Sośnica (niem.Sosnitza) – dzielnica miasta Gliwice[2] od 1 stycznia 1927 roku.
Informacje ogólne
Dzielnica położona jest we wschodniej części Gliwic na granicy z miastem Zabrze. Składa się z tak zwanej Starej Sośnicy i Nowej Sośnicy. Starsza część obejmuje poniemieckie bloki mieszkalne usytuowane w centralnej części dzielnicy. Na jej terenach wokół znajdują się osiedla mieszkaniowe powstałe w okresie powojennym, między innymi osiedle mieszkaniowe Józefa Bema, osiedle mieszkaniowe Stefana Żeromskiego. Znajdują się tam również nieliczne domki jedno- lub wielorodzinne. Nowszą część charakteryzują m.in. nowsze zabudowania, w tym obiekty szkolne, sportowe, kulturowe, kościelne, itd.
Przez dzielnicę przepływa rzeka Kłodnica, która wyznacza granicę między Sośnicą a Ligotą Zabrską. Przez zachodnie obrzeża przebiega natomiast autostrada A1 (północ-południe), zaś przez południowe obrzeża autostrada A4, przecięcie tych autostrad tworzy największy węzeł autostradowy w Polsce.
Sośnica charakteryzuje się dużą ilością zieleni, są stawy rybne, ogródki działkowe, kryty basen kąpielowy, a także stadion, na którym odbywają się imprezy rekreacyjno-sportowe oraz mecze Klubu Sportowego Sośnica Gliwice. Działa także filia Miejskiej Biblioteki Publicznej, która oprócz wypożyczania książek uczestniczy w życiu lokalnej społeczności. Wielu mieszkańców pracuje w istniejącej nadal KWK Sośnica.
30 czerwca 2018 roku dzielnicę zamieszkiwało 18 189 osób.
Nazwa
Teren, na którym powstała Sośnica, był porośnięty lasami sosnowymi. Stąd zapewne wywodzi się jej nazwa. Przez pewien czas wieś miała nawet swój herb: 3 sosny na tarczy.
Ludność zajmowała się hodowlą bydła i rolnictwem. Uprawiano głównie chmiel potrzebny do produkcji piwa. Dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku rozwijający się na Śląsku przemysł spowodował, że ludność powoli zamieniała swoje rolnicze zajęcia na pracę w pobliskich hutach i kopalniach oraz na kolei, gdyż od 1846 roku przez Sośnicę przebiegała linia kolejowa łącząca Mysłowice z Berlinem.
Od roku 1873 Sośnica stała się samodzielną gminą podległą powiatowi zabrskiemu. Od tej pory nastąpił jej gwałtowny rozwój. Rozbudowano drogi, wybudowano bloki mieszkalne, kościół, przeprowadzono elektryfikację, powołano ochotniczą straż pożarną. W 1888 roku uruchomiono linię kolejową Gliwice – Orzesze. 17 października 1917 roku wydobyto pierwsze tony węgla z nieistniejących już dzisiaj szybów kopalni „Sosnitza” tzw. Pole "Wschód". Znacznie wzrosła liczba ludności napływającej do pracy i osiedlającej się w Sośnicy. W 1911 roku wybudowano kościół pw. Najświętszej Marii Panny Wspomożenia Wiernych.
Po podziale Górnego Śląska w wyniku plebiscytu w 1921 roku gmina Sośnica pozostała na terenach niemieckich. Rząd pruski zarządził regulację granic komunalnych i dlatego sąsiadujące ze sobą miasta Zabrze i Gliwice były zainteresowane włączeniem Sośnicy w swoje granice. Ostatecznie Sejm Górnośląski zdecydował, że od 1 stycznia 1927 roku gmina Sośnica licząca 6493 mieszkańców stanie się piątą dzielnicą Gliwic. W latach międzywojennych Sośnica przekształciła się w typową górnośląską dzielnicę robotniczą. W 1926 roku otwarto Zasadniczą Szkołę Górniczą. W latach 30. Sośnica posiadała własny dworzec kolejowy, bibliotekę i pocztę. W 1943 roku uruchomiono kopalnię „Oehrigen” tzw. pole "Zachód", łącząc Pole „Wschód” (Sośnica) z nowo powstałym Polem „Zachód” na terenie Ligoty Zabrskiej. W 1955 roku w kopalni "Sośnica" doszło do największej katastrofy górniczej, w jej dotychczasowej historii, w podziemnym pożarze zginęło 55 górników. W latach 80. XX wieku uruchomiono kolejne szyby tzw. pole "Bojków", równocześnie rozpoczęło się stopniowe wyłączanie pola "Wschód", które ostatecznie zniknęło w latach 90. XX wieku. Dzisiaj w tym miejscu na pamiątkę stoi kapliczka Św. Barbary.
Od 2003 roku Sośnica ma drugi kościół – św. Jacka, o który zabiegał od 1980 roku już nieżyjący proboszcz parafii NMP Wspomożenia Wiernych ks. Brunon Ploch[potrzebny przypis].