Član SKOJ-a od 1922. godine, a sekretar Mesnog komiteta SKOJ-a za Zagreb od 1923. godine. Godine 1924. postao je član Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Hrvatsku i Slavoniju, a 1925. član Centralnog komitetaSKOJ-a.
Zajedno sa Jankom Mišićem i i Francom Klopčičem pokrenuo je i uređivao centralni organ SKOJ-a list "Mladi boljševik".
Jula 1926. godine odlazi na rad u CK SKOJ-a u Beograd. Na Trećem kongresu SKOJ-a, održanom, u jesen 1926. godine, u Sloveniji, izabran je za organizacionog sekretara CK SKOJ-a.
Kada je policija, 27. jula1929. godine, otkrila njihovo sklonište u Samoboru i blokirala ga, Janko Mišić, Mijo Oreški i njegov brat Slavko, vođa tehnike CK SKOJ-a, pružili su otpor. Pucnjava je trajala čitav sat. Prvi je poginuo Slavko Oreški.[2] Za to vreme, Mijova žena Agata je palila arhiv i ilegalni matrijal kako ne bi pao u ruke policije.[3] Svi muškarci su izginuli u pucnjavi, a Agata je ranjena, nakon čega je uhapšena.[4]
Vjekoslav Oreški Slavko (1901-1929), Mijin stariji brat, bio je tehnički skretar CK SKOJ-a i urednik lista "Mladi boljševik". Radio je u tehnici CK SKOJ-a u Samoboru. Poginuo 27. jula1929. godine, zajedno sa bratom i Jankom Mišićem.
Agata Oreški Jaga (1906-1991), Mijina supruga, bila je fabrička radnica i aktivistkinja radničkog pokreta. Uhapšena je jula 1929. godine, posle Mijine pogibije, kada je i sama bila renjena. U zatvoru bila do 1931. godine. Na inicijativu Josipa Broza Tita, 1935. godine, zajedno sa sinom Vladom otišla u SSSR. Do 1938. godine je radila u fabrici u Ordžonikidzeu, kada je za vreme Staljinovih "čistki" uhapšena i odvedena u Sibir, gde je provela osam godina. U Jugoslaviju se vratila 1947. godine.
Vladimir Oreški (1929-1998), Mijin sin. Godine 1935. zajedno sa majkom otišao u SSSR. Gde se školovao i živeo po raznim dečijim domovima. Godine 1944. stupio je u jugoslovensku tenkovsku brigadu, formiranu u SSSR, i sa njom došao u Jugoslaviju. Tokom završnih borbi za oslobođenje teško je ranjen, na prilazima Zagrebu. Posle oslobođenja bio oficir Jugoslovenske narodne armije.