Tomasz Zenon Mikocki (ur. 25 lutego 1954 w Kozienicach^[2], zm. 26 maja 2007^[3] w Warszawie^[4]) – polski archeolog, prof. dr hab. nauk humanistycznych, patron Muzeum Regionalnego w Kozienicach^[2][3][1][5].

Odbył studia w Instytucie Archeologii na Uniwersytecie Warszawskim^[2][3], w 1981 uzyskał doktorat za pracę Najstarsze kolekcje starożytności w Polsce (lata 1750–1830), a w 1987 habilitował się na podstawie oceny dorobku naukowego i pracy zatytułowanej Sub specie deae. Rzymskie cesarzowe i księżniczki jako boginie^[2][3].

13 marca 1998 nadano mu tytuł profesora zwyczajnego nauk humanistycznych^[1][3]. Pracował w Instytucie Archeologii na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego; czterokrotnie wybrany był na Dyrektora Instytutu, po raz pierwszy w 1991^[3]. Był członkiem Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej I Wydziału – Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk^[1].

W 2001 pod jego kierunkiem rozpoczęto badania archeologicznego na terenie starożytnego hellenistycznego miasta Ptolemais (obecnie Tolmata w Libii), gdzie na terenie zniszczonych willi miejscowej elity odkryto dobrze zachowane mozaiki.

Żonaty z Moniką Muszyńską(inne języki). Zmarł w wyniku choroby^[6]. Pochowany w Kozienicach^[5].

• Nagroda rektora Uniwersytetu Warszawskiego (wielokrotnie)^[2]
• 1988: Nagroda Berlińsko-Brandenburska Akademii Nauk^[2]
• patron Muzeum Regionalnego w Kozienicach^[5]