Tomasz Hubert Orłowski (ur. 1 sierpnia 1956 w Łodzi) – polski dyplomata i nauczyciel akademicki. W latach 2007–2014 ambasador RP we Francji i Księstwie Monako, w 2014 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2015–2017 ambasador RP we Włoszech i Republice San Marino.
Życiorys
Wykształcenie i działalność naukowa
Absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego i Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Uzyskał magisterium z archeologii powszechnej oraz historii sztuki[1]. Odbył studia typu DEA z zakresu cywilizacji średniowiecznej na Uniwersytecie w Poitiers[2]. Odbył staże w Salzburg Seminar w Salzburgu i w Institut des hautes études de Défense nationale w Paryżu. W latach 80. był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Wrocławskiego. Został wykładowcą stosunków międzynarodowych i dyplomacji na Uniwersytecie Wrocławskim, w Akademii Dyplomatycznej oraz w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. Autor licznych publikacji naukowych, w tym poświęconych protokołowi dyplomatycznemu pt. Protokół dyplomatyczny. Ceremoniał & etykieta (2010) i Protokół dyplomatyczny. Między tradycją a nowoczesnością (2015).
W 2020 został wykładowcą w Paris School of International Affairs (PSIA) w ramach Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu[3][4], a w 2021 profesorem Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego[4]. Objął na tej uczelni stanowisko kierownika Katedry Stosunków Dyplomatycznych i Konsularnych[5]. Członek korespondent Académie des sciences morales et politiques(inne języki) (od 2016)[6] oraz członek Rady Administracyjnej Instytutu Jacquesa Delorsa(inne języki)[1].
Działalność publiczna
W 1990 rozpoczął pracę w polskiej dyplomacji[1]. Był I sekretarzem, a potem radcą w Ambasadzie RP w Paryżu, w latach 1994–1996 wicedyrektorem Departamentu Europy w MSZ. Od 1996 był zastępcą ambasadora w stopniu radcy-ministra, a potem ministrem pełnomocnym w Ambasadzie RP w Rzymie. Pełnił także funkcję sekretarza generalnego Polskiego Komitetu ds. UNESCO, zastępcy dyrektora Departamentu Systemu i Problemów Globalnych Narodów Zjednoczonych. W 2005 został mianowany ambasadorem tytularnym i dyrektorem Protokołu Dyplomatycznego MSZ[7].
W latach 2007–2014 sprawował urząd ambasadora RP we Francji i w Monako. Po śmierci Mariusza Kazany (10 kwietnia 2010) objął nadzór protokolarny nad organizacją uroczystości pogrzebowych prezydenta Lecha Kaczyńskiego na Wawelu. Powtórnie wezwany do kraju latem 2010, aby przygotować i przeprowadzić ceremonię inauguracji prezydenta Bronisława Komorowskiego (6 sierpnia 2010). W 2012 otrzymał nagrodę ministra spraw zagranicznych za osiągnięcia w dyplomacji publicznej i komunikacji medialnej[8][9]. 1 września 2014 objął stanowisko podsekretarza stanu ds. współpracy rozwojowej, Polonii, polityki wschodniej i azjatyckiej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. 30 listopada 2014 został odwołany z tego stanowiska[10].
W marcu 2015 powołany na stanowisko ambasadora RP we Włoszech[11][12] z równoczesną akredytacją w Republice San Marino. W sierpniu 2017 zakończył pełnienie funkcji ambasadora[13][14]. Po powrocie z placówki został wykładowcą Akademii Dyplomatycznej MSZ[15]. 1 października 2021 przeszedł na emeryturę[16]. 23 stycznia 2025 objął kierownictwo ambasady RP w Rabacie jako chargé d’affaires[1], będąc akredytowanym także na Mauretanię[17].
Życie prywatne
Jest starszym bratem ekonomisty Witolda Orłowskiego[18]. Żonaty, ma dwie córki.
W trakcie pobytu na placówce we Francji przygotował Poradnik savoir-vivre dla kanału MSZ w serwisie YouTube[19].
Odznaczenia i wyróżnienia
Publikacje
- Publikacje książkowe
- Tomasz Orłowski: Protokół dyplomatyczny: ceremoniał & etykieta. Warszawa: Akademia Dyplomatyczna Ministerstwa Spraw Zagranicznych, 2005, s. 335. ISBN 83-919743-8-3.
- Tomasz Orłowski, Andrzej Szteliga: Etykieta menedżera. Katowice: Wydawnictwo Sonia Draga, 2012, s. 278. ISBN 978-83-7508-538-9.
- Tomasz Orłowski: Diplomatinis protokolas: ceremonialas ir etiketas. Halina Kobeckaitė (tłum.). Wilno: Vaga, 2013, s. 331. ISBN 978-5-415-02295-3. (lit.).
- Tomasz Orłowski: Protokół dyplomatyczny: między tradycją a nowoczesnością. Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2015, s. 480. ISBN 978-83-64895-71-5.
- Tomasz Orłowski: Nasz zakochany przewodnik po Francji, czyli dyplomatyczna „ratatouille”. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2020, s. 408. ISBN 978-83-8188-028-2.
- Tomasz Orłowski: Majestat Rzeczypospolitej. Ceremonie państwowe i uroczystości publiczne w stulecie odrodzenia Polski. Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2021, s. 374. ISBN 978-83-66091-79-5.
- Tomasz Orłowski: Praktyka dyplomatyczna. Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2023, s. 920. ISBN 978-83-67487-52-8.
- Tomasz Orłowski: Dyplomatyczna ratatouille. Dokładka. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2024, s. 232. ISBN 978-83-8338-068-1.
- Tłumaczenia
- Carlo Jean: Geopolityka. Tomasz Orłowski (rozdz. XI, tłum.), Justyna Pawłowska (tłum.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2003, s. 391. ISBN 83-04-04650-4.
Przypisy
- ↑ a b c d Polska w Maroku: Kierownik placówki. gov.pl. [dostęp 2025-01-28].
- ↑ Tomasz Orłowski. msz.gov.pl. [dostęp 2018-10-02].
- ↑ Dr Tomasz Orłowski. slaskifestiwalnauki.pl. [dostęp 2021-12-04].
- ↑ a b Tomasz Orłowski. linkedin.com. [dostęp 2021-12-04].
- ↑ Instytut Stosunków Międzynarodowych. ka.edu.pl. [dostęp 2023-06-21].
- ↑ Correspondants. asmp.fr. [dostęp 2016-10-17]. (fr.).
- ↑ Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 162/. sejm.gov.pl, 5 lutego 2015. [dostęp 2020-11-13].
- ↑ Święto Służby Zagranicznej: odznaczenia Prezydenta RP. msz.gov.pl, 16 listopada 2012. [dostęp 2014-10-20].
- ↑ Odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej. msz.gov.pl, 16 listopada 2012. [dostęp 2014-10-20].
- ↑ Konrad Pawlik podsekretarzem stanu w MSZ. msz.gov.pl, 15 grudnia 2014. [dostęp 2014-12-15].
- ↑ Tomasz Orłowski nowym Ambasadorem RP we Włoszech. msz.gov.pl, 20 marca 2015. [dostęp 2021-10-04].
- ↑ MSZ: Tomasz Orłowski nowym Ambasadorem RP we Włoszech (komunikat). PAP, 20 marca 2015. [dostęp 2014-03-20].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 lipca 2017 r. nr 110.44.2017 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 839).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 lipca 2017 r. nr 110.45.2017 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 840).
- ↑ Letnia Szkoła Dyplomacji 2018. rodm-krakow.pl. [dostęp 2018-10-01].
- ↑ Odszedł z MSZ po 31 latach. „Nie z własnej woli”. interia.pl, 1 października 2021. [dostęp 2021-10-01].
- ↑ Opinia nr 47 Komisji Spraw Zagranicznych dla Ministra Spraw Zagranicznych. sejm.gov.pl, 16 października 2024. [dostęp 2025-01-06].
- ↑ Dyplomacja wizerunkowa. tvn24.pl, 10 stycznia 2013. [dostęp 2014-10-20].
- ↑ Poradnik Savoir-Vivre: Lekcja 1 – rodzaje krawatów. youtube.com, 17 stycznia 2014. [dostęp 2014-10-20].
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
- ↑ Estrangeiros com Ordens Portuguesas. presidencia.pt. [dostęp 2020-02-07]. (port.).
- ↑ Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 7 kwietnia 1997. [dostęp 2014-10-20]. (wł.).
- ↑ Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvotie, sākot no 2004. gada 1.oktobra. president.lv. s. 53. [dostęp 2016-09-27]. (łot.).
- ↑ Grande Ufficiale dell'Ordine della Stella della solidarietà italiana. quirinale.it, 17 października 2006. [dostęp 2014-10-20]. (wł.).
- ↑ „Journal de Monaco. Bulletin Officiel de la Principauté”. Ordonnance Souveraine n° 4.046 du 19 novembre 2012 portant nomination dans l'Ordre de Saint-Charles. presse.gouv.mc. [dostęp 2014-10-20]. (fr.).
- ↑ Amb. Tomasz Orłowski odznaczony Krzyżem Komandorskim Legii Honorowej. paryz.msz.gov.pl, 12 lutego 2013. [dostęp 2014-12-11].
- ↑ Discours – cérémonie de remise de l’Ordre des Arts et des Lettres à Tomasz Orłowski. pl.ambafrance.org, 27 października 2022. [dostęp 2022-10-27]. (fr.).
- ↑ Mistrzowie internacjonalizacji 2024. forumakademickie.pl, 8 lutego 2024. [dostęp 2024-05-22].
Bibliografia
