Stanisław Haller

Stanisław Haller
Stanislaus Haller Edler von Hallenburg
Ilustracja
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1872
Polanka Hallera, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków, USRR

Przebieg służby
Lata służby

1892–1926
1939–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Stanowiska

członek Rady Obrony Państwa – 1920,
szef SG WP

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Wielki Krzyż Orderu Korony (Belgia) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Krzyż Wielki Orderu Świętego Sawy (Serbia) Order Lwa Białego III klasy (Czechy) Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Krzyża Wolności za służbę wojskową (Estonia) Order Krzyża Wolności za bohaterstwo na polu walki (Estonia) Krzyż Komandorski Orderu Św. Michała i Św. Jerzego (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana Kawaler Orderu Leopolda (Austria) Order Korony Żelaznej (Austro-Węgry) Order Korony Żelaznej (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Wojskowy Karola Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
Krzyż Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego

Stanisław Haller de Hallenburg (ur. 26 kwietnia 1872 w Polance Hallera, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik artylerii C.K. Armii oraz generał dywizji Wojska Polskiego. Dwukrotnie odznaczony Orderem Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Pochodzenie i kształcenie

Stanisław Haller[1] urodził się 26 kwietnia 1872 w Polance[2], w rodzinie szlacheckiej herbu własnego. Był wnukiem Józefa Hallera (1783–1850), synem Władysława Hallera de Hallenburg (1834–1897) i Lucyny z domu Urbańskiej (ur. 1844 lub 1845, zm. 1926); trzech braci, w tym Mieczysława Hallera (1877–1917) oraz dwie siostry. Był kuzynem gen. Józefa Hallera[3][4]. Zdał egzamin dojrzałości w Bielsku.

Armia Austro-Węgier

Po zdaniu matury, w 1892 wstąpił jako ochotnik do jednorocznej szkoły oficerów rezerwy armii Austro-Węgier. Został mianowany podporucznikiem artylerii w rezerwie z dniem 1 stycznia 1894[5]. Jako oficer rezerwy był przydzielony do 10 Galicyjskiej Brygady Artylerii w Przemyślu[6]. Złożył podanie o podjęcie zawodowej służby wojskowej, do której został przyjęty w kwietniu 1894. Został zweryfikowany w stopniu podporucznika artylerii służby czynnej z dniem 1 maja 1895[7][8]. Od około 1895 był oficerem 3 pułku artylerii dywizyjnej w Krakowie[9][10], a od około 1896 służył w 1 pułku artylerii korpuśnej w Krakowie[11][12][13][14][15]. W międzyczasie został awansowany na stopień porucznika artylerii polowej z dniem 1 maja 1898[16]. Od 1899 do 1901 był słuchaczem Szkoły Wojennej w Wiedniu[17][18]. Od 1901 jako oficer nadkompletowy był przydzielony z 1 pułku artylerii korpuśnej do sztabu generalnego i 5 brygady kawalerii w Jarosławiu[19][20][21]. Został awansowany na stopień kapitana artylerii polowej 2 klasy z dniem 1 maja 1904[22]. Od tego roku służył w 6 pułku artylerii korpuśnej w Kassa[23][24][25]. Początkowo pełnił funkcję dowódcy plutonu, potem był dowódcą batalionu.

Następnie zweryfikowany w stopniu kapitan 1 klasy w korpusie Sztabu Generalnego z dniem 1 maja 1904[26]. Około 1907 został przydzielony ze sztabu generalnego do oddziału wojskowego Grupy C.K. Obrony Krajowej 11 Korpusu we Lwowie[27][28][29][30]. Od około 1909 był przydzielony do Krajowego Biura Opisowego (Landesbeschreibbureau)[31][32][33].

Został awansowany na stopień majora w korpusie sztabu generalnego z dniem 1 maja 1912[34]. Od listopada 1912 do grudnia 1915 był szefem sztabu generalnego Twierdzy Kraków[34][35][36]. Po wybuchu I wojny światowej został awansowany na stopień podpułkownika sztabu generalnego z dniem 1 listopada 1914[37]. W styczniu 1916 przebywał na froncie włoskim, dowódca pułku artylerii. W 1917 był najwyższym stopniem oficerem dywizji ciężkich haubic nr 1[38]. Następnie awansowany na pułkownika z dniem 1 maja 1917 i z 119 lokatą[39]. W 1918 był dowódcą 12 pułku ciężkiej artylerii polowej[40]

Koniec wojny zastał go na froncie włoskim, skąd wrócił do Krakowa i zgłosił się do Wojska Polskiego.

Wojsko Polskie

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 początkowo objął funkcję zastępcy komendanta miasta Krakowa[2]. 18 listopada 1918 został szefem Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Kraków”[2].

7 lutego 1919 Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz Józef Piłsudski powierzył mu pełnienie obowiązków Szefa Sztabu Generalnego WP, a 1 stycznia 1920 awansował go na stopień generała podporucznika[41].

Od sierpnia do września 1920 podczas wojny polsko–bolszewickiej dowodził 13 Dywizją Piechoty[2] i Grupą Operacyjną. 10 września 1920 został mianowany generałem porucznikiem z dniem 1 kwietnia 1920[42]. W tym samym miesiącu objął dowodzenie 6 Armią we Lwowie, prowadząc ciężkie boje do zawieszenia broni 12 października 1920. Przyczynił się do pokonania 1 Armii Konnej Siemiona Budionnego i wyparcia jej za Bug. Był członkiem Rady Wojennej.

W styczniu 1921 przewodniczył delegacji polskiej na rokowania w Bukareszcie w sprawach polsko–rumuńskiej konwencji wojskowej. Po powrocie do kraju Inspektor Armii nr VI we Lwowie[2]. W 1921 zweryfikowany w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[43].

Od 9 lipca 1923 do 16 grudnia 1925 był szefem Sztabu Generalnego[44][45][2]. Złożona przez niego dymisja nie została przyjęta i formalnie nadal pozostawał szefem Sztabu Generalnego, jednak obowiązki pełnił gen. Edmund Kessler. W maju 1926 wyznaczony przez ministra spraw wojskowych, gen. Juliusza Malczewskiego, szefem sztabu wojsk rządowych. W czasie przewrotu majowego 1926 roku brał udział w walkach po stronie władz legalnych[46]. Po przewrocie majowym, jako przeciwnik Józefa Piłsudskiego, podał się do dymisji. W 1926 został przeniesiony w stan spoczynku[2]. W latach 30. był emerytowanym generałem dywizji[47].

Osiadł w rodzinnym majątku. Zajmował się pracą społeczną m.in. jako aktywny członek Akcji Katolickiej. Zbliżył się do ruchu narodowego, przystępując do Obozu Wielkiej Polski. W organizacji tej należał do Wielkiej Rady i był oboźnym Dzielnicy Małopolskiej OWP[48].

Po wybuchu II wojny światowej 1939 i agresji III Rzeszy na Polskę oddał się do dyspozycji Naczelnego Wodza[2]. Po agresji ZSRR na Polskę i okupacji wschodnich terytoriów Rzeczypospolitej został aresztowany przez NKWD i uwięziony w obozie w Starobielsku. 6 kwietnia 1940 został wywieziony ze Starobielska do Charkowa, gdzie został zamordowany przez NKWD. Figuruje na Liście Straceń poz. 711.

Był wytypowany przez premiera Władysława Sikorskiego (nieświadomego wówczas zbrodni katyńskiej) na przyszłego dowódcę Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, gdy na przełomie lipca i sierpnia 1941 uzgodniono z ZSRR ich powstanie.

Pochowany został w Piatichatkach[49], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[50].

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 Stanisław Haller został mianowany pośmiertnie do stopnia generała broni[51][52]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[53][54].

Awanse

  • Podporucznik artylerii w rezerwie – z dniem 1 stycznia 1894
  • Podporucznik artylerii służby czynnej – z dniem 1 maja 1895
  • Porucznik artylerii polowej – z dniem 1 maja 1898
  • Kapitan artylerii polowej 2 klasy – z dniem 1 maja 1904
  • Kapitan 1 klasy Sztabu Generalnego – z dniem 1 maja 1904
  • Major Sztabu Generalnego – z dniem 1 maja 1912
  • Podpułkownik Sztabu Generalnego – z dniem 1 stycznia 1894
  • Pułkownik – z dniem 1 maja 1917 i z 119. lokatą
  • Generał podporucznik – 1 stycznia 1920
  • Generał porucznik – 10 września 1920 z dniem 1 kwietnia 1920, a w następnym roku zweryfikowany w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919
  • Generał dywizji – 1921, ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919
  • Generał broni – pośmiertnie, 5 października 2007

Twórczość

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

Zobacz też

Przypisy

  1. W ewidencji wojskowych C.K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Stanislaus Haller Edler von Hallenburg”.
  2. a b c d e f g h Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej. Stanisław Haller. Muzeum Katyńskie. [dostęp 2020-06-20].
  3. Maria Bruchnalska: Ciche bohaterki. Udział kobiet w powstaniu styczniowym. Miejsce Piastowe: 1934, s. 276.
  4. Kronika. Wspomnienie pośmiertne. Władysław Haller de Hallenburg. „Czas”. Nr 44, s. 2, 24 lutego 1897. 
  5. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 755.
  6. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 488.
  7. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1895. Wiedeń: 1895, s. 710.
  8. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 704.
  9. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1895. Wiedeń: 1895, s. 732.
  10. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 726.
  11. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 759.
  12. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 766.
  13. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 770.
  14. a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 795.
  15. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 804.
  16. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 747.
  17. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 999.
  18. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 1020.
  19. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 210, 811.
  20. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 208, 807.
  21. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 209, 811.
  22. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 786.
  23. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 842.
  24. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 853.
  25. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 862.
  26. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 121.
  27. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 217.
  28. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 60.
  29. a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1909. Wiedeń: 1909, s. 223.
  30. Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1909. Wiedeń: 1909, s. 62.
  31. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 225.
  32. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 233.
  33. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 240.
  34. a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 261.
  35. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 119.
  36. Rang- und Einteilungsliste des K. u. K. Generalstabes. Wiedeń: 1914, s. 24.
  37. a b c d Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 35.
  38. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 1022.
  39. a b c d e Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 63.
  40. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1264.
  41. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 1 z 17 stycznia 1920.
  42. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 6 października 1920, s. 962.
  43. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 120.
  44. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 7.
  45. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 7.
  46. Stanisław Haller, Wypadki warszawskie od 12 do 15 maja 1926 r., Kraków 1926, s. 4.
  47. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 321.
  48. W.J. Muszyński, Stanisław Haller Ritter von Hallenburg, [w:] Lista strat działaczy obozu narodowego w latach 1939-1955, red. W.J. Muszyński, J. Mysiakowska-Muszyńska, t. 1, Warszawa 2010, s. 131.
  49. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 158.
  50. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  51. M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885 – postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 5 października 2007 nr 112-48-07 o nadaniu stopni generalskich
  52. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 1 [dostęp 2024-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  53. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
  54. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  55. a b c d e f g h i j k l m Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 246.
  56. Dekret Wodza Naczelnego L. 2763 z 15 marca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 13, poz. 409)
  57. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1081 „za wybitne zasługi, położone na polu organizacji i wyszkolenia armji”.
  58. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 123 z 20.11.1925
  59. Dekoracja Orderem „Virtuti Militari”. „Gazeta Lwowska”. Nr 87, s. 4, 17 kwietnia 1921. 
  60. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.
  61. „Za męstwo okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”; Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1863 z 28 lipca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 31, poz. 1298)
  62. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2030 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1612)
  63. Franciszek Latinik: Walka o Śląsk Cieszyński w r. 1919. Cieszyn: 1934, s. 141.
  64. a b c Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 7.
  65. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 7, tu podano II klasę..
  66. Zarządzenie Prezydenta RP G.M.I.L. 3149/1926 z 30 stycznia 1926 r. (Dziennik Personalny z 1926 r. Nr 12, s. 69)
  67. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1717 z 28 maja 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1208)
  68. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-10-28]. (est.).
  69. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 80 z 31.07.1925
  70. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-10-28]. (est.).
  71. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 92.
  72. Cmentarz. krzecinsolectwo.pl. [dostęp 2021-06-09].
  73. Hallerowie. stowarzyszeniekrzecin.pl. [dostęp 2021-06-09].
  74. Odsłonięcie w Ossowie popiersi gen. Andrzeja Błasika i abp. Mirona Chodakowskiego. blogpress.pl/, 18 sierpnia 2015. [dostęp 2015-03-04].
  75. Piotr Czartoryski-Sziler. naszdziennik.pl/, 16 sierpnia 2015. [dostęp 2015-03-04].
  76. Bohaterowie. Stanisław Haller. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2018-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-01)].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Read other articles:

Pour les articles homonymes, voir Sens de circulation. Si ce bandeau n'est plus pertinent, retirez-le. Cliquez ici pour en savoir plus. Cet article ne cite pas suffisamment ses sources (décembre 2021). Si vous disposez d'ouvrages ou d'articles de référence ou si vous connaissez des sites web de qualité traitant du thème abordé ici, merci de compléter l'article en donnant les références utiles à sa vérifiabilité et en les liant à la section « Notes et références ». ...

 

Peta menunjukkan lokasi Vallehermoso Vallehermoso adalah munisipalitas yang terletak di provinsi Negros Oriental, Filipina. Pada tahun 2010, munisipalitas ini memiliki populasi sebesar 89.000 jiwa dan 20.000 rumah tangga. Pembagian wilayah Secara administratif Vallehermoso terbagi menjadi 15 barangay, yaitu: Bagawines Bairan Don Espiridion Villegas Guba Cabulihan Macapso Malangsa Molobolo Maglahos Pinocawan Poblacion Puan Tabon Tagbino Ulay Pranala luar Philippine Standard Geographic Code Dia...

 

العلاقات الكازاخستانية الناميبية كازاخستان ناميبيا   كازاخستان   ناميبيا تعديل مصدري - تعديل   العلاقات الكازاخستانية الناميبية هي العلاقات الثنائية التي تجمع بين كازاخستان وناميبيا.[1][2][3][4][5] مقارنة بين البلدين هذه مقارنة عامة ومرجعية �...

يعتبر الإدراك الذاتي في فلسفة الذات تجربة شخصية الفرد أو فرديته.[1][2] لا يجب الخلط بينه وبين الوعي من ناحية الكيفيات المحسوسة، فالوعي هو إدراك بيئة المرء وجسده ونمط حياته، أما إدراك الذات هو تمييز هذا الإدراك.[3] الإدراك الذاتي هو كيفية معرفة وفهم الفرد بوعي شخصي...

 

Европейская сардина Научная классификация Домен:ЭукариотыЦарство:ЖивотныеПодцарство:ЭуметазоиБез ранга:Двусторонне-симметричныеБез ранга:ВторичноротыеТип:ХордовыеПодтип:ПозвоночныеИнфратип:ЧелюстноротыеГруппа:Костные рыбыКласс:Лучепёрые рыбыПодкласс:Новопёры...

 

莎拉·阿什頓-西里洛2023年8月,阿什頓-西里洛穿著軍服出生 (1977-07-09) 1977年7月9日(46歲) 美國佛羅里達州国籍 美國别名莎拉·阿什頓(Sarah Ashton)莎拉·西里洛(Sarah Cirillo)金髮女郎(Blonde)职业記者、活動家、政治活動家和候選人、軍醫活跃时期2020年—雇主內華達州共和黨候選人(2020年)《Political.tips》(2020年—)《LGBTQ國度》(2022年3月—2022年10月)烏克蘭媒�...

Malaysian animated series Upin & IpinCurrent logo, used since 2018.Genre Comedy Adventure Created byHj. Burhanuddin RadziHjh. Ainon AriffDirected byMohd Nazmi Mohd Yatim & Mohd Faiz Hanafiah (season 5)Adam Amiruddin (season 6)Voices ofNur Fathiah DiazAsyiela Putri AzharHjh. Ainon AriffIda Shaheera AzharIda Rahayu YusoffMohd Shafiq Mohd IsaTang Ying SowkOpening themeSahabat Selamanya by Padi[1] (Season 1-8) Gembira Bermain (since Season 9)Country of originMalaysiaOriginal langu...

 

Telenovela brasileira Telenovela brasileira Origem Década de 1950 Períodos de lançamentos Gêneros Ação, Aventura, Comédia, Drama, Esportes, Fantasia, Histórico, Sci-fi, Suspense Vida Alves e Wálter Forster durante cena da primeira novela da história, Sua Vida Me Pertence, em 1951 na TV Tupi. A telenovela brasileira é a forma de teledramaturgia mais popular no Brasil, com sua produção e exibição de no pais remontando à década de 50. Sua Vida Me Pertence, escrita e dirigida po...

 

Railway station in Angus, Scotland CarnoustieScottish Gaelic: Càrn Ùstaidh[1]Carnoustie railway station in 2002General informationLocationCarnoustie, AngusScotlandCoordinates56°30′03″N 2°42′19″W / 56.5007°N 2.7053°W / 56.5007; -2.7053Grid referenceNO566345Managed byScotRailPlatforms2Other informationStation codeCAN[2]HistoryOriginal companyDundee and Arbroath RailwayKey dates6 October 1838Opened1900Station relocatedPassengers2018/19 0.200 ...

Dalam psikologi, stimulus atau rangsangan adalah objek atau peristiwa yang memunculkan respon sensorik atau perilaku dari suatu organisme. Dalam konteks ini, perbedaan dibuat antara stimulus distal (objek eksternal yang dirasakan) dan stimulus proksimal (stimulasi organ sensorik).[1] Dalam psikologi perseptual, stimulus adalah perubahan energi (misalnya cahaya atau suara) yang dikenal oleh indera (misalnya, penglihatan, pendengaran, rasa, dll) dan merupakan dasar dari persepsi.[2&...

 

American professional golfer Ryan MooreMoore at the 2010 PGA ChampionshipPersonal informationFull nameRyan David MooreBorn (1982-12-05) December 5, 1982 (age 41)Tacoma, WashingtonHeight5 ft 9 in (1.75 m)Weight170 lb (77 kg; 12 st)Sporting nationality United StatesResidenceLas Vegas, Nevada[1]Spouse Nichole Olson ​(m. 2011)​[2]Children3CareerCollegeUNLVTurned professional2005Current tour(s)PGA TourProfessional...

 

1996年夏季奥林匹克运动会柔道比赛在亚特兰大举行。 奖牌榜 男子赛事 Event 金牌 银牌 铜牌 Extra Lightweight 60 kg 野村忠宏 日本(JPN) 吉罗拉莫·焦维纳佐 意大利(ITA) 里夏德·特劳特曼 德国(GER) Dorjpalamyn Narmandakh 蒙古(MGL) Half Lightweight 65 kg 乌多·奎尔马尔茨 德国(GER) 中村行成 日本(JPN) 伊斯雷尔·埃尔南德斯 古巴(CUB) 恩里克·吉�...

Wine making in Philippines Fruit wines produced from guyabano (soursop) and bignay by Kalinga women Philippine wine or Filipino wine are various wines produced in the Philippines. They include indigenous wines fermented from palm sap, rice, job's tears, sugarcane, and honey; as well as modern wines mostly produced from various fruit crops. Pre-colonial Bahalina a type of tubâ (palm wine) made from coconut sap and mangrove bark extracts Indigenous wine-making traditions in the Philippines dat...

 

Women's Freedom LeagueEdith How-Martyn, Mrs Sproson, Charlotte Despard, Miss (Constance) Tite standing outside the WFL offices in the Victoria InstituteAbbreviationWFLFormation12 October 1907 (1907-10-12)FounderCharlotte Despard Edith How-Martyn Caroline Hodgson Alice Abadam Teresa Billington-Greig Marion Coates-Hansen Irene Miller Bessie Drysdale Maude FitzherbertTypePolitical movement for women's rightsPurposeVotes for womenHeadquarters1 Robert Street, Westminster, London; 3...

 

This article relies excessively on references to primary sources. Please improve this article by adding secondary or tertiary sources. Find sources: Bijan and Manijeh – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (October 2023) (Learn how and when to remove this message)Love story in Shahnameh epic poem Bijan tent near Manijeh Palace. He is talking to Nadeem Manijeh Bijan and Manijeh (also Bizhan and Manizheh, Persian بيژن و منيژه - Bīžan o...

Quận 16, Paris Vị trí Bản đồ Paris  1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20  Hauts-de-Seine  Seine-Saint-Denis  Val-de-Marne  Paris và các vùng ngoại ô Hành chính Vùng Île-de-France Tỉnh Paris Quận trưởng ...

 

Pour les articles homonymes, voir Oliver.  Norvège Oliver Chanson de Anita Skorgan auConcours Eurovision de la chanson 1979extrait de l'album Krama Dej Sortie 1979 Durée 3:06 Langue Norvégien Genre Pop rock Auteur Philip Kruse Compositeur Anita Skorgan Label Snowflake Records Classement 11e (57 points) Chansons représentant la Norvège au Concours Eurovision de la chanson Mil etter mil(1978) Sámiid ædnan(1980)modifier Oliver est la chanson représentant la Norvège au Concour...

 

Wife of a reigning king This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Queen consort – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (March 2020) (Learn how and when to remove this message) Part of the Politics seriesMonarchy Central concepts MonarchMonarchismDivine right of kingsMandate of HeavenRoyal prerog...

The Philadelphia RecordTypeMorning dailyPublisherWilliam M. Singerly (1877-1898); J. David Stern (1928-1947)Founded1877 (by Singerly)[1]Political alignmentDemocratic Party[2]LanguageEnglishCeased publication1947[2]HeadquartersPhiladelphia, PennsylvaniaOCLC number15262211 Not to be confused with The Public Record (newspaper). 1891 The Philadelphia Record was a daily newspaper published in Philadelphia, Pennsylvania from 1877 until 1947. It became among the most circulat...

 

Questa voce sull'argomento centri abitati del Minas Gerais è solo un abbozzo. Contribuisci a migliorarla secondo le convenzioni di Wikipedia. Segui i suggerimenti del progetto di riferimento. Visconde do Rio Brancocomune Visconde do Rio Branco – Veduta LocalizzazioneStato Brasile Stato federato Minas Gerais MesoregioneZona da Mata MicroregioneUbá AmministrazioneSindacoLuiz Fábio Antonucci Filho (Avante) dal 1-1-2021 Data di istituzione28 settembre 1881 Territor...