Ο Αύγουστος υποστήριξε την Αυστρία εναντίον της Πρωσίας στον Πόλεμο της Αυστριακής Διαδοχής (1742) και ξανά στον Επταετή Πόλεμο (1756), που και οι δύο οδήγησαν στην ήττα της Σαξονίας και την κατοχή της από την Πρωσία. Στην Πολωνία, η κυριαρχία του σημαδεύτηκε από την αυξανόμενη επιρροή των οικογενειών Τσαρτορύσκι και Πονιατόφσκι, και από την παρέμβαση της Αικατερίνης Β΄ της Ρωσίας στις πολωνικές υποθέσεις. Η διακυβέρνησή του βάθυνε την κοινωνική αναρχία στην Πολωνία και αύξησε την εξάρτηση της χώρας από τους γείτονές της, ιδίως την Πρωσία, την Αυστρία και τη Ρωσία. Η Ρωσική Αυτοκρατορία τον εμπόδισε να εγκαταστήσει την οικογένειά του στον πολωνικό θρόνο, υποστηρίζοντας αντ΄ αυτού τον αριστοκράτηΣτανίσουαφ Άουγκουστ Πονιατόφσκι, τον εραστή της Αικατερίνης. Καθ΄ όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, ο Αύγουστος ήταν γνωστό ότι ενδιαφερόταν περισσότερο για την ευκολία και την ευχαρίστηση παρά για τις κρατικές υποθέσεις. Αυτός ο αξιόλογος προστάτης των τεχνών άφησε τη διοίκηση της Σαξονίας και της Πολωνίας στον κύριο σύμβουλό του, τον Χάινριχ φον Μπρυλ, ο οποίος με τη σειρά του άφησε την πολωνική διοίκηση κυρίως στην ισχυρή οικογένεια Τσαρτορύσκι.
Από τα πρώτα του χρόνια, ο Αύγουστος ήταν προγραμματισμένος να διαδεχθεί ως βασιλιάς της Πολωνίας-Λιθουανίας. Προσλήφθηκαν οι καλύτεροι δάσκαλοι από όλη την ήπειρο και ο πρίγκιπας σπούδασε πολωνικά, γερμανικά, γαλλικά και λατινικά.[15] Διδάχτηκε ρωσικά, αλλά δεν μπορούσε να τα μιλήσει άπταιστα,[16] καθώς και τις ακριβείς επιστήμες, συμπεριλαμβανομένων των μαθηματικών, της χημείας και της γεωγραφίας.[16] Εξασκήθηκε και στην ιππασία στα νιάτα του.[17] Ενώ ο πατέρας του περνούσε χρόνο στην Πολωνία, ο νεαρός Αύγουστος αφέθηκε στη φροντίδα της γιαγιάς του, Άννας Σοφίας της Δανίας, η οποία αρχικά τον μεγάλωσε ως Λουθηρανό.[18] Αυτό ήταν ιδιαίτερα δυσμενές για τους Πολωνούς, οι οποίοι δεν δέχονταν ούτε ανέχονταν έναν Προτεστάντη μονάρχη. Κατά συνέπεια, ο ταραγμένος Αύγουστος Β΄ οργάνωσε μια περιοδεία σε καθολικές χώρες στην Ευρώπη για τον γιο του, η οποία ήλπιζε ότι θα τον έφερνε πιο κοντά στον Καθολικισμό και θα έσπασε τον δεσμό μεταξύ του ίδιου και της γιαγιάς του. Στη Βενετία, η πολωνική ακολουθία απέτρεψε μια απόπειρα απαγωγής που οργάνωσαν Βρετανοί πράκτορες της βασίλισσας Άννας ώστε να τον εμποδίσουν να αλλαξοπιστήσει.[19][20] Έγινε επίσης μάρτυρας της στέψης του Καρόλου ΣΤ΄ το 1711 μετά το θάνατο του αδελφού και προκατόχου του, Ιωσήφ Α΄.[17]
Ο Αύγουστος τελικά ασπάστηκε τον Ρωμαιοκαθολικισμό τον Νοέμβριο του 1712 ενώ περιόδευε εκτενώς την Ιταλία και την πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά της.[18] Τότε ήταν υπό την επίβλεψη των Ιησουιτών, οι οποίοι σίγουρα συνέβαλαν στην υπόθεση. Η δημόσια ανακοίνωση της μεταστροφής το 1717 προκάλεσε δυσαρέσκεια στην προτεσταντική σαξονική αριστοκρατία.[18][21][22] Αντιμέτωποι με μια κληρονομική καθολική διαδοχή για τη Σαξονία, η Πρωσία και το Αννόβερο προσπάθησαν να εκδιώξουν τη Σαξονία από τη διαχείριση του προτεσταντικού σώματος στο Ράιχσταγκ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά η Σαξονία κατάφερε να διατηρήσει τη διαχείριση.[23]
Υποδοχή του Αυγούστου στις Βερσαλλίες από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄, 1714.
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1714, ο Αύγουστος έγινε δεκτός θερμά από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ της Γαλλίας στις Βερσαλλίες. Ο Λουδοβίκος χάρηκε όταν άκουσε ότι ο Αύγουστος ασπάστηκε τον Καθολικισμό και του επέτρεψε να μείνει στη βασιλική αυλή και στο Παρίσι. Ο νεαρός πρίγκιπας συμμετείχε σε δεξιώσεις και ιδιωτικά πάρτι που διοργάνωσε ο ίδιος ο Βασιλιάς Ήλιος.[17] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Αύγουστος βελτίωσε τις γνώσεις του στη γαλλική γλώσσα και έμαθε πώς να προσεγγίζει την πολιτική και τη διπλωματία.[17] Τον Ιούνιο του 1715, έφυγε από τις Βερσαλλίες και ταξίδεψε σε όλη τη Γαλλία, επισκεπτόμενος τις Μπορντώ, Μοασάκ, Τουλούζη, Καρκασσόν, Μασσαλία και Λυών.[17] Εκτός από την περιήγηση στα αξιοθέατα, σκοπός αυτού του ταξιδιού ήταν να κατανοήσει πώς λειτουργούν οι πόλεις και τα χωριά. Μεγαλωμένος μέσα σε μεγάλο πλούτο, ο Αύγουστος δεν γνώριζε πλήρως πόσο εκτεταμένη μπορεί να είναι η φτώχεια και οι κακές συνθήκες διαβίωσης στην ύπαιθρο.
Κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού του 1733, η Γαλλία άρχισε να κινητοποιεί και να σταθμεύει δυνάμεις κατά μήκος των βόρειων και ανατολικών συνόρων της, ενώ η Αυστρία συγκέντρωσε στρατεύματα στα πολωνικά σύνορα, μειώνοντας τις φρουρές στο Δουκάτο του Μιλάνου για το σκοπό αυτό. Ο Ευγένιος της Σαβοΐας-Καρινιάν συνέστησε στον Αυτοκράτορα μια πιο πολεμική στάση ενάντια στον μακροχρόνιο αντίπαλό του, τη Γαλλία. Πρότεινε ότι η κοιλάδα του Ρήνου και η βόρεια Ιταλία θα έπρεπε να ενισχυθούν με περισσότερα στρατεύματα, ωστόσο έγιναν ελάχιστα μόνο βήματα για τη βελτίωση της αυτοκρατορικής άμυνας στον Ρήνο. Τον Ιούλιο του 1733, ο Αύγουστος συμφώνησε με τους όρους της Αυστρίας και της Ρωσίας σύμφωνα με τη Συνθήκη των Τριών Μαύρων Αετών. Κατά τη διάρκεια του εκλογικού σέιμ τον Αύγουστο, ρωσικά στρατεύματα μετρώντας 30.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του Πήτερ Λέισυ εισήλθαν στην Πολωνία για να εξασφαλίσουν τη διαδοχή του Αυγούστου. Τις εκλογές κέρδισε de jure ο Στανίσουαφ, με 12.000 ψήφους. Ο Αύγουστος έλαβε 3.000, ωστόσο, είχε την υποστήριξη των ισχυρών, πλουσιότερων και πιο διεφθαρμένων αρχόντων της Πολωνίας, όπως ο Μίχαου Σερβάτσι Βισνιοβιέτσκι.
Ο γαλλο-ισπανικός συνασπισμός κήρυξε τον πόλεμο στην Αυστρία και τη Σαξονία στις 10 Οκτωβρίου. Τα ιταλικά κρατίδια Σαβοΐας-Σαρδηνίας και Πάρμα συμμετείχαν επίσης στον αγώνα κατά της αυστριακής κυριαρχίας στη βόρεια Ιταλία. Οι περισσότερες μάχες έγιναν εκτός Πολωνίας και το κύριο επίκεντρο του πολέμου ήταν τα προσωπικά συμφέροντα και η επίδειξη ανωτερότητας. Οι ρωσο-σαξονικές δυνάμεις κυνήγησαν τον Στανίσουαφ μέχρι που πολιορκήθηκε στο Γκντανσκ (Ντάντσιχ) στις 22 Φεβρουαρίου 1734. Τον Ιούνιο, όταν οι φρουρές στο Γκντανσκ παραδόθηκαν, ο Στανίσουαφ κατέφυγε στο Καίνιγκσμπεργκ και στη συνέχεια επέστρεψε στη Γαλλία. Το Σέιμ Ειρήνευσης το 1736, επιβεβαίωσε de facto τον Αύγουστο Γ΄ ως βασιλιά της Πολωνίας και Μέγα Δούκα της Λιθουανίας.
Μέχρι σήμερα, ο αφορισμός και η φράση od Sasa do Lasa (κυριολεκτικά: από το Σάξονα έως το Λεστσύνσκι) υπάρχει στην πολωνική γλώσσα και χρησιμοποιείται όταν περιγράφει δύο εντελώς αντίθετα πράγματα στην καθημερινή ζωή.[24]
↑Flathe, Heinrich Theodor (1878), «Friedrich August II., Kurfürst von Sachsen», Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (Leipzig: Duncker & Humblot) 7: 784–86.
↑Staszewski, Jacek (1996), August III. Kurfürst von Sachsen und König von Polen, Berlin: Akademie-Verlag, ISBN3-05-002600-6.
↑Kalipke, Andreas (2010). «The Corpus Evangelicorum». Στο: Coy, J.P.· Marschke, B. Benjamin· Sabean D.W., επιμ. The Holy Roman Empire, Reconsidered. Berghahn. σελίδες 228–247.
Flathe, Heinrich Theodor (1878), "Friedrich August II., Kurfürst von Sachsen", Allgemeine Deutsche Biographie (ADB) (γερμανικά), Λειψία: Duncker & Humblot, 7: 784–86.
,_AUGUSTUS_III_1763_-6_GROSCHEN_a_-_Flickr_-_woody1778a.jpg)
