Li estis filo de kozaka virino devigita je geedziĝo. La kozaka medio difinis la tutan vivon de Ŝoloĥov, li multe skribis pri kozakaj temoj.
Post la Oktobra Revolucio li batalis en la Rusa Enlanda Milito kontraŭ la Blanka Gvardio. Lin kaptis homoj de anarĥiisto Maĥno, sed amnestiis lin; poste kaptis lin la rostovaj ĉekistoj, sed denove ŝanĝis la juĝon pri mortpuno. Li loĝis en Moskvo, sed en 1926 li translokiĝis por ĉiam al la patrolando, inter la kozakojn. Tiam li komencis skribi la faman libron "Silenta Dono".
En 1928 li komencis verki libron, kiu famigis lin: tio estis la "Silenta Don’", kiun li finis en 1940.
Fine de la 1-a mondmilito laboris en la bieno Ŝoloĥov kiel militkaptito esperantisto Ota Ginz, tiam 19-jara, kiu amikiĝis kun knabo Miĥail kaj postlasis stenografian taglibron. Kiam post la 2-a mondmilito lia filo Petr Ginz ne revenis hejmen, Ŝoloĥov helpis al Ginz serĉi la knabon, sed senrezulte. Poste montriĝis, ke Petr mortis en Aŭŝvico. Pri la rilato inter Ginz kaj Ŝoloĥov informis ĉeĥlingva broŝuro de Jiří Franěk Ota Ginz - od Petra Ginze a raketoplánu Columbia až k Šolochovovi (de Petr Ginz kaj spacŝipo Columbia ĝis Ŝoloĥov, Prago 2006)
