Grad leži u zelenoj dolini Zajande-Rud, u podnožju planinskog masiva Zagros. Isfahan uživa umjerenu klimu i redovite smjene godišnjih doba uz ugodne sjeverne vjetrove tokom cijele godine. Nalazi se na visini od 1590 metara iznad razine mora i godišnje prima u prosjeku 122,8 mm kiše. Južni i zapadni prilazi Isfahanu su planinski, a sa sjevera i istoka je okružen plodnim dolinama.
Jedno vrijeme Isfahan je bio najveći grad na svijetu. Zlatno doba mu je trajalo od 1050. do 1722., a posebno u 16. vijeku za vrijeme safavidske dinastije kada je postao glavni grad Perzijskog carstva po drugi put. Čak i danas, Isfahan je zadržao dio stare slave. Poznat je po islamskoj arhitekturi, širokim bulevarima, mostovima, palačama i džamijama. Postoji poslovica koja kaze da je "Isfahan - pola svijeta" (perzijski: Isfahān nesf-e džahān ast)
Stari vijek
Isfahan je u prošlosti bio dio Elama. Pod imenom Aspandana postao je jedan od najvažnijih gradova za vrijeme medijske dinastije, kada su se naselili iranski Medijci. Kasnije su ovi krajevi postali dijelom Ahemenidske Monarhije, a nakon oslobođenja Irana od makedonske okupacije od strane arsakidske dinastije, dijelom Partske Monarhije. Isfahan je bio centar i prijestolnica velike provincije kojom su vladali arsakidski guverneri. Za vrijeme sasanidske vlasti Isfahanom su vladali Ispuhranci tj. članovi sedam uglednih iranskih porodica. U Isfahanu je živio veliki broj kršćana i Židova.
Srednji vijek
Isfahan, kao i svi drugi iranski gradovi, pao je u ruke Arapima za vrijeme abasidske dinastije. U 10. vijeku, pod dinastijom Bujida, grad je povratio svoj utjecaj. Malik-šah I je izabrao Isfahan za glavni grad i podario mu još jedno zlatno doba. U to vrijeme, Isfahan je postao najvažniji i najveći grad na svijetu. Čuveni Avicena je živio i radio u njemu u 11. vijeku.
Grad su razorili Mongoli u 13. svijetu, a ponovo ga je opustošio Timur1387. godine. Međutim, zbog svog povoljnog geografskog položaja Isfahan je ponovo izgradila safavidska dinastija.
Novi vijek
Zlatno doba Isfahana počelo je u 16. vijeku pod Abasom I (1587. - 1629.), koji ga je imenovao glavnim gradom Safavidske Monarhije. Za vrijeme šaha Abasa, koji je ujedninio Iran, Isfahan je dosegao svoj vrhunac. Grad je imao parkove, biblioteke i džamije. Evropski posjetioci su bili oduševljeni jer tako nešto nisu mogli vidjeti u svojim zemljama. Zabilježeno je da je grad imao oko milijun stanovnika, ne samo iranskih šijita, već i velik broj armenskih kršćana, Gruza i Židova. U Isfahanu je tada bilo 163 džamija, 48 škola, 1801 radnji i 263 javna kupatila.
Upravo iz razdoblja vladavine Safavida (16. i 17. vijek) potječe većina impresivnih džamija koje spadaju među najznačajnije u Iranu, a mnoge su uvrštene na UNESCO-ov popis svjetske baštine. Na tom se popisu nalazi i veličanstveni Nakš-e Džahan (dosl. Slika svijeta), građen između 1590. i 1595. godine. Sa svojom površinom od gotovo 9,0 hektara spada među najveće trgove na svijetu.
Godine 1722. Isfahan osvajaju paštunskiHotakiji, čime započinje postupni pad političkog značenja ovog grada. Tako Isfahan gubi status prijestolnice, a glavni grad postaje Mašhad, kasnije Širaz odnosno Teheran.
Arhitektura
Arhitektura Isfahana je spoj osam različitih formi. Da bi cijenili vještinu isfahanskih arhitekata, potrebno je razumjeti fundamentalne koncepte perzijske arhitekture: vrt, trg, predvorje, kapiju, kupolu, natkrivenu kupolu i minaret koji kao pojedinačni elementi tvore jednu cjelinu.
Historijske znamenitosti
Trgovi i ulice
Trg Nakš-e Džahan, poznat i kao Šahov trg ili Imamov trg - 1602.
Danas je Isfahan treći grad po veličini u Iranu i proizvođač perzijskih tepiha, tekstila, čelika i umjetnina. U Isfahanu je smješten eksperimentalni nuklearni reaktor i pogoni za proizvodnju nuklearnog goriva.
Preko 2000 kompanija djeluje u gradu i iskorištavaju njegove ekonomske, socijalne i kulturne potencijale. U Isfahanu se nalazi velika rafinerija nafte i avionska baza. HESA, najnapredniji iranski proizvođač aviona je locirana u blizini grada.
,_Isfahan,_Iran_(1267873532).jpg)
