PROFILPELAJAR.COM

Transport kolejowy we Włoszech – system transportu kolejowego działający na terenie Włoch.

Włochy są członkiem Międzynarodowego Związku Kolei (UIC), a kod kraju UIC to 83.

Infrastruktura

Sieć kolejowa to jedna z najważniejszych części infrastruktury Włoch o całkowitej długości 24 227 km^[a], z czego 16 723 km jest obecnie używane^[1]. Sieć rozrosła się ostatnio wraz z budową nowych sieci kolei dużych prędkości.

RFI (Rete Ferroviaria Italiana) to państwowy zarządca infrastruktury kolejowej. Długość działających linii pod zarządem RFI wynosi 16 723 km, z czego 7505 km to tory podwójne^[1].

Linie kolejowe podzielone są na 3 kategorie^[1]:

linie fundamentalne (fondamentali), charakteryzujące się dużym natężeniem ruchu i dobrą jakością infrastruktury, obejmują wszystkie główne linie łączące duże miasta w całym kraju. Podstawowe linie to 6131 km (3809,63 mi) długi;
linie uzupełniające (complementari), które mają mniejszy ruch i są odpowiedzialne za łączenie średnich lub małych ośrodków regionalnych. Większość z tych linii to linie jednotorowe, a niektóre nie są zelektryfikowane;
linie węzłowe (di nodo), które łączą linie uzupełniające i fundamentalne w pobliżu obszarów metropolitalnych, łącznie 936 km (581,6 mi).

Większość włoskiej sieci jest zelektryfikowana (11 921 km (7407,37 mi)). System elektryczny to 3 kV DC na liniach konwencjonalnych i 25 kV AC na liniach dużych prędkości^[2].

Historia

Osobny artykuł: Historia kolei we Włoszech.

Dotacje rządowe

Włoskie koleje są częściowo finansowane przez rząd. W 2009 dotacje rządowe na kolej wyniosły 8,1 miliarda euro^[3].

Kategorie i rodzaje pociągów

Oto główne kategorie usług i modele włoskich pociągów.

Italo działa na głównych liniach dużych prędkości firmy NTV. Zatrzymuje się jedynie w najważniejszych miastach.
Frecciarossa działa na liniach dużych prędkości Trenitalia. Zatrzymuje się głównie w dużych miastach.
Frecciargento działa na liniach dużych prędkości firmy Trenitalia. Zatrzymuje się głównie w dużych miastach.
Frecciabianca działa na głównych liniach Trenitalii. Zatrzymuje się głównie w dużych miastach.
Intercity operuje na głównych liniach Trenitalii. Zatrzymuje się głównie w dużych miastach.
Eurocity, dawniej Cisalpino, działa na głównych liniach międzynarodowych w Unii Europejskiej operowanych przez Trenitalia. Zatrzymuje się głównie w dużych miastach.
RegionaleVeloce działa na liniach regionalnych na liniach Trenitalia. Przystanki na głównych stacjach mniejszych miastowości.
Regionale działa na liniach regionalnych Trenitalia. Zatrzymuje się na każdej stacji na swoich liniach.
Regio-Express obsługuje regionalne linie Trenord. Zatrzymuje się na niektórych stacjach mniejszych miejscowości.
Regionale w regionie Trydentu-Górnej Adygi operowany przez SAD
Regionale działające na niektórych liniach Wenecji Euganejskiej operowanych przez Sistemi Territoriali (ST)
Regionale w rejonie Friuli-Wenecji Julijskiej operowany przez Società Ferrovie Udine-Cividale (FUC)
Pociągi Regionale (produkcji Pesa) w rejonie Apulii operowany przez Ferrovie del Sud Est (FSE)

Główne stacje

Bologna Centrale, Bolonia
Firenze Santa Maria Novella, Florencja
Genova Brignole, Genua
Milano Centrale, Mediolan
Napoli Centrale, Neapol
Palermo Centrale, Palermo
Roma Termini, Rzym
Roma Tiburtina, Rzym
Trieste Centrale, Triest
Torino Porta Nuova, Turyn
Venezia Santa Lucia, Wenecja
Verona Porta Nuova, Werona

Zobacz też

Uwagi

↑ Linie z podwójnymi torami są liczone podwójnie (każdy tor osobno).

Przypisy

↑ ^a ^b ^c La rete oggi. [w:] RFI Rete Ferroviaria Italiana [on-line]. [dostęp 2011-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-04)]. (wł.).
↑ Il sistema di elettrificazione a 25kV c.a.. RFI Rete Ferroviaria Italiana. [dostęp 2011-11-16]. (wł.).
↑ The age of the train. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]. (ang.).

Bibliografia

Tim Parks: Italian Ways: On and Off the Rails from Milan to Palermo. Londyn: Harvill Secker, 2013. ISBN 978-1-84655-774-3.
Fascicolo Linea 82 bis – AV/AC Torino – Milano – Napoli Tratto di linea Milano Rogoredo – Firenze Castello e relative interconnessioni con linea Milano – Bologna – Firenze (Tradizionale). Rete Ferroviaria Italiana, s. 90–119 i 150–179. (wł.).