Малетай

Горад
Малетай
літ.: Molėtai
Герб Сцяг
Герб Сцяг
Краіна
Павет
Раён
Сянюнія
Каардынаты
Першая згадка
1387
Вышыня цэнтра
155 м
Насельніцтва
  • ▲5 783 чал. (1 студзеня 2023)[1]
Часавы пояс
Афіцыйны сайт
Малетай на карце Літвы
Малетай (Літва)
Малетай

Малетай (літ.: Molėtai, беларуская назва — Маля́ты[2]) — горад у паўночна-ўсходняй Літве, адміністрацыйны цэнтр Малетайскага раёна Уцянскага павета. Горад адносіцца да этнаграфічнага рэгіёну Аўкштайція.

Гісторыя

У 1387 годзе вялікі князь і Ягайла перадаў вёску Маляты ў дар Віленскаму біскупству[3]. Места Маляты было ў канцы XVIII стагоддзя ў Вількамірскім павеце Віленскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага, быў касцёл[4].

З 1918 года ў складзе незалежнай Літвы, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР, потым ізноў у Літве.

Насельніцтва

Год Колькасць
1833 646 [5]
1866 1 197 [5]
1897 2 397 [6]
1923 1 770 [7][5]
1959 1 912 [7]
1970 3 665 [7]
1979 5 493 [7]
1989 6 917 [7]
2001 7 219 [1]
2001 7 221 [7]
Год Колькасць
2002 7 162 [1]
2003 7 117 [1]
2004 7 022 [1]
2005 6 956 [1]
2005 7 059 [7]
2006 7 003 [7]
2006 6 824 [1]
2007 6 976 [7]
2007 6 773 [1]
2008 6 949 [7]
Год Колькасць
2008 6 724 [1]
2009 6 883 [7]
2009 6 633 [1]
2010 6 526 [1]
2010 6 851 [7]
2011 6 433 [1]
2011 6 434 [7]
2012 6 386 [7]
2013 6 302 [7]
2014 6 204 [7]
Год Колькасць
2015 6 085 [7]
2016 5 984 [7]
2017 5 759 [8]
2018 5 587 [9]
2019 5 540 [10]
2020 5 500 [10]
2021 5 782 [1]
2022 5 722 [10]
2023 5 783 [1]

Прырода

У нашыя дні горад выступае папулярным месцам адпачынку, з-за таго што горад знаходзіцца ў прыгожым месцы, абкружаны з усіх бакоў сасновымі лясамі, а ў наваколлі ёсць некалькі невялікіх азёр. У Малятах размешчана адзіная ў Літве астрафізічная абсерваторыя.

Гарады-пабрацімы

Крыніцы

  1. ↑ а б в г д е ё ж з і к л м н Resident population by city / town at the beginning of the year — State Data Agency of Lithuania, 2023. Праверана 12 лютага 2023.
  2. ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія»; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Т. 4 / [рэд. В.Л. Насевіч]. — Мінск: Белкартаграфія, 2018. — 270 с., іл. — ISBN 978-985-508-476-2. С. 16.
  3. ↑ Tadeusz Krahel, Zarys dziejów (archi)diecezji wileńskiej, w: Studia Teologiczne: Białystok, Drohiczyn, Łomża, 1987-1988, Tom 5-6, s. 20.
  4. ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь, Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія»; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Т. 2 / [складзены і падрыхтаваны да друку ў 2012 г. ; спецыяльны змест распрацавалі: Я. К. Анішчанка і інш.] — 2013 — 1 атлас (347, [4] с.) : каляр., карты, тэкст, іл., паказальнік — ISBN 978-985-508-245-4. С. 80.
  5. ↑ а б в Visuotinė lietuvių enciklopedija
  6. ↑ группа авторов Еврейская энциклопедия: Свод знаний о еврействе и его культуре в прошлом и настоящем — СПб.: Брокгауз — Ефрон.
  7. ↑ а б в г д е ё ж з і к л м н о п р с http://pop-stat.mashke.org/lithuania-cities.htm
  8. ↑ State Data Agency of Lithuania Праверана 18 лютага 2018.
  9. ↑ State Data Agency of Lithuania Праверана 2 чэрвеня 2019.
  10. ↑ а б в Resident population by city / town at the beginning of the year — State Data Agency of Lithuania, 2023. Праверана 19 чэрвеня 2022.

Літаратура

Спасылкі