У тэктанічных адносінах тэрыторыя прымеркавана да сучлянення Прыпяцкага прагіна, Варонежскай антэклізы і Брагінска-Лоеўскай седлавіны. Пароды крышталічнага фундамента залягаюць на глыбіні ад 250—750 м (на ўсходзе і паўночным усходзе) да 4000-5000 м (на паўднёвым захадзе і захадзе). Магутнасць антрапагенавых адкладаў 25-40 м, на ўсходзе 15-20 м.
Рэльеф
Абсалютная вышыня зямной паверхні ў асноўным 120—140 м, на ўсходзе 150—160 м. Адносныя вышыні ў межах 3-5 м. Гушчыня расчлянення невялікая. Асноўную тэрыторыю займае плоскахвалістая алювіяльная нізіна, усходняя частка — спадзістахвалістая водна-ледавіковая раўніна. Пашыраны эолавыя формы рэльефу ў выглядзе адзінкавых утварэнняў і масіваў, невысокіх град, узгоркаў, бугроў, палёў перавяванага пяску і невялікіх дэфляцыйных катлавін. Сустракаюцца катлавіны выдзімання, забалочаныя тэрмакарставыя западзіны, сетка дробных затарфаваных лагчын сцёку.
Пераважаюць дзярнова-падзолістыя і дзярнова-падзолістыя забалочаныя глебы, сустракаюцца тарфяна-балотныя, дзярновыя і дзярнова-карбанатныя забалочаныя, радзей поймавыя (алювіяльныя) і дзярнова-карбанатныя глебы.
Лясы пераважна хваёвыя, пашыраны шыракаліста-хваёвыя і дубовыя, бярозавыя, на нізінных балотах і забалочаных паніжэннях — чорнаальховыя лясы.
Найбольш пашыраны алювіяльныя тэрасаваныя, поймавыя і водна-ледавіковыя ландшафты, радзей сустракаюцца марэнна-зандравыя і азёрна-алювіяльныя. Створаны ландшафтныя заказнікі Смычок, Выдрыца.
Літаратура
Бакарасов В. А. Речицко-Сожская низина // Природа Беларуси. Энциклопедия. В 3 томах. Том 1. Земля и недра. — Минск: Беларуская энцыклапедыя, 2010. — 464 с. — ISBN 978-985-11-0472-3(руск.)