Data i miejsce urodzenia
|
12 kwietnia 1972 Tolmezzo
|
Klub
|
G.S. Fiamme Gialle
|
Wzrost
|
180 cm
|
Debiut w PŚ
|
9.12.1993, Bad Gastein (103. miejsce – b.indywidualny)
|
Pierwsze punkty w PŚ
|
9.12.1995, Östersund (5. miejsce – sprint)
|
Pierwsze podium w PŚ
|
20.01.1996, Osrblie (3. miejsce – sprint)
|
Dorobek medalowy
|
|
René Cattarinussi (ur. 12 kwietnia 1972 w Tolmezzo) – włoski biathlonista, sześciokrotny medalista mistrzostw świata.
Kariera
Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1992 roku, kiedy na mistrzostwach świata juniorów w Canmore zdobył brązowy medal w biegu indywidualnym.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 9 grudnia 1993 roku w Bad Gastein, zajmując 103. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze pucharowe punkty zdobył 9 grudnia 1995 roku w Östersund, kiedy zajął piąte miejsce w sprincie. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 20 stycznia 1996 roku w Osrblie, gdy rywalizację tej samej konkurencji ukończył na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Rosjanin Władimir Draczow i Austriak Ludwig Gredler. W kolejnych startach jeszcze 10 razy stanął na podium, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa: 22 stycznia 1999 roku w Anterselvie był najlepszy w sprincie, a 19 marca 2000 roku w Chanty-Mansyjsku zwyciężył w biegu masowym. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1996/1997, kiedy zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej.
Na mistrzostwach świata w Ruhpolding w 1996 roku wywalczył dwa medale. Najpierw wspólnie z Pieralberto Carrarą, Patrickiem Favre i Hubertem Leitgebem zdobył brązowy medal w biegu drużynowym. Następnie zajął trzecie miejsce w sprincie, plasując się za Władimirem Draczowem i jego rodakiem, Wiktorem Majgurowem. Kolejne dwa medale zdobył podczas mistrzostw świata w Osrblie w 1997 roku. W sprincie zajął drugie miejsce, rozdzielając swego rodaka Wilfrieda Pallhubera i Olega Ryżenkowa z Białorusi. Ponadto reprezentacja Włoch w składzie: Cattarinussi, Pallhuber, Favre i Carrara zajęła trzecie miejsce w sztafecie.
Z mistrzostw świata w Oslo/Lahti w 2000 roku wrócił z kolejnym brązowym medalem w sprincie. Lepsi okazali się jedynie Frode Andresen z Norwegii i Rosjanin Pawieł Rostowcew. Ostatni medal w karierze zdobył na mistrzostwach świata w Pokljuce w 2001 roku. Podobnie jak w 1997 roku był drugi w sprincie, za Rostowcewem, a przed Norwegiem Halvardem Hanevoldem. Był też między innymi siódmy w tej samej konkurencji na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2003 roku.
W 1998 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie zajął 21. miejsce w biegu indywidualnym, 52. w sprincie i 9. miejsce w sztafecie. Brał również udział w igrzyskach w Salt Lake City cztery lata później, zajmując 21. w biegu indywidualnym, 22. w sprincie, 21. w biegu pościgowym oraz 16. pozycję w sztafecie.
Osiągnięcia
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w zawodach chronologicznie
Lp. |
Dzień |
Rok |
Miejscowość |
Konkurencja |
Lokata |
Pudła |
Czas biegu |
Strata |
Zwycięzca
|
1.
|
20 stycznia
|
1996
|
Osrblie
|
Sprint na 10 km
|
3.
|
0+0
|
24:25,9
|
+31,4
|
Władimir Draczow
|
2.
|
9 lutego
|
1996
|
Ruhpolding
|
Sprint na 10 km
|
3.
|
0+0
|
26:52,3
|
+38,7
|
Władimir Draczow
|
3.
|
1 grudnia
|
1996
|
Lillehammer
|
Bieg pościgowy na 12,5 km
|
3.
|
0+1+0+1
|
35:37,9
|
+5,1
|
Sven Fischer
|
4.
|
1 lutego
|
1997
|
Osrblie
|
Sprint na 10 km
|
2.
|
1+0
|
26:24,4
|
+16,8
|
Wilfried Pallhuber
|
5.
|
8 marca
|
1997
|
Nagano
|
Sprint na 10 km
|
3.
|
1+1
|
28:59,5
|
+45,2
|
Sven Fischer
|
6.
|
16 grudnia
|
1998
|
Osrblie
|
Bieg indywidualny na 20 km
|
3.
|
0+1+0+1
|
52:25,0
|
+23,3
|
Pawieł Rostowcew
|
7.
|
22 stycznia
|
1999
|
Anterselva
|
Sprint na 10 km
|
1.
|
0+0
|
26:40,4
|
–
|
–
|
8.
|
26 lutego
|
1999
|
Lake Placid
|
Sprint na 10 km
|
2.
|
0+1
|
25:31,9
|
+10,1
|
Sven Fischer
|
9.
|
19 lutego
|
2000
|
Oslo
|
Sprint na 10 km
|
3.
|
0+0
|
23:51,2
|
+19,2
|
Frode Andresen
|
10.
|
19 marca
|
2000
|
Chanty-Mansyjsk
|
Bieg masowy na 15 km
|
1.
|
0+0
|
41:54,6
|
–
|
–
|
11.
|
3 lutego
|
2001
|
Pokljuka
|
Sprint na 10 km
|
2.
|
0+0
|
24:40,3
|
+46,6
|
Pawieł Rostowcew
|
Bibliografia