lô, Le Havre e Caen. Separada en dúas rexións en 1956, os proxectos de restauración da unidade da Normandía están en estudos.
Ten 12.317 km² (2 % do territorio nacional) e 1,74 millóns de habitantes (3 % da poboación francesa). É a rexión máis nova de Francia cun 36,5% da poboación menor de 25 anos.
Economía
En 2001, a industria de manufacturas empregaba 142.099 persoas. Nesta rexión faise o 60 % da produción francesa de lubrificantes, o 50 % dos plásticos e o 30 % dos automóbiles. É a 4ª rexión francesa en comercio exterior, a 1ª rexión en produción de liño e a 6ª rexión en investigación.
Política
O presidente do Consello Rexional da Alta Normandía é o socialista Alain Lle Vern, que ocupa este cargo dende 1998. Nas eleccións rexionais de 1998, a coalición formada polo Partido Socialista e o Partido Comunista Francés, e que encabezaba Alain Lle Vern obtivo a maioría relativa ao Consello Rexional. Os socialistas conseguiron 14 escanos e os comunistas 6, que sumados aos 3 dos Verdes e aos 2 de Loita Obreira permitiron á esquerda gobernar esta rexión dado que a dereita republicana non pactou coa ultradereita, que obtivera 10 escanos.
A esquerda tivo que esperar ás eleccións rexionais do 2004 para poder gobernar a rexión con maioría absoluta. Cunha candidatura unitaria dende a primeira volta das eleccións, a esquerda conseguiu na segunda volta o 52,69% dos votos e 36 escanos. Integraron esta coalición electoral o Partido Socialista, o Partido Comunista Francés, Os Verdes e o Partido Radical de Esquerda. Non así, Loita Obreira, que preferiu presentarse coa Liga Comunista Revolucionaria. Esta candidatura, con só o 5,59% dos votos emitidos na primeira volta, non conseguiu entrar ao Consello Rexional.
Con respecto a dereita, esta padeceu un forte retroceso, pasando de 20 a 13 escanos. A dereita presentouse dividida na primeira volta das eleccións, por unha banda a lista formada pola UMP, o Reagrupamento por Francia e o Movemento por Francia, e a outra lista formada pola Unión para a Democracia Francesa e Cidadanía, Acción, Participación para o Século XXI. As dúas listas fusionáronse de cara a segunda volta. Esta unión non deu os resultados previstos inicialmente, posto que na segunda volta obtiveron case un punto menos que a suma das dúas listas na primeira volta.
Forte retroceso tamén o vivido pola ultradereita. No ano 1998, había parlamentarios pertencentes a diferentes partidos políticos de ultradereita: sete parlamentarios eran da Entendida Nacional e Identitària, dous da Fronte Nacional e un do Movemento Nacional Republicano. Destes tres partidos só a Fronte Nacional conseguiu entrar ao Consello Rexional no ano 2004, co 14,59% dos votos emitidos na segunda volta e 6 escanos.
