Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 26/01/2015.
Η ενέργεια στην Ελλάδα παρέχεται ως επί το πλείστον από τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ). Τον Ιανουάριο 2021 η ΔΕΗ κατείχε το 67,15% μεριδίου αγοράς της ζήτησης ενέργειας στην Ελλάδα. Η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα προέρχεται κατά κόρον από φυσικό αέριο (42% ήτοι 1998 MW), ακολουθούν οι ΑΠΕ με 741 MW ή το 16% παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ο λιγνίτης το 4% με 190 MW και τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια με 167 MW ή το 3%. Το υπόλοιπο 35%, από τη συνολική ζήτηση των 4.850 MW ή 1672 MW προέρχεται από το ισοζύγιο διασυνδέσεων (479 MW από Ιταλία, 103 MW από Αλβανία, 280 MW από Βόρεια Μακεδονία, 339 MW από Βουλγαρία και 471 MW από Τουρκία).[1]
Το 2008 οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αντιπροσώπευαν το 8% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας της χώρας, με μια μικρή αύξηση σε σχέση με το 7,2% που υπολογίστηκε το 2006, αλλά εξακολούθησε να υπολείπεται του μέσου όρου του 10% της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2008. Το 10% των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας της χώρας προέρχεται από την ηλιακή ενέργεια, ενώ οι περισσότεροι ενεργεία προέρχονται από τη βιομάζα και την ανακύκλωση αποβλήτων. Το 2013, σύμφωνα με τον ανεξάρτητο διαχειριστή μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα (ΑΔΜΗΕ), το περισσότερο από το 20% της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα έχει παραχθεί από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και υδροηλεκτρικά συστήματα ισχύος. Το ποσοστό αυτό, τον Απρίλιο ανήλθε σε 42%. Η Ελλάδα σήμερα δεν έχει πυρηνικά εργοστάσια σε λειτουργία, ωστόσο το 2009 η Ακαδημία Αθηνών πρότεινε ότι η έρευνα για την δυνατότητα δημιουργίας ελληνικών πυρηνικών εργοστασίων έχει αρχίσει.[2]
Στην Ελλάδα άρχισαν να εμφανίζονται εγκαταστάσεις ηλεκτρικής ισχύος το 1889 στην Αθήνα από τη Γενική Εταιρεία Εργοληψιών, κατασκευάζοντας την πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στην οδό Αριστείδου. Στην, τουρκικής κατοχής, ακόμη, Θεσσαλονίκη, μελγική εταιρεία αναλαμβάνει το ίδιο έτος την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Το 1896, η Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρεία αγοράζει την επιχείρηση ηλεκτροφωτισμού από τη Γενική Εταιρεία Εργοληψιών και ιδρύει εργοστάσιο στο Νέο Φάληρο. Το 1903 είχε ισχύ 3MVA και το 1949 η ισχύς της ήταν 43 MVA. Το 1925 ιδρύεται η Γενική Ηλεκτρική Εταιρεία, γνωστή ως Power. Αποτελούσε σύμπραξη του δημοσίου, ελληνικών τραπεζών και Άγγλων επιχειρηματιών. Από αυτό το σχήμα δημιουργήθηκαν ακολούθως δύο εταιρείες, η Ηλεκτρική Εταιρεία Παραγωγής και η Ηλεκτρική Εταιρεία Διανομής. Μετά τη συγχώνευση των δύο παραπάνω, δημιουργήθηκε η Ηλεκτρική Εταιρεία Αθηνών-Πειραιώς (ΗΕΑΠ). Τον έλεγχο και τη διοίκηση της ΗΕΑΠ (POWER) είχε ο οίκος HOLDING COMPANY WHITE HALL GROUP του Λονδίνου. Εκτός των παραπάνω εταιρειών υπήρχαν, μέχρις ότου ιδρυθεί η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, 400 περίπου επιχειρήσεις που εξυπηρετούσαν σχεδόν ισάριθμες πόλεις και κωμοπόλεις. Αυτές είχαν δημοτικό, κοινοτικό, ή ιδιωτικό χαρακτήρα και λειτουργούσαν σχεδόν από τις αρχές του 20ού αιώνα, όπως της Χαλκίδας (1902), του Πύργου (1903), της Τρίπολης (1904), των Τρικάλων (1906), κ.λπ. Στην αρχή του εξηλεκτρισμού, η διανομή γινόταν με συνεχές ρεύμα, γεγονός που περιόριζε την απόσταση μεταφοράς. Έτσι, π.χ. για να εξυπηρετηθεί η Θεσσαλονίκη υπήρχαν στον Λευκό Πύργο εργοστάσιο και τρία πλοία, σε διαφορετικές τοποθεσίες, που τροφοδοτούσαν με ισχύ τα διάφορα σημεία της πόλης. Η εφαρμογή εναλλασσόμενου ρεύματος άρχισε μετά το 1945.[3] Τον Αύγουστο του 1950 ιδρύθηκε με τον Νόμο 1468/1950 η ΔΕΗ, στην οποία υποχρεωτικά περιήλθαν σταδιακά, κατόπιν εξαγοράς, όλες οι επιχειρήσεις παραγωγής, μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι το 1956. Η ίδρυση της ΔΕΗ απέβλεπε στους εξής τρεις σκοπούς:
Αύξηση της παραγωγής σε βαθμό που να ανταποκρίνεται στην αυξανόμενη ζήτηση.
Επέκταση και βελτίωση των δικτύων ώστε να τροφοδοτηθούν με ισχύ όλοι οι οικισμοί στην Ελλάδα, ακόμη και οι πιο απομακρυσμένοι,
Ορθολογική τεχνοοικονομική οργάνωση της διανομής.
Από τις 234 GWh το 1939, η παραγωγή ανήλθε σε 1.350 GWh το 1956 και 5.690 GWH το 1966. Το 41% παραγωγής προερχόταν από τον λιγνίτη, το 31% από από υδροηλεκτρικά εργοστάσια και το 28% από πετρέλαιο και κλασματικές αποστάξεις του. Η παραγωγή αυξήθηκε κατά 420% τη δεκαετία 1956-1966.
Στις 6 Δεκεμβρίου 1971 πραγματοποιείται η πρώτη, μα άκαρπη, γεώτρηση ανοικτά του Πρίνου. Την 1η Φεβρουαρίου 1974, η ερευνητική γεώτρηση «ΠΡΙΝΟΣ-1» ανακαλύπτει το κοίτασμα «ΠΡΙΝΟΣ» με δοκιμαστική ροή 2.950 βαρελιών αργού πετρελαίου την ημέρα.
Το 2001 ιδρύονται οι ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ – ΠΑΡΑΓΩΓΗ & ΕΜΠΟΡΙΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ Α.Ε. και της ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ΑΙΟΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε., οι πρώτοι ιδιώτες στον τομέα αυτόν μετά από την ίδρυση της ΔΕΗ.
.png)
