Zavalak egundoko lana egina du: hirurehundik gora liburu, benetako euskaraz idatziak, argitaratu. Baserritarren eta euskararen jabe direnen kontakizunak jaso ditu. Eta bertso mordoa. Kontu horietan, Euskal Herri osoan, gutxi izango da berak bezainbat dakienik.
1954anbertsoak biltzeari ekin zion, eta 1961eanAuspoa argitaletxea sortu zuen horien berri zabaltzeko. 1993an, Auspoa argitaletxearen barruan beste bilduma bat sortu zuen, Biblioteca de Narrativa Popular izenekoa, gaztelaniazko lanak argitaratzeko. Berrogei urtetik gorako bide horretan, 361 liburu argitaratu zituen guztira: 332 liburu Auspoa sailekoak (310 ohikoak eta 22 sail nagusikoak), eta beste 29 ale Biblioteca de Narrativa Popular sailekoak. Hor agertu dira bertsolarien bertso bildumak, biografiak eta pasadizoak; herriko jendearen kontakizunak; garai bateko bizimoduaren berri ematen duten liburuak; erromantzeak, narrazioak... Euskal herri-literaturaren gordailurik oparoena da gaur egun Auspoa liburutegia, eta bertsolaritzaren ikuspegitik ez ezik, antropologiaren, historiaren, soziologiaren eta literaturaren ikuspegitik ere berebiziko garrantzia du. Biltzaile, ikertzaile eta eragile izan da Zavala. Izan ere, biltzen eta ikertzen ez ezik, lan handia egin du zer kontatua bazuen jendea bilatzen eta horiek idaztera bultzatzen.[5][6][7]
Euskaltzaina eta omendua
Euskara batuan inoiz idatzi ez zuen arren (nahiago zuen euskara batuaren aurretiko grafia erabili; bere abizenen idazkera lekuko), euskararen eta herri literaturaren alde egiten ari zen lan bikaina eskertu nahi izan zion Euskaltzaindiak, eta euskaltzain urgazle izendatu zuen Antonio Zavala 1961ean; handik hiru urtera, 1964ko abenduaren 18an, euskaltzain oso. Euskaltzaindiaren barruan, Herri Jakintza eta Bertsolaritza batzordeen buru izan zen, eta Euskararen Lekukoak batzordeko kide. Hala ere, Zavala hurbiletik ezagutu zuen Joxemari Iriondok hauxe dio: «Ez dut ustea, ordea, bilera askotara joango zenik, bere lanetan aspergabea eta bakartia baitzen, eta ez zuen betetzen inongo taldetako diziplinak, bileretan denbora gehiegi galtzen dela uste eta esaten baitzuen».[8]
Antonio Zavalak berak honela laburbildu zuen bere bizitza:[5]
«
Nere bizitzan, [...] ez ditut liburu asko idatzi, bakarra baizik; ez ditut lan asko egin, bakarra baizik; ez ditut gai asko erabili, bakarra baizik: erria. Beraren serbitzari biurtu nuan nik nere burua. Baiña erri orrek ederki saritu du nere lana. Uzta ugaria jarri du nere eskuetan.
Lanbideak. Auspoa bilduma. Gipuzkoako Foru Aldundia, Creative Commons lizentziarekin
Erreferentziak
↑Abizenak horrela idaztea, euskal herritar horren aukera pertsonala da. Izan ere, Euskaltzaindiak, euskara baturako, Zabala Etxeberria onartu du deitura horien grafiatzat. Ikus Euskal Onomastikaren Datutegia.
↑Joxemari Iriondoren esanetan: «Antonio Zavala Echeverria —berari gustatzen zitzaion bezala idatzi nahi izan dut, gurasoengandik horrela ikasi omen zuelako— [...]» (Joxemari Iriondo (2009ko abendua): «Antonio Zavalaren hilberri-txostena», Plazaberri, Euskaltzaindia, 2010-02-01).