Najwyższy szczyt Wzgórz Włodzickich, położony w południowo-zachodniej Polsce, w miejscowości Świerki na zachód od Ludwikowic Kłodzkich na północno-zachodnim krańcu pasma Wzgórz Włodzickich, w zakolu górnej Włodzicy.
Góra wznosi się w postaci stromego, dość regularnego stożka, który w kierunku południowo-wschodnim przechodzi w długi, wyrównany grzbiet. Zbocza: zachodnie, północno-zachodnie i strome północno-wschodnie opadają w kierunku zakola Włodzicy. Wzniesienie zbudowane z utworów czerwonego spągowca, głównie piaskowców ciosowych i zlepieńców, w których ciągną się karbońskie piaskowce i zlepieńce. Wierzchołek i znaczną część zboczy porastają lasy świerkowo-bukowe regla dolnego. Dolne partie zboczy oraz zbocze południowo-zachodnie pokrywają łąki. U podnóża północno-wschodniego zbocza położona jest miejscowość Świerki. Od północnego zachodu pod szczyt Włodzickiej Góry podchodzą rozproszone zabudowania dawnych przysiółkówDworków, a od południa ostatnie domy Sośniny. Na szczycie znajduje się odbudowana przez Gminę Nowa Ruda w ramach programu „Polsko-Czeski Szlak Grzbietowy – Część Wschodnia” wieża widokowa[1], oficjalnie otwarta 19 października 2018 r[2]. Taras widokowy mieści się na wysokości 15 m[3].
Na zboczu góry znajdują się pozostałości obiektów do załadunku i transportu kamienia z pobliskiego kamieniołomu[4].
Łąki pokrywające południowo-zachodnie zbocze, częściowo przechodzą w torfowisko z początku okresu zlodowacenia południowopolskiego.