Hıfzı Topuz

Hıfzı Topuz
DoğumMustafa Hıfzı Rami
25 Ocak 1923(1923-01-25)
İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu[1]
Ölüm26 Eylül 2023 (100 yaşında)
İstanbul, Türkiye
Defin yeriFeriköy Mezarlığı, İstanbul
MeslekGazeteci, yazar
MilliyetTürk
EğitimGalatasaray Lisesi
İstanbul Üniversitesi
Strasbourg Üniversitesi
Önemli eserBaşın Öne Eğilmesin
Önemli ödülleriTam liste

Hıfzı Topuz tam adıyla Mustafa Hıfzı Rami Topuz (25 Ocak 1923, İstanbul - 26 Eylül 2023, İstanbul), Türk gazeteci ve yazar.

İlk yılları ve eğitimi

25 Ocak 1923'te İstanbul'da doğan Hıfzı Topuz'un babası Ahmet Rami Topuz, annesi Hadice Melahat Topuz'dur. 1942 yılında Galatasaray Lisesi'nden, 1948 yılında İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nden mezun oldu. Strasbourg Üniversitesi'nde devletler hukuku ve gazetecilik alanlarında yüksek lisans (1957-59) ve yine Strasbourg Üniversitesi'nde gazetecilik alanında doktorasını yaptı (1960).

Kariyeri

1947-58 yıllarında Akşam gazetesinde önce istihbarat şefi, sonra yazı işleri müdürü olarak çalıştı. İstanbul Gazeteciler Sendikası'nın kurucuları arasında yer aldı ve başkanlığını yaptı. 1959 yılından 1983 yılına kadar Paris'te UNESCO Genel Merkezi'nde özgür haber dolaşımı şefi olarak çalıştı. Uluslararası gazetecilik örgütleri arasında mesleksel işbirliği, basın ahlakı, gazetecilik eğitimi ve gazetecilerin korunması projelerini yönetti. Afrika ülkelerinde, Hindistan'da, Filipinler'de gazetecilik eğitimi seminerleri düzenledi. Kara Afrika'da kırsal basın projesini oluşturdu. 1962 yılında Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi'nin, o zamanki adıyla Basın-Yayın Yüksek Okulu'nun kuruluşu için, Paris'te Unesco'nun merkezinde ilk projeleri hazırladı. 1974-75 yılları arasında TRT'de radyolardan sorumlu genel müdür yardımcılığı yaptı. 1986'da halen başkanlığını sürdürdüğü İletişim Araştırmaları Derneği'ni (İLAD) kurdu. Vatan, Milliyet ve Cumhuriyet gazeteleriyle çeşitli dergilerde diziler ve inceleme yazıları yazdı. Anadolu, Galatasaray ve İstanbul üniversitesi iletişim fakültelerinde basın, radyo-televizyon tarihi, uluslararası iletişim ve siyasal iletişim dersleri verdi.[2]

Ölümü

26 Eylül 2023'te İstanbul'da tedavi gördüğü hastanede 100 yaşında öldü.[3] 28 Eylül'de ilk olarak Harbiye Muhsin Ertuğrul Sahnesi'nde düzenlenen anma töreninin ardından cenazesi Teşvikiye Camii'ne getirildi. Cenaze namazının ardından Topuz'un naaşı Feriköy Mezarlığı'na defnedildi.[4]

Ödülleri

  • 1998 - Sertel Demokrasi Ödülü[5]
  • 2003 - Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Basın Özgürlüğü Ödülü
  • 2004 Lions Kulüpleri Federasyonu Atatürk Barış Ödülü
  • 2005 Osmangazi Üniversitesi Onursal Doktora Ödülü
  • 2007 36. Orhan Kemal Roman Armağanı
  • 2009 Çağdaş Gazeteciler Derneği Onur Ödülü[6]
  • 2012 Yılı Balçova Belediyesi ve Yeni Kuşak Köy Enstitüleri Derneği Aydınlanma Onur Ödülü

Eserleri

İnceleme - Araştırma

  • Fransa'da Gazetecilerin Statüsü ve Asgari Ücret, 1954 (Gazeteciler Sendikası)
  • Information Internationale dans la Presse Turque, 1961
  • Basın Sözlüğü, 1968 (Gazeteciler Cemiyeti)
  • Kara Afrika, 1971 (Milliyet)
  • 100 Soruda Basın Tarihi, 1973 (Gerçek)
  • Seçim Savaşları, 1977 (Milliyet)
  • Uluslararası İletişim, 1984 (Anadolu Üniversitesi)
  • İletişimde Karikatür ve Toplum, 1986 (Anadolu Üniversitesi)
  • Lumumba, 1987 (Yön)
  • Kara Afrika'da İletişim, 1987 (Yön)
  • Basında Tekelleşmeler, 1989 (Tüses-İlad)
  • Yarının Radyo TV Düzeni, 1990 (Tüses-İlad)
  • Türkiye'de Seçim Kampanyaları, 1991 (Tüses-İlad)
  • Siyasal Reklamcılık 1991 (Cem)
  • Kara Afrika Sanatı, 1992 (Ant)
  • Hoşgörü, 1995 (Unesco)
  • Başlangıcından Bugüne Kadar Dünya Karikatürü, 1997 (İnkılap)
  • Dünyada ve Türkiye'de Kültür Politikaları, 2001 (Doğan)
  • Türk Basın Tarihi, 2003 (Remzi)
  • Büyülü Afrika, 2018 (Remzi)

Anı

  • Konuklar Geçiyor, 1975 (Çağdaş)
  • Paris'li Yıllar, 1994 (Bilgi)
  • Eski Dostlar, 2000 (Remzi)
  • Elveda Afrika, Hoşça Kal Paris, 2005 (Remzi), ISBN 975-14-1023-1
  • Fikret Mualla, 2005 (Everest)
  • Başın Öne Eğilmesin, Eylül 2006 (Remzi), ISBN 978-975-14-1150-1
  • Paris 68, Bir Devrim Denemesi, 2008 (Agora)
  • Nişantaşı Anıları, 2009 (Heyamola)
  • Bana Atatürk'ü Anlattılar, 2010 (Remzi)
  • Gülümseyen Anılar, 2010 (Remzi)
  • Ardından Yıllar Geçti (Söyleşi), 2013 (Remzi)
  • Paris'te Bir Türk Ressamı, Fikret Mualla 2014 (Remzi)
  • Atatürk Sesleniyor, 2016 (Remzi)
  • Bir Zamanlar Nişantaşı'nda, 2017 (Remzi)
  • Anı ve Mektuplarla Melih Cevdet Anday, 2019 (Remzi)

Roman

  • Meyyale, 1998 (Remzi)
  • Taif'te Ölüm, 1999 (Remzi)
  • Paris'te Son Osmanlılar, 1999 (Remzi)
  • Hatice Sultan, 2000 (Remzi)
  • Gazi ve Fikriye, 2001 (Remzi)
  • Milli Mücadelede Çamlıca'nın Üç Gülü, Kasım 2002 (Remzi), ISBN 975-14-0894-6
  • Devrim Yılları, 2004 (Remzi)
  • Tavcan, 2005 (Remzi)
  • Özgürlüğe Kurşun, 2007 (Remzi)
  • Kara Çığlık (2008 - Afrika Barış ve Dostluk Ödülü) (Remzi)
  • Abdülmecit; İmparatorluk Çökerken Sarayda 22 Yıl, 2009 (Remzi)
  • Hava Kurşun Gibi Ağır; Nazım Romanı, 2011 (Remzi)
  • Elbet Sabah Olacaktır, Tevfik Fikret Romanı, 2012 (Remzi)
  • Vatanı Sattık Bir Pula; Namık Kemal Romanı, 2013 (Remzi)
  • Çılgın ve Özgür; Neyzen Tevfik'in Romanı, 2014 (Remzi)
  • Şanlı Kanlı Yıllar, 2017 (Remzi)
  • Nevbahar, 2018 (Remzi)
  • Paris Sürgünü, 2019 (Remzi)

Öykü

  • Gizli Aşklar, 2015 (Remzi)

Kaynakça

  1. ^ "Bütün hayatım gazetecilikle geçti, romancılığı da sevdim". Anadolu Ajansı. 21 Kasım 2020. 18 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2020. 
  2. ^ Topuz, Hıfzı (2007) [2006]. Başın Öne Eğilmesin. Remzi Kitabevi. ISBN 978-975-14-1150-1. 
  3. ^ "Hıfzı Topuz kimdir? Hıfzı Topuz kaç yaşında, neden öldü?". 26 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Eylül 2023. 
  4. ^ "Gazeteci yazar Hıfzı Topuz son yolculuğuna uğurlandı". NTV. 29 Eylül 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2023. 
  5. ^ "Sertel Ödülü Topuz'a". Hürriyet. 1 Aralık 1998. 8 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Şubat 2024. 
  6. ^ "Yılın başarılı gazetecileri belli oldu". Cumhuriyet. 11 Mart 2009. 28 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2011.