Pochodził ze znamienitej rodziny. Studiował teologię, prawo cywilne i kanoniczne na Uniwersytecie w Córdobie. Po złagodzeniu antyklerykalnego kursy rządu, 7 marca 1853 wstąpił do ponownie otwartego seminarium duchownego. W 1856 ukończył studia na uniwersytecie. 18 listopada 1858 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Córdoba. Pracował jako wykładowca teologii oraz w latach 1869-1875 był prorektorem uniwersytetu. W 1875 został rektorem seminarium duchownego oraz rozpoczął pracę w kurii diecezjalnej diecezji Córdoby. Od 1876 był jej wikariuszem generalnym.
W latach 1878–1880, 1883-1884 oraz 1886-1888, gdy biskupstwo Córdoby wakowało, administrował diecezją. Dał się wówczas poznać z odważnych listów pasterskich przeciwko liberalnym kampaniom.
12 września 1895 ten sam papież mianował go arcybiskupem Buenos Aires. Katedrę objął 24 listopada 1895. Jako głowa argentyńskiego Kościoła był atakowany przez ruchy liberalne. Dbał o organizowanie regularnych spotkań biskupów argentyńskich oraz pisał mocne listy pasterskie w obronie wolności Kościoła. W 1899 w Rzymie brał udział w posiedzeniu plenarnym nt. Ameryki Łacińskiej. Po powrocie z Europy postanowił odpocząć w rodzinnej miejscowości, gdzie nagle zmarł 6 lutego 1900. Pochowany w kościele parafialnym w San Javier y Yacanto.
.jpg)
