Pomysł powstania obelisku ku czci żołnierzy radzieckich w Katowicach pojawił się w 1945 roku, już dwa dni po zajęciu miasta przez wojska Armii Czerwonej[1]. Miał upamiętnić 300. czerwonoarmistów z 59. Armii i 4. Samodzielnego Korpusu Pancernego gwardii 1 Frontu Ukraińskiego, którzy polegli podczas zajmowania Katowic[2]. 19 lutego 1945 roku został zawiązany Komitet Organizacyjny Budowy Pomnika ku Czci Armii Czerwonej, w skład którego weszli: pełnomocnik Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej na województwo śląskie gen. Aleksander Zawadzki, wojewoda śląski płk Jerzy Ziętek, przedstawiciel Armii Czerwonej ppłk Niezurin oraz ordynariusz archidiecezji katowickiej bp Stanisław Adamski[3]. Prace nad jego wykonaniem zlecono Pawłowi Stellerowi, a został on odsłonięty 23 lutego 1945 roku[4]. Obelisk ten był zwieńczony czerwoną gwiazdą[5], a na cokole był wykuty sierp i młot. Cała budowla miała 8 metrów wysokości. Komunistyczna propaganda wskazywała mieszkańców i miasto Katowice jako fundatorów pomnika[6].
Wykonania powyższej uchwały domagały się przede wszystkim środowiska prawicowe, organizując co jakiś czas protesty przeciwko obecności pomnika w przestrzeni publicznej[10], a o przeniesieniu pomnika dopiero po 14 latach od uchwały argumentowano dwoma powodami: zagospodarowaniem w budżecie miasta funduszy na te prace oraz trwającym w tym czasie remontem placu Wolności, w momencie którego plac był wyłączony z ruchu[14]. Rzeźbę z pomnika zdemontowano 14 maja 2014 roku[1][7], a po renowacji w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych ustawiono ją w uzgodnionym miejscu[4]. Całkowity kosz związany z renowacją rzeźby i jej przeniesieniem na cmentarz w parku T. Kościuszki wyniósł około 70 tys. złotych[14].
Po przeniesieniu rzeźby z placu Wolności powstały pomysły przywrócenia istniejącego w latach międzywojennych pomnika Nieznanego Powstańca Śląskiego, a także budowy nowych, w tym m.in. ofiar Tragedii Górnośląskiej czy prezydenta USARonalda Reagana[1].
W nocy z 26 na 27 lutego 2022 roku stojąca w parku T. Kościuszki rzeźba pomnika żołnierzy radzieckich oraz mogiły zostały zdewastowane przez nieznanych sprawców – z naniesionych na nich haseł wynikało to, że była to reakcja na inwazję Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022 roku[15].
Charakterystyka
Pomnik Żołnierzy Radzieckich (oficjalnie pomnik Wdzięczności Żołnierzom Armii Radzieckiej[16][17][18][13] bądź pomnik Wdzięczności Armii Radzieckiej[11][10][19][14][8]) autorstwa Stanisława Marcinowa[20] pierwotnie składał się z rzeźby przedstawiającej dwóch żołnierzy Armii Czerwonej umieszczonych na cokole, pod którym widniał napis: Wyzwolicielom Armii Czerwonej – Polacy. 27 stycznia 1945 roku[4]. Rzeźba pomnika wykonana jest z brązu, a cokół z piaskowca. Pierwotna wysokość pomnika wynosiła około 10 m[8].
Dominika Czarnecka: „Pomniki wdzięczności” Armii Czerwonej w Polsce Ludowej i w III Rzeczypospolitej. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2015. ISBN 978-83-7629-777-4. OCLC1062341968.