Палачане ўпамінаюцца ў Аповесці мінулых часоў, якая тлумачыць іх назву фактам пражывання ля ракі Палаты, аднаго з прытокаў Дзвіны. Летапіс таксама сцвярджае, што крывічы былі нашчадкамі палачан.
Землі палачан прасціраліся ад Свіслачы ўздоўж Бярэзіны да зямель дрыгавічоў. Іх тэрыторыі гранічылі з землямі наступных супольнасцей:
смаленскіх крывічоў — на ўсходзе,
ізборскіх крывічоў і ільменскіх славен — на поўначы,
балцкіх супольнасцей — на захадзе,
дрыгавічоў — на поўдні.
Палачане былі аб’яднаннем, на тэрыторыі якога пазней сфарміравалася Полацкае княства. Яны з’яўляюцца аднымі з родапачынальнікаў сучаснага беларускага народа.