Pomnik stał się dopełnieniem kompozycyjnym Wilhelmsplatz (późniejszy plac Wolności)[4], który zaczęto zabudowywać w latach 70. XIX wieku[5]. Koszt budowy pomnika wyniósł około 36 tys. marek, z czego większość funduszy przekazało miasto Katowice[6].
Pomnik został wysadzony 13 grudnia 1920 roku[3], a eksplozja była odczuwalna w budynkach przylegających do placu oraz na sąsiednich ulicach[7]. Wszczęto śledztwo, a także wyznaczono nagrodę pieniężną za wskazanie sprawców[3]. Wojciech Janota przypuszcza, że za zniszczenie pomnika mogą stać synowie Teofila Patalonga – komendanta Polskiej Organizacji Wojskowej w Załęskiej Hałdzie. Bracia Patalongowie wraz z braćmi Schwedt zostali zatrzymani przez policję[8], lecz nie udowodniono im żadnych powiązań z wydarzeniami z 13 grudnia[6]. Sprawcy ostatecznie pozostali nieznani, a śledztwo niczego nie wyjaśniło[6].
Przedstawiał dwóch cesarzy niemieckich: Wilhelma I i jego syna Fryderyka III[4]. Rzeźba została wykonana ze spiżu[3] i była ustawiona na cokole z czerwonego granitu[7] opatrzonym inskrypcją: Dem ruhmreichen Andenken unserer Kaiser Wilhelm I Friedrich III in Dankbarkeit[6] (pol.Sławnej pamięci naszym cesarzom Wilhelma I i Fryderyka III z wdzięcznością[3]). Na bokach cokołu usytuowano dwa reliefy w kształcie medalionów, na których zamieszczono podobizny dwóch cesarzy[6].