Konstrukcja Buławy oparta jest na projekcie pocisku typu ang. ICBMTopol-M (SS-27). Wzmocniono jednak zewnętrzną osłonę jego głowic bojowych. W aktualnej fazie rozwoju konstrukcyjnego, jest w stanie przenieść do 6 głowic termojądrowych. Według twierdzeń rosyjskich, pocisk jest w stanie spenetrować „praktycznie każdą obronę przeciwrakietową na świecie”. Jego innowacyjność polega na nieprzewidywalnej zmianie trajektorii lotu.
Pierwotnie wejście do służby nowego pocisku miało nastąpić już w 2006, jednakże na skutek serii niepomyślnych prób, termin ten parokrotnie przesuwano. Pierwsze trzy okręty podwodne projektu 955 miały zostać wyposażone w Buławy do 2010 roku. Rosyjscy specjaliści wskazali potrzebę wykonania 12-14 prób, by potwierdzić sprawność tej broni. Po nieudanym teście pocisku 23 grudnia 2008 r., wielu analityków i dziennikarzy sugerowało możliwość anulowania programu tego pocisku, jednakże 3 stycznia 2009 roku Zastępca Szefa Sztabu Generalnego SZ Fed. Ros. gen. płk Anatoli Nogowicyn – stwierdził, iż pocisk R-30 „będzie sukcesem”, a jego program nie zostanie anulowany. Dodał też, iż przyczyna niepowodzeń testów tkwi na styku rozwiązań konstrukcyjnych z produkcyjnymi, jednakże problemy zostaną rozwiązane[1].
Problemy spowodują jednak kolejne opóźnienie wejścia pocisku do służby, konieczność przeprowadzenia w 2009 roku dodatkowych nieplanowanych wcześniej testów oraz opóźnienie o kolejny rok wejścia do służby przeznaczonego dla tego systemu rakietowego okrętu podwodnego projektu 955 – K-535 Jurij Dołgoruki. Nieoficjalnie, problemy konstrukcyjne pocisku, łączone są z powierzeniem jego konstrukcji Moskiewskiemu Instytutowi Techniki Cieplnej (MIT), które zaprojektowało między innymi pocisk Topol-M, nie miało jednak dotąd jakiegokolwiek doświadczenia w projektowaniu balistycznych pocisków morskich. Powierzenie konstrukcji pocisku temu biuru wywołało szereg kontrowersji, gdyż powierzając MIT opracowanie Buławy, pominięto dysponujące wielkim doświadczeniem w konstruowaniu tej klasie pocisków inne biura konstrukcyjne, które – jak biuro KBM – od wczesnych lat po II wojnie świat. w ZSRR, specjalizują się w konstrukcji morskich pocisków balistycznych.
Testy
Tabela przedstawia testy systemu poprzedzające włączenie rakiety do arsenału Federacji Rosyjskiej, których przeprowadzenie zostało potwierdzone przez Ministerstwo Obrony FR. Lista nie obejmuje wszystkich odpaleń rakiet.
Udany test odpalenia salwy rakiet (dwie rakiety) z pokładu "Jurij Dołgoruki"
19.
23/12/2011
Udany test odpalenia salwy rakiet (dwie rakiety) z pokładu "Jurij Dołgoruki"
20.
06/09/2013
Nieudany test z pokładu "Aleksandra Newskiego"
21.
10/09/2014
Pierwsze odpalenia z pokładu "Władimir Monomach"
22.
29/10/2014
Z pokładu "Jurij Dołgoruki"
23.
28/11/2014
Z pokładu "Aleksandr Newski"
24.
14/11/2015
Udany test odpalenia salwy rakiet (dwie rakiety) z pokładu "Władimir Monomach"
25.
14/11/2015
Udany test odpalenia salwy rakiet (dwie rakiety) z pokładu "Władimir Monomach"
Pocisk przechodził również testy odpalenia (pop-up) z wyrzutni naziemnej[6] 23.5.2018 r. okręt K-535 odpalił z położenia podwodnego 4 pociski 3M30[7], pociski trafiły w cele na poligonie Kura.
.jpg)
