વૈષ્ણવ જન તો તેને કહિયે
જે પીડ પરાઈ જાણે રે
પર દુ:ખે ઉપકાર કરે તો યે
મન અભિમાન ન આણે રે. ॥ધૃ॥

वैष्णव जन तो तेने कहिये
जे पीड परायी जाणे रे।
पर दुःखे उपकार करे तो ये
मन अभिमान न आणे रे ॥

vaiṣṇava jana to tene kahiye
je pīḍa parāyī jāṇe re,
para duḥkhe upakāra kare to ye
mana abhimāna na āṇe re

বৈষ্ণৱ জন তো তেনে কহিয়ে
জো পীড় পাৰায়ি জানে ৰে।
পৰ দুখে উপকাৰ কৰে তো য়ে
মন অভিমান না আনে ৰে ॥

સકળ લોકમાં સહુને વંદે,
નિંદા ન કરે કેની રે
વાચ કાછ મન નિર્મળ રાખે
ધન ધન જનની તેની રે. ॥૧॥

सकळ लोकमां सहुने वंदे,
निंदा न करे केनी रे।
वाच काछ मन निश्चळ राखे,
धन धन जननी तेनी रे ॥

sakaḷa loka māṁ sahune vande,
nindā na kare kenī re,
vāca kācha mana nischala raakhe,
dhana dhana jananī tenī re

সকল লোকমা সহুনে বন্দে,
নিন্দা না কৰে কেনি ৰে।
বাচ কাছ মন নিশ্চল ৰাখে,
ধন ধন জননী তেনি ৰে ॥

સમદૃષ્ટિ ને તૃષ્ણા ત્યાગી
પરસ્ત્રી જેને માત રે
જિહ્વા થકી અસત્ય ન બોલે
પરધન નવ ઝાલે હાથ રે. ॥૨॥

समदृष्टि ने तृष्णा त्यागी,
परस्त्री जेने मात रे।
जिह्वा थकी असत्य न बोले,
परधन नव झाले हाथ रे ॥

sama-dṛṣṭi ne tṛṣṇā tyāgī,
para-strī jene māta re,
jihvā thakī asatya na bole,
para-dhana nava jhāle hātha re

সমদৃষ্টি নে তৃষ্ণা ত্যাগী,
পৰস্ত্ৰী জেনে মাত ৰে।
জিহ্বা থকি অসত্য না বোলে,
পৰধন নৱ ঝালে হাথ ৰে ॥

મોહ માયા વ્યાપે નહિ જેને,
દૃઢ વૈરાગ્ય જેના મનમાં રે
રામ નામ શુ તાળી રે લાગી
સકળ તીરથ તેના તનમાં રે. ॥૩॥

मोह माया व्यापे नहि जेने,
दृढ़ वैराग्य जेना मनमां रे।
रामनाम शुं ताळी रे लागी,
सकळ तीरथ तेना तनमां रे ॥

moha māyā vyāpe nahi jene,
dhruda-vairāgya jenā manamāṁ re,
rāma-nāma shu tāḷī lāgī,
sakaḷa tīratha tenā tanamāṁ re

মোহ মায়া ব্যাপে নাহি জেনে,
দৃঢ় বৈৰাগ্য জেনা মনমা ৰে।
ৰামনাম শু তালি ৰে লাগি,
সকল তীৰথ তেনা তনমা ৰে ॥

વણ લોભી ને કપટ રહિત છે,
કામ ક્રોધ નિવાર્યાં રે
ભણે નરસૈયો તેનું દર્શન કરતાં
કુળ એકોતેર તાર્યાં રે. ॥૪॥

वणलोभी ने कपटरहित छे,
काम क्रोध निवार्या रे।
भणे नरसैयॊ तेनुं दरसन करतां,
कुळ एकोतेर तार्या रे ॥

vaṇa-lobhī ne kapaṭa-rahita che,
kāma krodha nivāryā re,
bhaṇe narasaiyo tenuṁ darasana karatāṁ,
kuḷa ekotera tāryā re

বনলোভী নে কপটৰহিত ছে,
কাম ক্ৰোধ নিভাৰ্যা ৰে।
ভণে নৰসায় তেনো দৰশন কৰতা
কুল একোতেৰ তাৰ্যা ৰে ॥