Kolekcjoner, zbiory – kilkutysięczną bibliotekę, kolekcję numizmatyczną i ok. 40 tys. rycin – testamentem zapisał dla Towarzystwa Literackiego w Paryżu dla Biblioteki Polskiej; z powodu niepewnej sytuacji politycznej w okresie Wiosny Ludów w latach 1848–1850 pozostały one w Dreźnie jako Muzeum Narodowe im. Wodzińskich[8].
↑Dyarusz Sejmu z R. 1830-1831, wydał Michał Rostworowski, T. I, Kraków 1907, s. 244.
↑Walenty Zwierkowski, O Sejmie w Emigracji, Poitiers 1839, s. 10.
↑Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 333.
↑Tomasz F. de Rosset, Legat Macieja Wodzińskiego dla Biblioteki Polskiej w Paryżu, „Akta Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu”, 2, 1993, s. 1–46; idem, Polskie kolekcje i zbiory artystyczne we Francji w latach 1795–1918: między „skarbnicą narodową” a galerią sztuki, Toruń 2005, s. 175–176.