Petrel śnieżny

Petrel śnieżny
Pagodroma nivea[1]
(G. Forster, 1777)
Ilustracja
Petrel śnieżny wraz z pisklęciem
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

rurkonose

Rodzina

burzykowate

Rodzaj

Pagodroma[2]
Bonaparte, 1856

Gatunek

petrel śnieżny

Synonimy
  • Procellaria nivea G. Forster, 1777[3]
Podgatunki
  • P. n. nivea (G. Forster, 1777)
  • P. n. major (Schlegel, 1863)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Petrel śnieżny[5] (Pagodroma nivea) – gatunek średniej wielkości wędrownego ptaka morskiego z rodziny burzykowatych (Procellariidae), przedstawiciel monotypowego rodzaju Pagodroma[5][6]. Występuje na oceanach opływających Antarktydę.

Systematyka
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia dwa podgatunki P. nivea[6]:
Niekiedy oba te taksony podnosi się do rangi osobnych gatunków[3].
Etymologia
Nazwa „petrel” pochodzi od imienia Piotra Apostoła (ang. Peter) i jego nieudanej próby chodzenia po wodzie, opisanej w Ewangelii Mateusza (14, 28–31). Pierwszy człon łacińskiej nazwy ptaka pochodzi z języka greckiego, w którym pagos oznacza lód, a dromos – bieżnię. Drugi człon nazwy – nivea – jest formą żeńską przymiotnika łacińskiego niveus, -a, -um (śnieżny, -a, -e), który pochodzi od słowa nix, nivis (śnieg, -u)[7].
Morfologia
Mierzy 36–41 cm, waży 200–600 g. Rozpiętość skrzydeł wynosi 76–79 cm. Śnieżnobiałe upierzenie, ciemnoszare nogi, czarne oczy i dziób, na końcu hakowato zagięty. Pisklęta szare z białym czołem.
Zasięg występowania i środowisko
Gnieździ się na klifach, rozpadlinach i zboczach Antarktydy i niektórych wysp Subantarktyki, w tym Georgii Południowej i Sandwichu Południowego. Resztę roku, tzn. zimę hemisfery południowej, spędza na otwartym morzu. Czasami nazywany „aniołem Antarktydy”.
Jajo z kolekcji muzealnej
Ekologia i zachowanie
Oprócz głowonogów, mięczaków, szczętek i padliny jego pożywienie stanowią głównie ryby. Ptak częściowo aktywny nocą. Stanowiska lęgowe mogą znajdować się do 300 km w głąb lądu. Samica składa 1 jajo, inkubacja trwa 50 dni. Pisklę jest w pełni opierzone po 7 tygodniach. Jeżeli miejsca lęgowe są zamarznięte, lęg nie odbywa się. Żyje 14–20 lat.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje petrela śnieżnego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern)[4]. Liczebność światowej populacji w 2004 roku szacowano na ponad 4 miliony osobników. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku, BirdLife International uznaje trend liczebności populacji jako stabilny[4].

Przypisy

  1. ↑ Pagodroma nivea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Pagodroma, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2010-11-25] (ang.).
  3. ↑ a b c d Snow Petrel (Pagodroma nivea). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-10)]. (ang.).
  4. ↑ a b c Pagodroma nivea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. ↑ a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Procellariidae Leach, 1820 – burzykowate - Petrels & Shearwaters (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-07-10].
  6. ↑ a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-11-17]. (ang.).
  7. ↑ Gotch, A.F. (1995) [1979]. „Albatrosses, Fulmars, Shearwaters, and Petrels”. Latin Names Explained A Guide to the Scientific Classifications of Reptiles, Birds & Mammals. New York, NY: Facts on File. s. 191–192. ISBN 0-8160-3377-3.

Bibliografia

  • David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15733-3.

Linki zewnętrzne