Gejza II z rodu Arpadów (ur. ok. 1130, zm. 1161 lub 31 maja 1162) – król węgierski i chorwacki od 1141, prowadził walki z Czechami, księstwem halickim (łac. rex Galiciae et Lodomeriae) i Bizancjum.
Życiorys
Był synem króla Beli II Ślepego i serbskiej księżniczki Heleny. Przyczynił się m.in. do osiedlenia na Węgrzech kolonistów z Saksonii. Podobnie było na dzisiejszych ziemiach polskich i słowackich, m.in. na Spiszu i Sądecczyźnie, gdzie w celu zwiększenia tempa kolonizacji, królowie Gejza II oraz Andrzej II zaczęli sprowadzać osadników, głównie z Saksonii. Król rozwijał przemysł górniczy i hutniczy, wydobywane było m.in. złoto, powstały tzw. miasta bańskie. W 1150, jak podaje Litopis hipacki, król węgierski Gejza II "przeszedł góry i wziął gród Sanok ...". W roku 1158 obdarzył dotacjami kościół w Tropiu pw. św. Emmerama.
W 1146 roku poślubił Eufrozynę, córkę księcia ruskiego Mścisława I Haralda. Z tego małżeństwa pochodzili:
| Książęta Węgier | |
|---|
| Królowie Węgier | |
|---|
![]()
