|
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|4|01|2025}} |
Το 1955 διεξήχθη το 6ο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1. Ξεκίνησε στις 16 Ιανουαρίου από την Αργεντινή και ολοκληρώθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου, στην Ιταλία, μετά από 7 αγώνες. Νικητής ήταν, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο. Το πρωτάθλημα επισκιάστηκε από το δυστύχημα στον αγώνα 24 ωρών στο Λε Μαν την ίδια χρονιά, αλλά και από αυτό του Αλμπέρτο Ασκάρι.
Σύνοψη
Και αυτή την χρονιά, η Mercedes-Benz κυριάρχησε στους αγώνες, με τον Χουάν Μανουέλ Φάντζιο και τον Στέρλινγκ Μος, που μεταγράφηκε στην ομάδα από τη Maserati, να κατακτούν 5 από τους 7 αγώνες που διεξήχθησαν. Οι κανονισμοί ήταν οι ίδιοι με την προηγούμενη χρονιά. Ο Φάντζιο ξεκίνησε με νίκη στην Αργεντινή, ο Μορίς Τρεντινιάν με Ferrari κατάφερε να κερδίσει στο Μονακό, αλλά ο Φάντζιο επανήλθε στις νίκες, κατακτώντας την πρώτη θέση στους αγώνες του Βελγίου, της Ολλανδίας και της Ιταλίας. Το βρετανικό γκραν πρι κατέκτησε την χρονιά αυτή ο Στερλινγκ Μος, ενώ το Indianapolis 500 ο Μπομπ Σουάικερτ .
Την ίδια χρονιά συνέβησαν δύο τραγικά γεγονότα που επισκίασαν το πρωτάθλημα. Στις 26 Μαΐου, ο Αλμπέρτο Ασκάρι, σε δοκιμές του μοντέλου Ferrari 750 Monza στη Μόντσα, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και σκοτώθηκε, σε ένα σημείο που από τότε φέρει το όνομά του. Στις 11 Ιουνίου, στον αγώνα 24 ωρών του Λε Μαν, ο οδηγός της Mercedes-Benz, Πιέρ Εζέν Αλφρεντ Μπουϊγέν (Pierre Eugène Alfred Bouillin), που αγωνιζόταν με το ψευδώνυμο Πιέρ Λεβέ (Pierre Levegh), έχασε τον έλεγχο της Mercedes-Benz 300 SLR που οδηγούσε. Ο ίδιος και 80 θεατές του αγώνα σκοτώθηκαν, ενώ το δυστύχημα επηρέασε και το πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1, καθώς ακυρώθηκαν οι αγώνες σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ελβετία. Στο τέλος του πρωταθλήματος, η Μερτσέντες αποφάσισε να αποχωρήσει από τους αγώνες της Φόρμουλα ένα, επιστρέφοντας μόνο σαν κατασκευάστρια κινητήρων το 1993.
Αγώνες
Την χρονιά αυτή ήταν προγραμματισμένο να γίνουν 11 αγώνες. Αλλά με το ατύχημα στο Λε Μαν ακυρώθηκαν οι αγώνες σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ελβετία. Νέοι αγώνες σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά ήταν αυτοί στο Μονακό και στην Ολλανδία. Οι νικητές ανά αγώνα:
|
Αγώνας
|
Πίστα
|
Ημερομηνία
|
Ταχύτερος Γύρος
|
Νικητής
|
Ομάδα
|
1
|
Γκραν Πρι Αργεντινής
|
Autódromo Juan y Óscar Gálvez
|
16 Ιανουαρίου
|
Χουάν Μανουέλ Φάντζιο
|
Χουάν Μανουέλ Φάντζιο
|
Mercedes
|
2
|
Γκραν Πρι Μονακό
|
Circuit de Monaco
|
22 Μαΐου
|
Χουάν Μανουέλ Φάντζιο
|
Μορίς Τρεντινιάν
|
Ferrari
|
3
|
Indianapolis 500
|
Indianapolis Motor Speedway
|
30 Μαΐου
|
Μπιλ Βούκοβιτς
|
Μπομπ Σουάικερτ
|
Kurtis Kraft-Offenhauser
|
4
|
Γκραν Πρι Βελγίου
|
Circuit de Spa-Francorchamps
|
5 Ιουνίου
|
Χουάν Μανουέλ Φάντζιο
|
Χουάν Μανουέλ Φάντζιο
|
Mercedes
|
5
|
Γκραν Πρι Ολλανδίας
|
Circuit Zandvoort
|
19 Ιουνίου
|
Ρομπέρτο Μιέρες
|
Χουάν Μανουέλ Φάντζιο
|
Mercedes
|
6
|
Γκραν Πρι Βρετανίας
|
Silverstone Circuit
|
16 Ιουλίου
|
Στέρλινγκ Μος
|
Στέρλινγκ Μος
|
Mercedes
|
7
|
Γκραν Πρι Ιταλίας
|
Autodromo Nazionale Monza
|
11 Σεπτεμβρίου
|
Στέρλινγκ Μος
|
Χουάν Μανουέλ Φάντζιο
|
Mercedes
|
Βαθμολογία
Οι κανόνες ήταν οι ίδιοι με τις προηγούμενες χρονιές. Οι 5 πρώτες θέσεις βαθμολογούνταν με 8, 6, 4, 3 και 2, ενώ 1 επιπλέον βαθμό έπαιρνε ο οδηγός με τον ταχύτερο γύρο. Σε περίπτωση αντικατάστασης του οδηγού με άλλον, ή όταν δύο ή περισσότεροι οδηγοί έκαναν τον ταχύτερο γύρο στον αγώνα, μοιράζονταν τους βαθμούς. Μόνο τα καλύτερα 5 αποτελέσματα μετρούσαν στη τελική βαθμολογία κάθε οδηγού. Από τους 82 οδηγούς που πήραν μέρος, οι παρακάτω 25 κατάφεραν να πάρουν βαθμούς, ενώ συνολικά 46 κατάφεραν να τερματίσουν σε κάποιο από τους αγώνες.
|
Οδηγός
|
Ομάδα
|
Βαθμοί
|
1
|
Χουάν Μανουέλ Φάντζιο
|
Mercedes-Benz
|
40 (41)
|
2
|
Στέρλινγκ Μoς
|
Mercedes-Benz
|
23
|
3
|
Εουτζένιο Καστελιότι
|
Lancia
|
12
|
4
|
Μορίς Τρεντινιάν
|
Ferrari
|
11,33
|
5
|
Τζουζέπε Φαρίνα
|
Ferrari
|
10,33
|
6
|
Πιέρο Ταρούφι
|
Mercedes-Benz
|
9
|
7
|
Μπομπ Σουάικερτ
|
Kurtis Kraft-Offenhauser
|
8
|
8
|
Ρομπέρτ Μιέρες
|
Maserati
|
7
|
9
|
Ζαν Μπερά
|
Maserati
|
6
|
10
|
Λουίτζι Μούσσο
|
Mercedes-Benz
|
6
|
11
|
Καρλ Κλινγκ
|
Mercedes-Benz
|
5
|
12
|
Τζίμι Ντέιβις
|
Kurtis Kraft-Offenhauser
|
4
|
13
|
Τόνι Μπετενχάουσεν
|
Kurtis Kraft-Offenhauser
|
3
|
14
|
Πολ Ρουσό
|
Kurtis Kraft-Offenhauser
|
3
|
15
|
Πολ Φρερ
|
Ferrari
|
3
|
16
|
Τζόνι Τόμσον
|
Kurtis Kraft-Offenhauser
|
3
|
17
|
Χοσέ Φροϊλάν Γκονσάλες
|
Ferrari
|
2
|
18
|
Τσέζαρε Περντίσα
|
Maserati
|
2
|
19
|
Λουίτζι Βιλορέσι
|
Lancia
|
2
|
20
|
Κάρλος Μεντιτέγουι
|
Maserati
|
2
|
21
|
Ουμπέρτο Μαγκιόλι
|
Ferrari
|
1,33
|
22
|
Χανς Χέρμαν
|
Mercendes-Benz
|
1
|
23
|
Γουόλτ Φόκνερ
|
Kurtis Kraft-Offenhauser
|
1
|
24
|
Μπιλ Χόμιερ
|
Kurtis Kraft-Offenhauser
|
1
|
25
|
Μπιλ Βούκοβιτς
|
Kurtis Kraft-Offenhauser
|
1
|
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
|
---|
Σεζόν | |
---|
Πρωταθλητές |
- Τζουζέπε Φαρίνα (1950)
- Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (1951, 1954, 1955, 1956, 1957)
- Αλμπέρτο Ασκάρι (1952, 1953)
- Μάικ Χόθορν (1958)
- Τζακ Μπράμπαμ (1959, 1960, 1966)
- Φιλ Χιλ (1961)
- Γκράχαμ Χιλ (1962, 1968)
- Τζιμ Κλαρκ (1963, 1965)
- Τζον Σέρτις (1964)
- Ντένι Χιουλμ (1967)
- Τζάκι Στιούαρτ (1969, 1971, 1973)
- Γιόχεν Ριντ (1970)
- Έμερσον Φιτιπάλντι (1972, 1974)
- Νίκι Λάουντα (1975, 1977, 1984)
- Τζέιμς Χαντ (1976)
- Μάριο Αντρέτι (1978)
- Τζόντι Σέκτερ (1979)
- Άλαν Τζόουνς (1980)
- Νέλσον Πικέ (1981, 1983, 1987)
- Κέκε Ρόσμπεργκ (1982)
- Αλέν Προστ (1985, 1986, 1989, 1993)
- Άιρτον Σένα (1988, 1990, 1991)
- Νάιτζελ Μάνσελ (1992)
- Μίχαελ Σουμάχερ (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)
- Ντέιμον Χιλ (1996)
- Ζακ Βιλνέβ (1997)
- Μίκα Χάκινεν (1998, 1999)
- Φερνάντο Αλόνσο (2005, 2006)
- Κίμι Ράικονεν (2007)
- Λιούις Χάμιλτον (2008, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2020)
- Τζένσον Μπάτον (2009)
- Σεμπάστιαν Φέτελ (2010, 2011, 2012, 2013)
- Νίκο Ρόσμπεργκ (2016)
- Μαξ Φερστάπεν (2021, 2022, 2023, 2024)
|
---|