Piotr Svačić pochodził z chorwackiej rodziny szlacheckiej. W zależności od źródła jego ród nazywał się Svačić albo Snačić. Przypuszcza się, że był bratankiem księcia Slaveca[3].
Jego rzeczywista kariera rozpoczęła się wraz z bezpotomną śmiercią króla Chorwacji Stefana II w 1091 roku. Był świadkiem zwiększającego się kryzysu politycznego w Chorwacji, którego kulminacją było wkroczenie wojsk króla węgierskiego Władysława I Świętego do skłóconej politycznie Chorwacji w 1091 roku na prośbę wdowy po królu Dymitrze Zwonimirze i jednocześnie siostry Władysława, Heleny[4].
Panowanie
Przełom nastąpił w 1093 roku, gdy przedstawiciele chorwackiej szlachty i duchowieństwa przeciwni roszczeniom Węgier wybrali Piotra Svačicia na króla Chorwacji, co poparł sam cesarz bizantyjski Aleksy I Komnen[3]. Został także zaakceptowany przez miasta Dalmacji jako władca całej Chorwacji; prawdopodobnie przywrócił panowanie chorwackie nad Slawonią[5], pokonując ówczesnego władcę Slawonii, węgierskiego księcia Almosa[6][7]. Nowo wybrany król Chorwacji rozpoczął swoje panowanie od normalizacji stosunków z terytoriami, które oparły się węgierskiej inwazji. Na swoją siedzibę wybrał miasto Knin[8].
Wojna i śmierć
W 1095 roku na tron węgierski wstąpił Koloman, który okazał się być bardzo groźnym sąsiadem. Podczas I wyprawy krzyżowej z 1096 roku jego talent do dyplomacji i sprawnego zarządzania państwem doprowadził do maksymalnego zmniejszenia negatywnych skutków obecności krzyżowców, a także dopuszczenia nielicznych ich sił do przejścia przez terytorium Węgier w kierunku Ziemi Świętej[9]. Blokowanie pochodu krzyżowców zdenerwowało papieżaUrbana II[3]. Być może konflikt z papiestwem doprowadził do zaatakowania rok później osłabionej problemami wewnętrznymi Chorwacji. Po błyskawicznym podboju Dalmacji armia węgierska stoczyła bitwę na Górze Gvozd, w której zginął król Piotr Svačić[8].
Po śmierci króla
Koloman ostatecznie wygrał wojnę i podbił Chorwację[10], w konsekwencji czego koronował się w 1102 roku w Biogradzie na króla Chorwacji[11]. Zapoczątkowało to unię personalną pomiędzy Węgrami a Chorwacją, która odtąd była rządzona przez bana Chorwacji (wicekróla). Unia przetrwała aż do 1918 roku.
Przypisy
↑Unia personalna węgiersko-chorwacka od 1102 roku.
↑W. Felczakm T. Wasilewski, Historia Jugosławii, Wrocław, Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1985, s. 52 (pol.).
↑ abcI. Voje, Nemirni Balkan, Ljubljana 1994, s. 62–63 (sl.).
↑J. V. Fine, The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth century, USA, The University of Michigan Press, 1991, s. 282, 284 (ang.).
↑A. Babić, Zgodovina narodov Jugoslavije, Ljubljana, 1953, s. 202 (sl.).
↑S. A. Sroka, Historia Węgier do 1526 roku w zarysie, Bydgoszcz 2000, s. 27, 29-31 (pol.).
↑Książę Almos objął władzę nad Slawonią w 1091 roku.
↑ abN. Klaić, Povijest Hrvata u srednjem vijeku, Globus, Zagreb 1990, s. 152–153 (chor.).
↑L. Kontler, Madžarska zgodovina, Ljubljana 2005, s. 53 (węg.).
↑Koloman I Uczony sprawował realną władzę w Chorwacji od 1097 roku.
↑I. Goldstein, Hrvatski rani srednji vijek, Zagreb 1995, s. 46 (chor.).
