|
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|25|01|2025}} |
Το 1960 διεξήχθη το 11ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1. Το πρωτάθλημα διεξήχθη από τις 7 Φεβρουαρίου έως τις 20 Νοεμβρίου, και πραγματοποιήθηκαν 10 αγώνες. Νικητής αναδείχθηκε ο Αυστραλός Τζακ Μπράμπαμ, για δεύτερη συνεχή χρονιά. Παράλληλα διοργανώθηκε για τρίτη φορά το πρωτάθλημα ομάδων με νικήτρια την ομάδα της Cooper-Climax.
Σύνοψη
Η χρονιά αυτή ήταν η τελευταία που χρησιμοποιήθηκαν κινητήρες των 2,5 λίτρων. Η Κούπερ και ο Μπράμπαμ, όπως και την προηγούμενη χρονιά, κυριάρχησε στο πρωτάθλημα. Το πρωτάθλημα ξεκίνησε με μία νίκη του Μπρους ΜακΛάρεν στην Αργεντινή με την ομάδα της Κούπερ - Κλίμαξ. Στο Μονακό ο Στέρλινγκ Μος έδωσε την πρώτη νίκη σε αγώνα για την ομάδα της Λότους, αλλά στους επόμενους 5 αγώνες ο Μπράμπαμ με την ομάδα της Κούπερ-Κλίμαξ αναδείχθηκε νικητής, κάνοντας έτσι απλή την υπόθεση για τα δύο πρωταθλήματα. Ο Φιλ Χιλ νίκησε στη Μόντσα με Φερράρι, καθώς οι βρετανικές ομάδες δεν συμμετείχαν στον αγώνα. Τέλος, ο Μος κέρδισε στο Γκραν Πρι Αμερικής, που διεξήχθη στο Ριβερσάιντ, Καλιφόρνια.
Η χρονιά αυτή ήταν και η τελευταία που το Indianapolis 500 αποτέλεσε μέρος του πρωταθλήματος. Νικητής εκεί ήταν ο Τζιμ Ράθμαν.
Αγώνες
|
Αγώνας
|
Πίστα
|
Ημερομηνία
|
Νικητής
|
Ομάδα
|
1
|
Γκραν Πρι Αργεντινής
|
Autódromo Oscar Alfredo Gálvez
|
7 Φεβρουαρίου
|
Μπρούς ΜακΛάρεν
|
Cooper-Climax
|
2
|
Γκραν Πρι Μονακό
|
Circuit de Monaco
|
29 Μαΐου
|
Στέρλινγκ Μος
|
Lotus-Climax
|
3
|
Indianapolis 500
|
Indianapolis Motor Speedway
|
30 Μαΐου
|
Τζιμ Ράθμαν
|
Watson-Offenhauser
|
4
|
Γκραν Πρι Ολλανδίας
|
Circuit Zandvoort
|
6 Ιουνίου
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Cooper-Climax
|
5
|
Γκραν Πρι Βελγίου
|
Circuit de Spa-Francorchamps
|
19 Ιουνίου
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Cooper-Climax
|
6
|
Γκραν Πρι Γαλλίας
|
Reims-Gueux
|
5 Ιουλίου
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Cooper-Climax
|
7
|
Γκραν Πρι Βρετανίας
|
Silverstone Circuit
|
16 Ιουλίου
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Cooper-Climax
|
8
|
Γκραν Πρι Πορτογαλίας
|
Circuito da Boavista
|
14 Αυγούστου
|
Τζακ Μπράμπαμ
|
Cooper-Climax
|
9
|
Γκραν Πρι Ιταλίας
|
Autodromo Nazionale Monza
|
4 Σεπτεμβρίου
|
Φιλ Χιλ
|
Ferrari
|
10
|
Γκραν Πρι Ηνωμένων Πολιτειών
|
Riverside International Raceway
|
20 Νοεμβρίου
|
Στέρλινγκ Μος
|
Lotus-Climax
|
Πρωτάθλημα Κατασκευαστών
Ένα νέο σύστημα βαθμολογίας εφαρμόστηκε σε αυτό το πρωτάθλημα. Καταργήθηκε ο βαθμός για τον ταχύτερο γύρo και προσθέθηκε ένας βαθμός για τον έκτη θέση. Σε κάθε αγώνα μετρούσαν μόνο οι βαθμοί της καλύτερης θέσης που κατακτούσε ένα από τα μονοθέσια της κάθε ομάδας. Στην τελική βαθμολογία μετρούσαν μόνο τα καλύτερα 6 αποτελέσματα για τον κάθε κατασκευαστή. Στο παρακάτω πίνακα δεν συμπεριλαμβάνονται οι ομάδες που πήραν μέρος αποκλειστικά στο Indianapolis 500.
Θέση
|
Κατασκευαστής
|
Βαθμοί
|
1
|
Cooper-Climax
|
48 (58)
|
2
|
Lotus-Climax
|
34 (37)
|
3
|
Scuderia Ferrari
|
26 (27)
|
4
|
BRM
|
8
|
5
|
Cooper-Maserati
|
3
|
6
|
Cooper-Castellotti
|
3
|
7
|
Porsche
|
1
|
8
|
Maserati
|
0
|
9
|
JBW-Maserati
|
0
|
10
|
Scarab
|
0
|
11
|
Behra-Porsche - Porsche
|
0
|
12
|
Aston Martin
|
0
|
Πρωτάθλημα οδηγών
Με βάση το νέο σύστημα, οι 6 πρώτες θέσεις βαθμολογούνταν με 8, 6, 4, 3, 2 και 1 βαθμό αντίστοιχα. Μόνο τα καλύτερα 6 αποτελέσματα μετρούσαν για την τελική βαθμολογία του κάθε οδηγού. Από τους 87 οδηγούς που πήραν μέρος, οι 28 παρακάτω κατόρθωσαν να πάρουν κάποιο βαθμό, ενώ συνολικά 56 κατάφεραν να τερματίσουν σε κάποιον αγώνα.
|
Οδηγός
|
Ομάδα
|
Βαθμοί
|
1
|
Jack Brabham
|
Cooper
|
43
|
2
|
Bruce McLaren
|
Cooper
|
34 (37)
|
3
|
Stirling Moss
|
Cooper / Lotus
|
19
|
4
|
Innes Ireland
|
Lotus
|
18
|
5
|
Phil Hill
|
Ferrari
|
16
|
6
|
Olivier Gendebien
|
Cooper
|
10
|
7
|
Wolfgang von Trips
|
Ferrari
|
10
|
8
|
Jim Rathmann
|
Watson
|
8
|
9
|
Richie Ginther
|
Ferrari
|
8
|
10
|
Jim Clark
|
Lotus
|
8
|
11
|
Tony Brooks
|
Cooper
|
7
|
12
|
John Surtees
|
Lotus
|
6
|
13
|
Cliff Allison
|
Ferrari
|
6
|
14
|
Rodger Ward
|
Watson
|
6
|
15
|
Graham Hill
|
BRM
|
4
|
16
|
Willy Mairesse
|
Ferrari
|
4
|
17
|
Maurice Trintignant
|
Cooper
|
4
|
18
|
Paul Goldsmith
|
Epperly
|
4
|
19
|
Joakim Bonnier
|
BRM
|
4
|
20
|
Henry Taylor
|
Cooper
|
3
|
21
|
Giulio Cabianca
|
Cooper
|
3
|
22
|
Carlos Menditéguy
|
Cooper
|
3
|
23
|
Don Branson
|
Phillips
|
3
|
24
|
Johnny Thomson
|
Lesovsky
|
2
|
25
|
Lucien Bianchi
|
Cooper
|
1
|
26
|
Ron Flockhart
|
Lotus / Cooper
|
1
|
27
|
Hans Herrmann
|
Porsche
|
1
|
28
|
Eddie Johnson
|
Trevis
|
1
|
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
|
---|
Σεζόν | |
---|
Πρωταθλητές |
- Τζουζέπε Φαρίνα (1950)
- Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (1951, 1954, 1955, 1956, 1957)
- Αλμπέρτο Ασκάρι (1952, 1953)
- Μάικ Χόθορν (1958)
- Τζακ Μπράμπαμ (1959, 1960, 1966)
- Φιλ Χιλ (1961)
- Γκράχαμ Χιλ (1962, 1968)
- Τζιμ Κλαρκ (1963, 1965)
- Τζον Σέρτις (1964)
- Ντένι Χιουλμ (1967)
- Τζάκι Στιούαρτ (1969, 1971, 1973)
- Γιόχεν Ριντ (1970)
- Έμερσον Φιτιπάλντι (1972, 1974)
- Νίκι Λάουντα (1975, 1977, 1984)
- Τζέιμς Χαντ (1976)
- Μάριο Αντρέτι (1978)
- Τζόντι Σέκτερ (1979)
- Άλαν Τζόουνς (1980)
- Νέλσον Πικέ (1981, 1983, 1987)
- Κέκε Ρόσμπεργκ (1982)
- Αλέν Προστ (1985, 1986, 1989, 1993)
- Άιρτον Σένα (1988, 1990, 1991)
- Νάιτζελ Μάνσελ (1992)
- Μίχαελ Σουμάχερ (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)
- Ντέιμον Χιλ (1996)
- Ζακ Βιλνέβ (1997)
- Μίκα Χάκινεν (1998, 1999)
- Φερνάντο Αλόνσο (2005, 2006)
- Κίμι Ράικονεν (2007)
- Λιούις Χάμιλτον (2008, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2020)
- Τζένσον Μπάτον (2009)
- Σεμπάστιαν Φέτελ (2010, 2011, 2012, 2013)
- Νίκο Ρόσμπεργκ (2016)
- Μαξ Φερστάπεν (2021, 2022, 2023, 2024)
|
---|