W roku 2021 wieś zamieszkiwało 1 719 mieszkańców[4] i ich liczba stale rośnie.
Historia osadnictwa
Na ziemiach obecnej gminy Kwidzyn, do której należy Rakowiec, notowana była duża aktywność osadnicza i gospodarcza sięgająca czasów pradziejowych, związana z położeniem tych ziem w rejonie Powiśla. Elementami dziedzictwa historycznego są liczne cmentarzyska oraz osady obronne kultury łużyckiej w Baldramie i Podzamczu. Z okresu rzymskiego pochodzą znaleziska świadczące o rozwoju osadnictwa i kontaktów handlowych na szlaku bursztynowym (okolice Korzeniewa, Brokowa, Kamionki i Rakowca). Od II poł. X do XII wieku przypadł największy rozwój wczesnośredniowiecznego osadnictwa na tycg terenach[5].
Wojny prowadzone w XV wieku i następnych stuleciach nie oszczędziły tych terenów, co spowodowało zniszczenie wielu wsi (Baldram, Licze, Rakowiec, Szadowo) oraz spadek liczby osadników. Aby zachęcić nowych osadników, wprowadzano czynszowanie chłopów. Wkrótce zaczęli przybywać na teren wsi koloniści z Niemiec oraz Holendrzy – głównie mennonici zwani Olendrami. W roku 1788 niemal na terenie całej obecnej gminy nadano chłopom ziemię w dziedziczne użytkowanie.
Zabytki
Według rejestru zabytków NID[6] na listę zabytków wpisane są:
Gotycki kościół pw. św. Antoniego został wybudowany z cegły w latach 1330–1340, przebudowany w latach 1722–1725, jednonawowy, z kwadratową wieżą dzwonową od wschodu. Przed wejściem do kościoła oraz w kruchcie znajdują się zabytkowe granitowe gotyckie kropielnice pochodzące z XV i XVI wieku, wewnątrz barokowy ołtarz i ambona oraz trzy płyty nagrobne z XVII wieku[7]. Przy kościele zabytkowa plebania.
Lokacja Rakowca Pomorskiego i uposażenie probostwa zostało dokonane w 1293 r. przez biskupa pomezańskiego Henryka. Obecny kościół parafialny został wybudowany w latach 1330–1340. Pierwszym znanym proboszczem ustanowionym w 1336 r. był ksiądz Jan.
O intensywnym i gorliwym życiu religijnym w tej parafii przed przejściem na protestantyzm świadczą istniejące do dziś „dołki pokutne” przy głównym wejściu do kościoła i zakrystii. Pokutujący nie mieli prawa przekraczać progów świątyni, więc w nabożeństwach uczestniczyli przed wrotami kościoła i żłobili dołki.
W czasie reformacji kościół w Rakowcu przeszedł w ręce Kościoła ewangelickiego. W latach 1722–1725 wnętrze dawnego kościoła gotyckiego zostało gruntownie przebudowane, wstawiono organy, ławki i nowy ołtarz. W 1835 roku wieża kościoła zostaje częściowo strawiona przez pożar wywołany uderzeniem pioruna. Od doszczętnego zniszczenia świątynię ratują mieszkańcy.
Okres II wojny światowej to tragiczny dla Rakowca, jak i dla większości ziem Prus okres w historii. Kościół zostaje zniszczony, w świątyni zostaje tylko ołtarz.
Po II wojnie światowej kościół w Rakowcu przejmują katolicy, a 8 września 1945 po odnowieniu wnętrza obiekt zostaje poświęcony.
Dworek myśliwski
Dworek myśliwski wraz ze stadniną pochodzi z XVIII/XIX w. Został wybudowany w połowie XVIII wieku przez junkrówpruskich. W przeszłości zamieszkany był przez społeczność szlachecką. Budynek jest otynkowany na biało, ma duże poddasze. Na posesji bardzo licznie rosną drzewa, a wokół dworku znajdują się zabudowania gospodarcze. Na szczególną uwagę zasługują dwie stajnie: jedna pochodzi z XVIII wieku, a druga z 1935 roku. Obecnie w zabytkowych zabudowaniach dworku myśliwskiego mieści się pensjonat.
↑Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
↑Wieś Rakowiec w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-09-12], liczba ludności na podstawie danych GUS.
