Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Operacja Bulmus 5

Operacja Bulmus 5
מבצע בולמוס 5
Wojna na wyczerpanie
Czas

21 czerwca 1969 roku

Miejsce

wybudowana na ławicy placówka wojskowa (przylądek Ras Adabija)

Terytorium

Egipt

Przyczyna

• próba przeniesienia działań zbrojnych poza egipskie linie obrony

Wynik

• zniszczenie posterunku wojskowego, budynku agregatu prądotwórczego i anteny radiostacji,
• komandosi nie zniszczyli radaru, którego w ostateczności nie było w placówce

Strony konfliktu
 Izrael  Egipt
Dowódcy
gen. bryg. Rafa’el Ejtan
ppłk Ze’ew Almog
mjr Sza’ul Ziw
b.d.
Siły
• 25 komandosów Szajjetet 13 • 30-32 żołnierzy załogi placówki,
• artyleria zabezpieczająca placówkę
Straty
• 2 lekko rannych • 30-32 zabitych żołnierzy,
• zniszczenie posterunku straży placówki,
• wysadzenie pozostałych budynków placówki
Położenie na mapie Synaju
Mapa konturowa Synaju, po lewej znajduje się punkt z opisem „Ras Adabija”
Położenie na mapie Egiptu
Mapa konturowa Egiptu, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Ras Adabija”
Ziemia29°54′42,4″N 32°31′47,4″E/29,911778 32,529833

Operacja Bulmus 5 (hebr. מבצע בולמוס 5, Miwca Bulmus 5) – izraelska operacja wojskowa przeprowadzona przez oddział Szajjetet 13 w egipskiej placówce wojskowej wybudowanej na przylądku Ras Adabija 21 czerwca 1969 roku w trakcie wojny na wyczerpanie. W placówce, znajdującej się 20 km na południe od miasta Suez i 6 km na południe od Adabiji, znajdowały się radar, sprzęt wywiadowczy, agregaty prądotwórcze i antena radiostacji. Zamierzeniem tej operacji była chęć zintensyfikowania ataków przeciwko Egiptowi w trakcie wojny. Ponadto jednostka morskich komandosów otrzymała pozwolenie na przeprowadzanie niezależnych operacji w sile plutonu lub większej. Operacja zakończyła się połowicznym sukcesem, ponieważ mimo zniszczenia placówki, nie udało się zniszczyć radaru, którego pozycja został błędnie określona przez wywiad izraelski[1][2][3].

Tło wydarzeń

Izraelska linia Bar-Lewa wzdłuż wschodniego wybrzeża Kanału Sueskiego
 Zobacz też: Wojna na wyczerpanie.

Koniec wojny sześciodniowej w 1967 roku nie stanowił zakończenia konfliktu arabsko-izraelskiego. Państwa arabskie nie mogły się pogodzić ze zwycięstwem Izraela oraz ze wzrostem jego pozycji w regionie. We wrześniu 1967 roku odbyła się konferencja w Chartumie, na której do głosu doszli zwolennicy prowadzenia zdecydowanej polityki wobec Izraela. Uznali, że nie można prowadzić żadnych negocjacji i rozmów pokojowych z politykami izraelskimi. Egipcjanie nie pogodzili się ze stratą Synaju, a Izrael nie akceptował postanowień Rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 242 nakazującej mu zwrot zdobytych terytoriów. W wyniku napięć politycznych doszło początkowo do pojedynczych, później regularnych, ostrzałów pozycji jednej i drugiej strony nad Kanałem Sueskim. Toczący się od 1967 do 1970 roku nazwany został wojną na wyczerpanie. Gamal Abdel Naser wierzył, że przedłużający się konflikt doprowadzi do osłabienia Izraela. W trakcie konfliktu dochodziło do operacji desantowych, naruszeń przestrzeni powietrznych, ostrzałów i wypadów komandosów na tyły wroga. Egipt chciał przez to utrzymać zainteresowanie międzynarodowe sytuacją nad Kanałem Sueskim i zyskać sojuszników. Naser otrzymał szeroką pomoc wojskową ze Związku Radzieckiego. Z kolei Izrael nie chciał pokazać słabości i wycofać się z pozycji na zachodzie Synaju mimo strat wśród żołnierzy stacjonujących na linii Bar-Lewa[4][5]. Obszar walk w trakcie wojny na wyczerpanie był również poligonem doświadczalnym dla nowego sprzętu amerykańskiego i radzieckiego[6].

Przygotowania do operacji

Egipska placówka została oddział żołnierzy Szajjetet 13 po przeprowadzeniu operacji Bulmus 2. Uznano wówczas, że atak na przylądek Ras Adabija może spełnić trzy funkcje. Po pierwsze, mogłoby to być sprawdzenie w praktyce umiejętności komandosów przed szturmem na Zieloną Wyspę (Operacja Bulmus 6). Jednostka specjalna izraelskiego Korpusu Morskiego wówczas była już w trakcie ćwiczeń do przeprowadzenia ataku na wspomnianą wyspę. Po drugie, Izrael w tamtym czasie dążył do przeniesienia działań zbrojnych za egipską linię frontu. Przedłużająca się wojna na wyczerpanie nie służyła morale armii, gospodarce państwa i społeczeństwu. Dowództwo Sił Obronnych Izraela było w trakcie wdrażania w życie planów ataków na strategiczne cele wzdłuż wybrzeża Morza Czerwonego. Po trzecie, operacja wpisałaby się w nowy sposób działania Szajetet 13. Jednostka otrzymała pozwolenie na przeprowadzanie samodzielnie operacji wojskowych w sile plutonu lub większej[2][7].

Placówka znajdowała się na umocnionej rafie na przylądku Ras Adabija, od lądu była otoczona podmokłymi terenami. Prowadziła do niej z zachodu droga wybudowana na umocnionym wale. Na jej terenie miał znajdować się radar, posterunek i koszary pilnującego oddziału, radiostacja z anteną (wysokości ok. 20 m[8]) oraz agregaty prądotwórcze[a][2][7]. Źródła podają różne informacje na temat liczebności oddziału chroniącego placówkę, Almog i oficjalna strona Korpusu Morskiego piszą o 32 żołnierzach[1][2][9], Katz wspomina o oddziale liczącym ponad 30 komandosów[7], gazeta „Al ha-Miszmar” pisała po prostu o 30 żołnierzach noszących wojskowe umundurowanie robocze w jasnym kamuflażu[8], drugi artykuł tej gazety mówił za to o 30 marynarzach[3], z kolei gazeta „Ma’ariw” pisała tylko o ochronie składającej się z marynarzy, bez podania ich liczby[10].

Aman poinformował, że placówka w razie ataku może zostać wsparta stacjonującymi na wybrzeżu jednostkami egipskimi, a także może zostać pokryta ogniem artyleryjskim. Wsparcia mogły jej udzielić przebywające w porcie w Adabiji okręty marynarki. Dlatego atak musiał zostać sprawnie przeprowadzony przy maksymalnym wykorzystaniu efektu zaskoczenia[2]. W celu zebrania większej ilości informacji na temat obszaru operacji oraz wykonania zdjęć 19 maja, przy pomocy pojazdów samozanurzalnych chazir, w okolicę Adabiji wyruszył oddział 8 żołnierzy Szajetet 13 pod dowództwem majora Emanu’ela Paza[1]. Po przeanalizowaniu wszystkich informacji uznano, że do przeprowadzenia operacji wystarczy 25 żołnierzy. Dwudziestu z nich miało dokonać ataku na placówkę i zlikwidować wyznaczone cele. Pozostałych pięciu miało zaatakować bramę wjazdową na zachodzie i przygotować zasadzkę na ewentualne posiłki, które byłyby wysłane do pomocy placówce[9]. Celem operacji stały się: załoga placówki, radiostacja, agregat prądotwórczy, pozostałych pięć budynków znajdujących się na terenie placówki oraz radar[2].

Przebieg

21 czerwca 1969 roku podzieleni na 5 grup, przy pomocy pontonów, komandosi Szajjetet 13 wyruszyli w drogę do placówki. Dowództwo nad operacją powierzono podpułkownikowi Ze’ewowi Almogowi i majorowi Sza’ulowi Ziwowi. Około 500 metrów przed celem opuścili pontony i resztę drogi przebyli samodzielnie, co miało zwiększyć szanse na zaskoczenie przeciwnika. Zgodnie z planem jedna grupa odłączyła się od sił uderzeniowych i popłynęła w stronę wału i bramy w celu wyeliminowania strażników i przygotowania zasadzki[1][2]. Gdy komandosi zbliżali się do miejsca wynurzenia i wyjścia na brzeg dostrzegli dwóch Egipcjan. Jeden z nich zorientował się, że placówka może być zagrożona, zaczął krzyczeć. Dowódca grupy postanowił postanowił od razu ich zastrzelić[8].

Po wyjściu na brzeg główny oddział podzielił się na mniejsze grupy w celu jednoczesnego zaatakowania różnych celów na terenie placówki. W tym samym czasie pięciu komandosów wyeliminowało strażników przy bramie i przygotowało zasadzkę, zamykając jednocześnie drogę odwrotu[3][8]. Następnie komandosi przystąpili do oczyszczania budynków znajdujących się na terenie placówki. W tym celu użyto granatów, po czym Izraelczycy sprawdzali, co w nich się znajduje. Jak się okazało, budynki były niezabezpieczone w żaden sposób, mimo statusu placówki. Egipcjanie widząc izraelskich komandosów, nie stawiali silnego oporu, zaczęli uciekać w stronę barmy lub wskakiwali do wody[8]. Ci, którym udało się uciec, dostali się pod ogień oddziału przy bramie wjazdowej. Następnie komandosi przeszli do kolejnego etapu, czyli wysadzania budynków. W jego trakcie okazało się, że w placówce nie ma żadnego radaru, o którym poinformował wywiad. Zaraz po tym dowodzący zarządzili ewakuację[8][9].

Rezultat operacji

Źródła są rozbieżne, co do ofiar wśród Egipcjan. Oficjalna strona izraelskiej marynarki pisze o 30 żołnierzach wroga[1][9], „Al ha-Miszmar” pisała o co najmniej 26 zabitych, zastrzeżeniem, że mogło być ich więcej[3], Landau z kolei napisał, iż wstępnie podano komunikat o 15 zabitych Egipcjanach[10]. Prócz niewysadzenia radaru, którego ostatecznie nie było w placówce, żołnierze wykonali swoje zadania. Zniszczono sprzęt wywiadowczy, radiostację z anteną i agregat[8]. Po stronie izraelskiej było dwóch lekko rannych żołnierzy[10].

Prasa i stacje radiowe w Egipcie nie informowały o ataku. Podawano raporty z wymiany ognia na linii frontu wzdłuż Kanału Sueskiego. Radio Kair podało za to, iż egipska obrona przeciwlotnicza zestrzeliła trzy izraelskie samoloty. Rzecznik Cahalu zdementował ten komunikat, uznając go za propagandę[10].

Chajjim Bar Lew wystosował pismo z podziękowaniami do Szajjetet 13. Ocenił w nim pozytywnie przebieg operacji i uznał, że dla izraelskich komandosów marynarki nie ma rzeczy niemożliwych do wykonania[9].

Uwagi

  1. Katz podaje, iż znajdował się tam również radar obrony przeciwlotniczej Katz 1988 ↓, s. 31, z kolei Landau pisał o radarze morskim Landau 1969 ↓, s. 1. Natomiast „Al ha-Miszmar” pisała o mobilnym radarze morskim o zasięgu 25 km, חיל-פשיטה ישראלי הרס תחנת מכם מדרום לסואץ, „Al ha-Miszmar”, 23 czerwca 1969, s. 1.

Przypisy

  1. a b c d e מבצע "בולמוס 5" במלחמת ההתשה, „Izraelski Korpus Morski [dostęp 2020-02-23].
  2. a b c d e f g Almog 2010 ↓.
  3. a b c d חיל-פשיטה ישראלי הרס תחנת מכ''ם מדרום לסואץ, „Al ha-Miszmar”, 23 czerwca 1969, s. 1.
  4. Schulze 2010 ↓, s. 61-64.
  5. Herzog 1984 ↓, s. 207-208.
  6. Herzog 1984 ↓, s. 196.
  7. a b c Katz 1988 ↓, s. 31.
  8. a b c d e f g חיילי הפשיטה פרצו ליעד, „Al ha-Miszmar”, 23 czerwca 1969, s. 3.
  9. a b c d e הפשיטה על עדבייה – בולמוס 5, „Izraelski Korpus Morski [dostęp 2020-02-23].
  10. a b c d Landau 1969 ↓, s. 1.

Bibliografia

  • Zeew Almog, Flotilla 13: Israeli Naval Commandos in the Red Sea, 1967-1973, Annapolis: Naval Institute Press, 2010 [dostęp 2020-02-23].
  • Chaim Herzog, The Arab-Israeli Wars. War and Peace in the Middle East, New York: Vintage Books, 1984.
  • Samuel Katz, Israeli Elite Units since 1948, „Elite Series”, 18, London: Osprey Publishing, 1988.
  • Eli Landau, כח פשיטה של צהל תקף תחנת-ראדאר מדרום לעיר סואץ. 15 מצריים נהרגו, „Ma’ariw”, 22 czerwca 1969.
  • Kirsten Schulze, Konflikt arabsko-izraelski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, ISBN 978-83-01-16351-8.
Read more information:

Saint-Éloy-d'AlliercomuneSaint-Éloy-d'Allier – Veduta LocalizzazioneStato Francia RegioneAlvernia-Rodano-Alpi Dipartimento Allier ArrondissementMontluçon CantoneHuriel TerritorioCoordinate46°29′N 2°21′E / 46.483333°N 2.35°E46.483333; 2.35 (Saint-Éloy-d'Allier)Coordinate: 46°29′N 2°21′E / 46.483333°N 2.35°E46.483333; 2.35 (Saint-Éloy-d'Allier) Superficie12,6 km² Abitanti59[1] (2009) Densità4,68 ab./km² Altre info…

У этого термина существуют и другие значения, см. Памятник Михаилу Воронцову. ПамятникПамятник князю Воронцову 46°29′03″ с. ш. 30°43′55″ в. д.HGЯO Страна Украина Город Одесса Скульптор Бруггер, Ф. Архитектор Боффо, Ф. К. Дата основания 1863 Строительство 1863 Памятник культ…

Селище Лоугілл Тауншипангл. Lowhill Township Координати 40°37′26″ пн. ш. 75°37′25″ зх. д. / 40.62388888891677396° пн. ш. 75.62361111113878565° зх. д. / 40.62388888891677396; -75.62361111113878565Координати: 40°37′26″ пн. ш. 75°37′25″ зх. д. / 40.62388888891677396° пн. ш. 75.62361111113878565° з…

Das Entscheidungstraining BEST an einer Kaufmännischen Schule in Tauberbischofsheim (2017) Beim Entscheidungstraining BEST – dies steht für „BErufs- und STudienorientierung“ – handelt es sich um ein zweitägiges Entscheidungs- und Zielfindungstraining für Schüler der Oberstufe an allgemeinbildenden und beruflichen Gymnasien in Baden-Württemberg.[1] Inhaltsverzeichnis 1 Geschichte 2 Ziele und Initiatoren 3 Konzeption 4 Organisation 5 Weitere Orientierungsangebote 6 Weblinks 7…

Йоанна Дуда-Гвяздапол. Joanna Beata Duda-Gwiazda   Народження: 11 жовтня 1939(1939-10-11) (84 роки)Кременець, СРСР Країна: Республіка Польща Освіта: Гданський політехнічний університет (1963) Партія: Польська об'єднана робітнича партія Шлюб: Анджей Гвязда Нагороди: почесний громадянин Г…

Dieser Artikel oder nachfolgende Abschnitt ist nicht hinreichend mit Belegen (beispielsweise Einzelnachweisen) ausgestattet. Angaben ohne ausreichenden Beleg könnten demnächst entfernt werden. Bitte hilf Wikipedia, indem du die Angaben recherchierst und gute Belege einfügst. Graupner/SJ GmbH Logo Rechtsform GmbH Gründung 1930 Sitz Kirchheim unter Teck, Deutschland Leitung Hannes Runknagel Mitarbeiterzahl 54[1] Umsatz 12,1 Mio. EUR[1] Branche Modellbau Website www.graupner.de …

Depan Bisa Belakang BisaSutradara Tjut Djalil Produser Ram Soraya Ditulis oleh Djoko S. Koesdiman SkenarioDjoko S. KoesdimanCeritaTim Soraya FilmPemeranWarkop DKI (Dono, Kasino, Indro)Eva ArnazHIM DamsyikAvent CristySimon PSAnton IndracayaDistributorSoraya Intercine FilmsTanggal rilis17 Desember 1987Durasi87 menitNegara Indonesia Bahasa Indonesia PrekuelMakin Lama Makin AsyikSekuelSaya Suka Kamu Punya Depan Bisa Belakang Bisa adalah film komedi laga Indonesia yang dirilis dan diproduksi pada tan…

Military Institute of the Ministry of Defense of TurkmenistanTurkmen: Beýik Saparmyrat Türkmenbaşy adyndaky Türkmenistanyň Goranmak ministrliginiň Harby institutyThe female contingent of the institute during an annual parade in Ashgabat in 2011.Typemilitary academyEstablishedSeptember 1, 1993 (September 1, 1993)AffiliationArmed Forces of TurkmenistanEndowmentColonel Shamyrat AmanovLocationAshgabat, TurkmenistanLanguageTurkmen, RussianColors    Green & White Military Inst…

يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. فضلاً، ساهم في تطوير هذه المقالة من خلال إضافة مصادر موثوق بها. أي معلومات غير موثقة يمكن التشكيك بها وإزالتها. (ديسمبر 2018) الطاقة في أذربيجان تتمثل في إنتاج واستهلاك وتصدير الطاقة والكهرباء. تعمل وزارة الطاقة الأذربيجانية …

Systematic pattern of deviation from norm or rationality in judgment Part of a series onPsychology Outline History Subfields Basic psychology Abnormal Affective neuroscience Affective science Behavioral genetics Behavioral neuroscience Behaviorism Cognitive/Cognitivism Cognitive neuroscience Social Comparative Cross-cultural Cultural Developmental Differential Ecological Evolutionary Experimental Gestalt Intelligence Mathematical Moral Neuropsychology Perception Personality Positive Psycholingui…

ニューヨーク市における最初の地下鉄路線の南側ターミナル駅であったシティ・ホール駅 ニューヨーク市地下鉄の廃止駅一覧(ニューヨークしちかてつのはいしえきいちらん)ではニューヨーク市地下鉄における廃止駅を以下に列挙する。ただし、廃線に含まれる駅については現存するもののみを記述する。廃線の解体済みの駅についてはこちらから各路線のページに飛…

Award Grammy Award for Best R&B AlbumAwarded forQuality R&B music albumsCountryUnited StatesPresented byNational Academy of Recording Arts and SciencesFirst awarded1995Currently held byRobert Glasper, Black Radio III (2023)Websitegrammy.com The Grammy Award for Best R&B Album is an honor presented at the Grammy Awards, a ceremony that was established in 1958 and originally called the Gramophone Awards,[1] to recording artists for quality works on albums in the R&B music g…

Pyrotechnic light source For other uses, see Flare (disambiguation). Signal flare redirects here. For the character, see Signal Flare (Transformers). This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Flare – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (November 2014) (Learn how and when to remove this template me…

Dr. Dena ColemanBornDena Friedman7 September 1952IslingtonDiedJune 2013NationalityBritishOccupationheadteacherKnown forfounding Yavneh College, BorehamwoodSpouseGordon Coleman[1] Dena Coleman (née Dena Friedman; 7 September 1952 – June 2013) was a headteacher. She was a board member of the Jewish National Fund in the United Kingdom and founding head of Yavneh College, Borehamwood. Life She was born in Islington, on 7 September 1952. She was the first child of Muriel Amelia Rachel…

Indian actor (born 1970) Saswata ChatterjeeBorn (1970-12-19) 19 December 1970 (age 52)[1]Kolkata, West Bengal, IndiaOther namesApu[2]OccupationActorYears active1995 – presentSpouseMohua ChatterjeeParentSubhendu Chatterjee (father) Saswata Chatterjee (born 19 December 1970) is an Indian actor of television and films based in Kolkata. Born to actor Subhendu Chatterjee, Saswata Chatterjee began his career with a Hindi serial directed by Saibal Mitra, based on Samare…

Artikel ini bukan mengenai Stasiun Sidareja. Untuk kegunaan lain, lihat SDA. Lihat pula: Terminal Larangan Stasiun Sidoarjo J11S17SP06T06B01PD06 Tampak depan Stasiun Sidoarjo, 2020LokasiJalan DiponegoroLemahputro, Sidoarjo, Sidoarjo, Jawa Timur 61213IndonesiaKetinggian+4OperatorKereta Api IndonesiaDaerah Operasi VIII Surabaya KAI CommuterLetak dari pangkalkm 25+510 lintas Surabaya Kota-Probolinggo-Kalisat-Panarukan Sidoarjo-Tulangan-Tarik-Madiun-Solo Balapan[1] Jumlah peron5 (dua peron s…

Cet article est une ébauche concernant une localité mexicaine. Vous pouvez partager vos connaissances en l’améliorant (comment ?) selon les recommandations des projets correspondants. AculaGéographiePays  MexiqueÉtat VeracruzChef-lieu Акула (d)Superficie 192,47 km2Altitude 3 mCoordonnées 18° 31′ N, 95° 47′ ODémographiePopulation 5 350 hab. (2015)Densité 27,8 hab./km2 (2015)FonctionnementStatut Municipalité du Mexiquemodifier - modi…

1961 studio album by Aretha Franklin with the Ray Bryant ComboArethaStudio album by Aretha Franklin with the Ray Bryant ComboReleasedFebruary 27, 1961[1]RecordedAugust 1, 1960 - January 10, 1961StudioColumbia Recording Studios, (New York City, New York)GenreVocal popLength32:47LabelColumbia (CS8412)ProducerJohn H. HammondAretha Franklin chronology Aretha(1961) The Electrifying Aretha Franklin(1962) Singles from Aretha Love Is the Only ThingReleased: September 12, 1960 Won't Be Lo…

1998 studio album by Midnight OilRedneck WonderlandStudio album by Midnight OilReleasedJuly 1998Recorded1997 - 1998Genre Alternative rock electronic rock hard rock trip hop Length47:01LabelSprint Music, ColumbiaProducerWarne Livesey, Magoo, Midnight OilMidnight Oil chronology 20,000 Watt R.S.L.(1997) Redneck Wonderland(1998) The Real Thing(2000) Singles from Redneck Wonderland White Skin Black HeartReleased: 1997 Cemetery in My MindReleased: 1998 What Goes OnReleased: 1998 Redneck Wonder…

1966 song by the Beach Boys This article is about the Beach Boys song. For other uses, see God Only Knows (disambiguation). God Only KnowsSingle by the Beach Boysfrom the album Pet Sounds A-sideWouldn't It Be NiceReleasedJuly 18, 1966 (1966-07-18)RecordedMarch 10 – April 11, 1966StudioWestern and Columbia, HollywoodGenreBaroque rock[1][2]avant-pop[3]Length2:55LabelCapitolSongwriter(s)Brian WilsonTony AsherProducer(s)Brian WilsonThe Beach Boys…

Kembali kehalaman sebelumnya

Lokasi Pengunjung: 50.17.63.57