Η εγκληματικότητα στην Ελλάδα καταπολεμάται από την Ελληνική Αστυνομία. Το 2007 η αναλογία αδικημάτων ήταν 4.338 ανά 100.000 κατοίκους.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας Νίκων Αρκουδέας εξαπέλυσε εκστρατεία κατά του οργανωμένου εγκλήματος, η οποία σημείωσε σημαντική επιτυχία.
Η Ελληνική Αστυνομία είχε επίσης πολλές επιτυχίες, εξαρθρώνοντας τρομοκρατικές οργανώσεις, εγκληματικές οργανώσεις, αλλά και συμμορίες. Το 2016 η μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση στη χώρα, υπεύθυνη για περισσότερες από 2.000 ληστείες, εξαρθρώθηκε.
Γενικότερα, το οργανωμένο έγκλημα στην Ελλάδα αυξάνεται σταδιακά με τα χρόνια.
Το οργανωμένο έγκλημα στην Ελλάδα βρίσκεται σε έξαρση.[2] Εγχώριες αλλά και ξένες εγκληματικές ομάδες είναι καλά εδραιωμένες στην ελληνική κοινωνία. Παραδοσιακά, τα άτομα που συνδέονται με το οργανωμένο έγκλημα ήταν γνωστά ως "άνθρωποι της νύχτας". Από τις ξένες εγκληματικές ομάδες, η αλβανική μαφία είναι η πιο διαδεδομένη. Οι δραστηριότητες των αλβανικών εγκληματικών ομάδων στην Ελλάδα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τη διακίνηση ναρκωτικών, τη διακίνηση ανθρώπων, εκβιασμούς και ληστείες.
Αλβανικές εγκληματικές ομάδες συχνά εξάγουν άλλους μετανάστες στην Ελλάδα, ιδιαίτερα καταστηματάρχες της Μέσης Ανατολής και Πακιστανούς, και ελέγχουν πολλά νυχτερινά κέντρα στις εργατικές συνοικίες της Δυτικής Αθήνας. Οι ρωσικές ομάδες είναι λιγότερο πολυάριθμες, αλλά είναι πολύ βαριά οπλισμένες και επικίνδυνες, οι οποίες εμπλέκονται σε εμπορία όπλων, εκβιασμούς και λαθρεμπόριο τσιγάρων. Ομάδες κατώτερου επιπέδου όπως Ρουμάνων και Μολδαβών εμπλέκονται σε κλοπές και εμπορία ανθρώπων.[3]
Οι εγχώριες, ελληνικές εγκληματικές οργανώσεις είναι οι πιο ισχυρές και πολιτικά καλά συνδεδεμένες και συνεργάζονται εκτενώς με αλβανικές ομάδες, συχνά προσλαμβάνοντας Αλβανούς για να ενεργούν για λογαριασμό τους. Ελληνικές εγκληματικές οργανώσεις εμπλέκονται σε εμπορία ανθρώπων, εκβιασμούς, διακίνηση ναρκωτικών , απαγωγές και διείσδυση σε νόμιμες επιχειρήσεις. Έχουν επωφεληθεί από την αυξανόμενη διαφθορά. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι ελληνικές εγκληματικές ομάδες έχουν διεισδύσει στη ναυτιλιακή βιομηχανία, η οποία χρησιμοποιείται για τη διακίνηση κοκαΐνης και ηρωίνης στην ηπειρωτική Ελλάδα και στο εξωτερικό.[3]
Εγκλήματα ιδιοκτησιών
Από το 2011, η Ελλάδα σημείωσε αύξηση της εγκληματικότητας που σχετίζεται με την ιδιοκτησία, η οποία θεωρείται ότι συνδέεται με την επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών.[4] Οι ληστείες, που κυμαίνονται από κλοπές στους δρόμους μέχρι ληστείες τραπεζών και διαρρήξεις σπιτιών, ανήλθαν συνολικά σε περίπου 80.000 το 2009, από περίπου 50.000 το 2005.[4] Ωστόσο, το ποσοστό εγκληματικότητας εξακολουθεί να είναι από τα χαμηλότερα στη Δυτική Ευρώπη.
Το 2016, η Ελληνική Αστυνομία εξάρθρωσε με επιτυχία τη μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση στην ιστορία της Ελλάδας, η οποία ήταν υπεύθυνη για περισσότερες από 2.000 διαρρήξεις σπιτιών σε όλη τη χώρα, σε μια επιχείρηση όπου συμμετείχαν τουλάχιστον 1.000 αστυνομικοί και 37 δικαστές.
Η Ελλάδα υποφέρει από σχετικά υψηλά επίπεδα φοροδιαφυγής και πολιτικής διαφθοράς, παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί σημαντική μείωση.[5][6] Αυτό είναι στο βαθμό που η φοροδιαφυγή έχει περιγραφεί από Έλληνες πολιτικούς ως «εθνικό σπορ» - με έως και 30 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως να μην εισπράττονται.[7]
Ο ΟΟΣΑ υπολόγισε τον Αύγουστο του 2009 ότι το μέγεθος της ελληνικής φοροδιαφυγής ήταν περίπου 65 δισ. ευρώ (ίσο με το 25% του ΑΕΠ), με αποτέλεσμα κάθε χρόνο σε 20 δισ. ευρώ σε απλήρωτους φόρους.[8] Πρόκειται για ευρωπαϊκό ρεκόρ σε σχετικούς όρους, και σε σύγκριση σχεδόν διπλάσιο από τη γερμανική μαύρη αγορά (εκτιμάται ότι είναι 15% του ΑΕΠ).[9]
Αρκετές διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις προσπάθησαν στο παρελθόν να βελτιώσουν την κατάσταση, αλλά όλες απέτυχαν λόγω της κυρίαρχης θέσης της φοροδιαφυγής στον ελληνικό πολιτισμό. Έχει προταθεί η ταχεία αύξηση των κρατικών εσόδων μέσω της εφαρμογής ενός πιο αποτελεσματικού συστήματος είσπραξης φόρων. Η εφαρμογή των κατάλληλων μεταρρυθμίσεων, ωστόσο, εκτιμάται ότι είναι μια αργή διαδικασία, που απαιτεί τουλάχιστον δύο νομοθετικές περιόδους προτού αρχίσουν να λειτουργούν. [9]
Το τελευταίο τρίμηνο του 2005, η συμμετοχή στη φοροδιαφυγή εκτιμάται ότι έφτασε το 49% του πληθυσμού, ενώ τον Ιανουάριο του 2006 μειώθηκε στο 41,6%.[6] Μια μελέτη από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η φοροδιαφυγή το 2009 μόνο από αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες στην Ελλάδα (λογιστές, οδοντιάτρους, δικηγόρους, γιατρούς, προσωπικούς δασκάλους και ανεξάρτητους οικονομικούς συμβούλους) ήταν 28 δισεκατομμύρια ευρώ ή 31% του συνολικού αριθμού για το δημοσιονομικό έλλειμμα εκείνο το έτος.[5]
Το Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης ανέφερε ότι υπάρχουν πάνω από 20 δισεκατομμύρια ευρώ σε ελβετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς που τηρούν Έλληνες.[10] Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, Ευάγγελος Βενιζέλος, φέρεται να δήλωσε: «Γύρω στα 15.000 άτομα και εταιρείες οφείλουν στην εφορία 37 δισεκατομμύρια ευρώ».[11]Επιπλέον, το Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης ανεβάζει τον αριθμό των ελληνόκτητων υπεράκτιων εταιρειών σε πάνω από 10.000.[12]
Παραπομπές
↑Η μείωση των αδικημάτων από το 2011 οφείλεται στη μετατροπή ποινών πλημμεληματικού χαρακτήρα σε πταισματικού.
