PROFILPELAJAR.COM

Αραβική Λαϊκή Δημοκρατία της Σαχάρας الجمهورية العربية الصحراوية الديمقراطية As-Ṣaḥrā' al-Ġarbiyyah
; Σημαία	; Εθνόσημο
	Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Πρωτεύουσα	Λααγιούν
Επίσημες γλώσσες	αραβικά1
Πολίτευμα	Μονοκομματική Ημιπροεδρική Λαϊκή δημοκρατία
Πρόεδρος; Πρωθυπουργός	Μπραχίμ Γκάλι; Μοχάμετ Γ. Ακέικ
Νομοθετικό σώμα	Μέτωπο Πολισάριο
Ανεξαρτησία	27 Φεβρουαρίου 1976
Έκταση • Σύνολο; • % Νερό; • Σύνορα; Ακτογραμμή	; 266.000 km2 (78η); 0,09; 2.046 km; 1.110 km
Πληθυσμός; • Εκτίμηση 2018 ; • Πυκνότητα	; 567.421 (172η) ; 2,1 κατ./km2 (238η)
ΑΕΠ (ΙΑΔ); • Ολικό (2007); • Κατά κεφαλή	; 900 εκατ. $ ; 2.500 $
ΑΕΠ (ονομαστικό); • Ολικό ; • Κατά κεφαλή	; 450 ;
ΔΑΑ (1975)	0,050 (300ηη) –
Νόμισμα	Πεσέτα Σαχάρας (EHP)
Ζώνη ώρας	(UTC +0)
Internet TLD	.eh
Κωδικός κλήσης	++2123

Συντεταγμένες: 25°N 13°W / 25°N 13°W / 25; -13

Η 'Αραβική Λαϊκή Δημοκρατία της Σαχάρας' (αραβικά:الجمهورية العربية الصحراوية الديمقراطية) - (Jumhūrīyah al-'Arabīyah aṣ-Ṣaḥrāwīyah ad-Dīmuqrāṭīyah) γνωστή και ως Δυτική Σαχάρα είναι μερικώς αναγνωρισμένη χώρα, της οποίας ανακηρύχθηκε μονομερώς η ανεξαρτησία το 1976. Αποτελεί την πρώην ισπανική αποικία της Ισπανικής Σαχάρας. Η Ισπανία εγκατέλειψε την περιοχή το 1975-1976. Με την αποχώρηση των Ισπανών ο ΟΗΕ πρότεινε το διαχωρισμό της περιοχής σε τρία τμήματα και την παραχώρηση εδαφών στο Μαρόκο, την Αλγερία και τη Μαυριτανία. Στις 27 Φεβρουαρίου του 1976, το Μέτωπο Πολισάριο ανακήρυξε την περιοχή ως ανεξάρτητη χώρα με το όνομα Λαοκρατική Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας. Οι τρεις χώρες αρνήθηκαν και παραιτήθηκαν του δικαιώματος, με αποτέλεσμα να προταθεί από τον ΟΗΕ η δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Η δημοκρατία αναγνωρίζεται σήμερα από 49 χώρες και είναι πλήρες μέλος της Αφρικανικής Ένωσης. Η Ελλάδα δεν την έχει αναγνωρίσει. Το 1991 ανακαλύφθηκαν μεγάλα κοιτάσματα φωσφόρου κοντά στα σύνορα με το Μαρόκο. Το Μαρόκο κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της χώρας (δυτικό τμήμα) και έως και σήμερα το κατέχει και το διεκδικεί. Από το 1991 ισχύει εκεχειρία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ που προσπαθεί να διοργανώσει δημοψήφισμα για το τελικό καθεστώς της περιοχής.

Πολιτικό καθεστώς

Το νομικό καθεστώς και το θέμα της κυριαρχίας της Δημοκρατίας της Σαχάρας δεν έχει επιλυθεί. Το έδαφος διεκδικείται από το Μαρόκο και το Μέτωπο Πολισάριο, τα μέλη του οποίου επίσημα το 1976 σχημάτισαν κυβέρνηση σε εξορία, την Κυβέρνηση της Αραβικής Δημοκρατίας της Σαχάρας, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Μοχάμετ Αμπντελαζίζ, ο οποίος κυβέρνησε και ηγήθηκε των Πολισάριο από το 1976 ως τον θάνατό του, το 2016. Το έδαφος μοιράστηκε ανάμεσα στο Μαρόκο και στη Μαυριτανία τον Απρίλιο του 1976, με το Μαρόκο να αποκτά τα δύο τρίτα. Έπειτα από πίεση από πλευράς των ανταρτών Πολισάριο, η Μαυριτανία παραιτήθηκε από όλες τις διεκδικήσεις της στην περιοχή τον Αύγουστο του 1979. Το Μαρόκο εισέβαλε στη ζώνη αυτή και έκτοτε έχει τον έλεγχο. Η εξόριστη κυβέρνηση του Πολισάριο διαθέτει έδρα στην Αφρικανική Ένωση- είναι μέλος του Οργανισμού από το 1984. Η δραστηριότητα των ανταρτών συνεχίστηκε σποραδικά ως την εκεχειρία που επιτεύχθηκε υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και εφαρμόστηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1991 με το Ψήφισμα 690 του Συμβουλίου Ασφαλείας.^[3] Στην περιοχή εστάλη η Αποστολή του ΟΗΕ για τη διεξαγωγή Δημοψηφίσματος στη Δυτική Σαχάρα, γνωστότερη με τα αρχικά MINURSO. Η Ελλάδα συμμετέχει στην εν λόγω αποστολή του ΟΗΕ από ιδρύσεώς της, με έναν στρατιωτικό παρατηρητή.

Διεθνείς σχέσεις

Σήμερα, συνολικά 40 κράτη-μέλη του ΟΗΕ και η Νότια Οσετία έχουν συνάψει διπλωματικές σχέσεις με τη Δημοκρατία της Σαχάρας. Το Σουδάν έγινε το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την κυριαρχία του Μαρόκου επί της Δυτικής Σαχάρας στις 27 Δεκεμβρίου του 2005.

Αναγνώριση

Εκλογές 2008

Οι τελευταίες εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Εθνικού Συμβουλίου της Δυτικής Σαχάρας διεξήχθησαν στις 17 Φεβρουαρίου και στις 19 Φεβρουαρίου του 2008. Κατήλθαν περισσότεροι από 126 υποψήφιοι για 53 έδρες. Η θητεία των μελών του συμβουλίου είναι τριετής.^[4] Οι εκλογές διενεργήθηκαν μόνο στην αποκαλούμενη Ελεύθερη Ζώνη, όπως επίσης και στους προσφυγικούς καταυλισμούς στην επαρχία Τιντούφ, στην Αλγερία. Το υπόλοιπο τμήμα της Δυτικής Σαχάρας βρίσκεται υπό την ντε φάκτο διοίκηση του Μαρόκου. Η ανανέωση του συμβουλίου προήλθε με βάση το Σύνταγμα έπειτα από τη διεξαγωγή του 12ου συνεδρίου του Μετώπου Πολισάριο, το Δεκέμβριο του 2007.^[5] Το 61,53% αυτών που εξελέγησαν ήταν νέοι βουλευτές. Οι γυναίκες κέρδισαν το 34,61% των εδρών, χάρη σε ένα σύστημα κατανομής των εδρών.^[6] Ο Μαχφούντ Αλί Μπέιμπα επανεξελέγη πρόεδρος του Συμβουλίου στις 27 Φεβρουαρίου του 2008.^[7]