Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 25/01/2020.

Ερρίκος Ζ΄ του Λουξεμβούργου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	12  Ιουλίου 1275 (περίπου) Βαλανσιέν
Θάνατος	24  Αυγούστου 1313 Μπουονκονβέντο
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Πιάτσα Ντέι Μιράκολι
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μαικήνας[1]
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαργαρίτα της Βραβάντης, κόμισσα του Λουξεμβούργου (από 1292)[2][3]
Τέκνα	Ιωάννης της Βοημίας[2] Μαρία του Λουξεμβούργου Βεατρίκη του Λουξεμβούργου
Γονείς	Ερρίκος ΣΤ΄ του Λουξεμβούργου και Βεατρίκη του Αβέν
Αδέλφια	Markéta Lucemburská Βαλδουίνος του Λουξεμβούργου Walram of Luxembourg
Οικογένεια	Οίκος του Λουξεμβούργου
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1312–1313) κόμης του Λουξεμβούργου (1288–1313)
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ερρίκος Ζ΄ (Henri VII de Luxembourg, 1273 ή 1275 – 24 Αυγούστου 1313) από τον Οίκο του Λουξεμβούργου ήταν βασιλιάς της Γερμανίας από το 1308 και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1312. Υπήρξε ο πρώτος αυτοκράτορας από τον Οίκο του Λουξεμβούργου. Κατά τη σύντομη περίοδο της βασιλείας του αναζωογόνησε την αυτοκρατορική επιρροή στην Ιταλία και απέσπασε τον έπαινο του Ντίνο Κομπάνι και του Δάντη Αλιγκέρι.

Γεννήθηκε στο Βαλενσιέν και ήταν γιος του κόμη Ερρίκου ΣΤ΄ του Λουξεμβούργου και της Βεατρίκης του Οίκου των Αβέσνων. Στις 15 Αυγούστου 1309, ο Ερρίκος ανακοίνωσε την πρόθεσή του να μεταβεί στη Ρώμη και ζήτησε από τα στρατεύματά του να είναι έτοιμα μέχρι την 1η Οκτωβρίου 1310. Ταξίδεψε στη Ρώμη για να στεφθεί αυτοκράτορας, θέση η οποία χήρευε από το θάνατο του Φρειδερίκου Β΄. Η ενθρόνισή του έγινε στις 29 Ιουνίου 1312.

Ως αυτοκράτορας θέλησε να αποκαταστήσει την εξουσία της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και πράγματι επανέφερε υπό την αυτοκρατορική εξουσία τμήματα της βόρειας Ιταλίας, αντιμαχόμενος την αντιιμπεριαλιστική κοινότητα της Φλωρεντίας. Ωστόσο, ήρθε σε διαμάχη με τους Γουέλφους, ιδιαίτερα στις ελεύθερες πόλεις στην Τοσκάνη, και ο βασιλιάς Ροβέρτος της Νάπολης και ο Πάπας Κλήμης Ε΄ ανησυχούσαν για τις επεκτατικές του πολιτικές.^[4] Ο Ερρίκος θέλησε να τιμωρήσει τον Ροβέρτο για την απιστία του, αφού ο Ροβέροτς ως κόμης της Προβηγκίας ήταν υποτελής στον Ερρίκο, αλλά πέθανε στις 24 Αυγούστου 1313 στο Μπουονκονβέντο κοντά στη Σιένα.

Ο Ερρίκος είναι ο περίφημος άλτο Αρίγκο στη Θεία Κωμωδία του Δάντη, στην οποία ο ποιητής περιγράφει τις τιμές που περιμένουν τον Ερρίκο στον παράδεισο. Ο Δάντης αναφέρεται σε αυτόν πολλές φορές και στο «Καθαρτήριο» παρουσιάζοντας τον σαν τον σωτήρα που θα φέρει την αυτοκρατορική κυριαρχία στην Ιταλία και θα δώσει τέλος στην ακατάλληλη εκκλησιαστική εξουσία. Ωστόσο, οι επιτυχίες του Ερρίκου στην Ιταλία δε διήρκεσαν, και μετά το θάνατό του οι αντι-αυτοκρατορικές δυνάμεις ξαναπήραν την εξουσία.

Μετά το θάνατό του Ερρίκου, δύο αντίπαλοι, ο Λουδοβίκος Δ΄ της Βαυαρίας του Οίκου των Βίττελσμπαχ και ο Φρειδερίκος Α΄ της Αυστρίας του Οίκου των Αψβούργων, διεκδίκησαν τον θρόνο. Η διαμάχη τους έλαβε τέλος στις 28 Σεπτεμβρίου 1322 με τη μάχη του Μουλντόρφ, στην οποία ηττήθηκε ο Φρειδερίκος.

Το 1292 νυμφεύτηκε τη 2η εξαδέλφη του Μαργαρίτα^[5], κόρη του Ιωάννη Α΄ δούκα της Βραβάντης και απέκτησε τέκνα:

• Ιωάννης 1296–1346, βασιλιάς της Βοημίας.
• Μαρία 1304-1324, παντρεύτηκε τον Κάρολο Δ΄ των Καπετιδών βασ. της Γαλλίας.
• Βεατρίκη 1305–1319, παντρεύτηκε τον Κάρολο Α΄ των Καπετιδών-Ανζού βασ. της Ουγγαρίας.

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Ερρίκος Ζ΄ του Λουξεμβούργου

• William M. Bowsky, Henry VII in Italy, Lincoln, 1960.
• Maria Elisabeth Franke, Kaiser Heinrich VII. im Spiegel der Historiographie, Köln/Weimar/Wien, 1992.