Stary Cmentarz Katolicki w Dreźnie, Cmentarz Polski w Dreźnie (niem.Alter Katholischer Friedhof lub Innerer Katholischer Friedhof) – drugi pod względem daty powstania cmentarz w Dreźnie.
Nekropolia powstała poza murami przy ulicy Friedrichstraße na podstawie dekretu Augusta Mocnego z 2 października1720 r. pierwotnie służył jako miejsce pochówku członków rady dworskiej synowej władcy Marii Józefy Habsburżanki. Od 1723 r. służył wszystkim katolickim mieszkańcom dworu, natomiast od 1738 r. był dostępny dla wszystkich osób wyznania katolickiego. Z tego powodu w latach 1740–1742 został powiększony. Niedługo po otwarciu nekropolii powstał budynek obok bramy (Torhaus) od ulicy Friedrichstraße, w którym mieszkał grabarz. Dekret Augusta Mocnego początkowo wykluczał powstanie kościoła lub kaplicy by nie drażnić protestanckiej większości zamieszkującej Drezno. Dopiero po przeniesieniu niewielkiego zoo wzniesiono niewielką kaplicę poświęconą 7 września1742 r. Obecny wygląd zawdzięcza ona przebudowie w latach 1914–1917. W apsydzie kaplicy znajduje się grupą Ukrzyżowania
wykonana przez Balthasara Permosera, która pierwotnie stała na jego grobie. Na ścianach zewnętrznych znajdują się nagrobki z XIX w., a na prawo i lewo od wejścia epitafia członków saskiej rodziny królewskiej.
Na cmentarzu pochowano wielu znanych mieszkańców Drezna. Pochowano tu także księży katolickich z kościoła Hofkirche, którzy zginęli podczas bombardowania Drezna oraz ich współbraci – ofiary nazizmu.
Na cmentarzu znajdują się liczne nagrobki z okresu baroku, rokoka i klasycyzmu. Można także zobaczyć XIX-wieczne nagrobki polskiej szlachty, która zmarła na wygnaniu w Saksonii.
.jpg)
