ORP Sęp (1938)

ORP Sęp
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

Orzeł

Historia
Stocznia

Rotterdamsche

Położenie stępki

listopad 1936

Wodowanie

17 października 1938

 Marynarka Wojenna
Wejście do służby

16 kwietnia 1939

Wycofanie ze służby

2 września 1969

Los okrętu

złomowany 1971-72

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1110 ton
1473 ton

Długość

84 metry

Szerokość

6,7 metra

Zanurzenie testowe

80 metrów

Napęd
2 silniki wysokoprężne
2 silniki elektryczne
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


19,44 węzła
8,9 węzła

Zasięg

7000 Mm / 100 Mm

Uzbrojenie
• 20 torped
• 1 działo Bofors 105 mm wz. 36
• 1 podwójne armaty przeciwlotnicze: Bofors 1937 wz. 36 kal. 40 mm
Wyrzutnie torpedowe

12 x 55 cm / 53 cm:
4 dziób, 4 śródokręcie, 4 rufa

Załoga

6 oficerów, 54 podoficerów i marynarzy

ORP Sęppolski okręt podwodny, jedna z dwóch jednostek typu Orzeł wybudowanych dla Marynarki Wojennej w Holandii. Okręt o wyporności podwodnej 1473 ton został zwodowany 17 października 1938 roku w stoczni Rotterdamsche w Rotterdamie.

W związku ze wzrostem napięcia międzynarodowego, w kwietniu 1939 roku okręt został uprowadzony do Polski przed oficjalnym odbiorem od producenta. Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku uczestniczył w nieudanej realizacji planu „Worek”, przeprowadził nieskuteczny atak torpedowy na niszczycielFriedrich Ihn”, po czym sam stał się celem nieudanego ataku niemieckiego okrętu podwodnego U-14. Uszkodzony w atakach lekkich okrętów nawodnych Kriegsmarine przepłynął do Szwecji, gdzie został internowany do końca wojny. 28 października 1945 roku okręt powrócił do Gdyni pod dowództwem jego dotychczasowego dowódcy, kmdr ppor. Władysława Salamona, a 30 listopada tego samego roku wznowił służbę w Marynarce Wojennej.

W 1951 roku ośmiu członków załogi „Sępa” niesłusznie oskarżono o spisek, na jednym z nich wykonano wyrok śmierci, pozostałe zaś osoby zostały skazane na długoletnie pozbawienie wolności. 3 grudnia 1964 roku doszło w trakcie rejsu do eksplozji akumulatorów i pożaru, w wyniku którego śmierć poniosło osiem osób. 2 września 1969 roku jednostka została wycofana ze służby, a 15 września tego samego roku skreślona z listy okrętów floty.

Wodowanie okrętu 17 października 1938

Historia

Decyzja o budowie ORP "Sęp" zapadła w drugiej połowie lat 30. XX wieku. W listopadzie 1936 położono stępkę w stoczni Rotterdamsche Droogdok Maatschappij w Rotterdamie. Okręt wodowano 17 października 1938 tamże, a matką chrzestną została Maria Wodzińska, żona ówczesnego posła RP w Holandii Wacława Babińskiego[1][2]. Wiosną 1939, w związku z napiętą sytuacją polityczną w Europie, Kierownictwo Marynarki Wojennej postanowiło sprowadzić budowany okręt jak najszybciej do kraju. 16 kwietnia 1939 na redzie bazy Horten okręt został pod groźbą użycia siły przejęty przez Polaków i podniesiono na nim polską banderę. 18 kwietnia, w towarzystwie ORP „Burza”, okręt przybył do Gdyni, gdzie dokończono prace wyposażeniowe[3]. W chwili wybuchu wojny dowódcą okrętu był kmdr ppor. Władysław Salamon[4].

1 września 1939 roku krótko przed godziną 6 „Sęp” wyszedł w morze z Helu na patrol do wyznaczonego sektora w ramach planu „Worek”[4]. Do swojego sektora – najdalszego z polskich okrętów, na północ od przylądka Rozewie, dotarł pod wieczór[5]. 2 września przed południem okręt zaobserwował niemiecki niszczycielFriedrich Ihn”. Po zajęciu pozycji do strzału, o godzinie 12.38 z odległości 400 metrów „Sęp” wykonał atak torpedowy na płynący z prędkością 7 węzłów niszczyciel, wystrzeliwując tylko jedną torpedę z wyrzutni rufowej (zgodnie z przedwojennymi instrukcjami, z uwagi na wysoki koszt torped)[4]. Torpeda została jednak dostrzeżona i wymanewrowana przez niszczyciel, który uniknął trafienia, po czym przystąpił do kontrataku na okręt podwodny, który odszedł i zmienił kurs[4]. W krótkich odstępach czasu w czterech seriach niszczyciel wyrzucił 15 bomb głębinowych, które wybuchły w stosunkowo bezpiecznej odległości, lecz następnie dołączyły do poszukiwania dwa kutry trałowe, zaobserwowane o godz. 17 przez peryskop[6]. „Sęp” co jakiś czas powoli odchodził w zanurzeniu, opadając pomiędzy tym na głębokość 60–80 m i pozostając tak do wieczora[6]. „Sęp” wynurzył się dopiero o 21.40, kiedy już nie zaobserwowano wroga[4]. Od odległych wybuchów doznał niewielkich uszkodzeń i nieszczelności, które jednak spowodowały utratę pełnej sprawności bojowej; utracił też koło ratunkowe[4].

Następnego dnia 3 września „Sęp” w zanurzeniu ponownie był poszukiwany przez niemieckie okręty, a o 12.53 zanotowano odległe wybuchy bomb głębinowych[6]. Wieczorem tego dnia, po wynurzeniu o 19.15, „Sęp” płynący na powierzchni został wykryty i zaatakowany kolejno przez dwa niemieckie okręty podwodne, które same pozostały niedostrzeżone[7]. Najpierw U-18 o godzinie 19.51 wystrzelił torpedę spod wody do polskiego okrętu podwodnego, którym najprawdopodobniej był „Sęp”, lecz była ona niecelna – prawdopodobnie przeszła przed dziobem[a]. Następnie około 20.40 U-14 wystrzelił w położeniu nawodnym torpedę do „Sępa” z odległości kilometra, po czym szybko zanurzył się, nie chcąc ryzykować walki z silniejszym i szybszym polskim okrętem[7]. Istnieje w literaturze wersja, że zapalnik magnetyczny Pi1 niemieckiej torpedy G7a T1 zdetonował głowicę przedwcześnie; uszkadzając jedynie kadłub lekki „Sępa” i zbiornik z paliwem[8]. Według dokładniejszych nowszych opracowań torpeda jednak wybuchła ok. 200–500 m za rufą „Sępa” nie powodując żadnych uszkodzeń, co uznano na nim za wybuch pocisku artyleryjskiego, po czym „Sęp” szybko zanurzył się[7]. Torpeda była zapewne niecelna z powodu większej prędkości polskiego okrętu, niż założona[7]. Niemcy wzięli wybuch za zniszczenie okrętu i uznali go za zatopiony, o czym oficjalnie zakomunikowano[7]. „Sęp” następnie odszedł na północ, w kierunku wód terytorialnych Szwecji, w stronę Gotlandii[6]. 4 września o 6 rano rano okręt ponownie został zaatakowany i spędził dzień w zanurzeniu, a o 16.20 ponownie słyszano dalekie wybuchy[6]. 5 września, na wodach koło Gotlandii, zbadano stan techniczny okrętu i stwierdzono, że są dość poważne: lewy silnik diesla był niesprawny i na powierzchni mógł być napędzany tylko przez prawy silnik, a nieszczelności powodowały nabieranie wody[9]. Przez kolejne dni „Sęp” przebywał w pobliżu szwedzkich wód, nie napotykając na siły wroga[9]. 7 września przeszedł pod Olandię[9]. Zawiadomiono Dowództwo Floty o uszkodzeniach, lecz remont w Helu był niemożliwy[9]. 13 września „Sęp” otrzymał rozkaz przedarcia się do Wielkiej Brytanii albo do Szwecji[9]. Z uwagi na poważne uszkodzenia i wyczerpanie załogi, uznano, że przedarcie sie przez Cieśniny Duńskie jest niemożliwe, „Sęp” 17 września o godzinie 0.45 przypłynął na wody szwedzkie pod Landsort, po czym zawinął do portu Nynäshamn, skąd przeszedł do Stavnas, gdzie został internowany i rozbrojony[10].

26 października 1945, wraz z innymi internowanymi okrętami (ORP „Ryś” i „Żbik”), powrócił do macierzystego portu w Oksywiu. Okręt rozbrojono w oczekiwaniu na konieczny remont w Stoczni Gdyńskiej (nr 13), który rozpoczął się pod koniec kwietnia 1946, a zakończył 25 września 1947 roku[11]. Okręt rozpoczął kampanię 10 października 1947 roku, po dowództwem kmdr. ppor. Bolesława Romanowskiego[11]. Służył głównie do szkolenia kadr. W 1948 wykonał pierwsze zanurzenie po remoncie[11]. Od 1951 roku nosił namalowany na kiosku numer burtowy B-11[11]. W związku z ograniczonymi zapasami dotychczasowej amunicji, w maju 1951 r. armata kalibru 105 mm została wymieniona na radzieckie działo 100 mm typu B-24-IIS, co wiązało się z koniecznością usunięcia charakterystycznej maski ochronnej i obrotowej platformy, z uwagi na wyższą linię ognia o 390 mm i szersze rozmieszczenie siodełek celowniczych[12]. Armatę zamontowano na fundamencie na nowym pokładzie stałym, modyfikując przy tym kiosk; zapas amunicji wynosił 800 nabojów[12]. 22 maja 1951 okręt przeszedł na wyższą gotowość operacyjną[12]. W lipcu 1951 roku osiągnął głębokość 85 m, po czym ustalono głębokość zanurzenia roboczą na 60 m, a maksymalną na 80 m[11]. W październiku 1951 roku odbył wizytę w Rydze podczas rejsu nawigacyjnego z ORP „Ryś”[13]. W 1952 roku zdobył tytuł przodującego okrętu MW[13]. Pod koniec 1951 roku rozpoczęto prace przy dostosowaniu stałych wyrzutni torpedowych do torped radzieckich wz. 53-38U, co wymagało wydłużenia ich o kilkadziesiąt centymetrów[14]. W 1958 roku zdemontowano działo kalibru 100 mm. W 1957 roku zamontowano stację hydroakustyczną Tamir-5ŁS, a w 1963 - stację radiolokacyjną Fłag-3[15].

W roku 1951, w związku z aferą związaną z ucieczką ORP „Żuraw”, aresztowano 8 marynarzy z załogi „Sępa”. Oficerowie IW prowadzący śledztwo: Eugeniusz Niedzielin i Mikołaj Kulik poddali ich torturom. Oskarżono ich o spisek. Jeden z marynarzy, mat Marian Kowal został stracony, siedmiu otrzymało kary 15 lat więzienia. W 1956 zostali zrehabilitowani[16].

ORP „Sęp” i ORP „Bielik” z wizytą w Rostocku w 1968 r.

Po odwilży politycznej w Polsce, wzorowany na radzieckich numer burtowy B-11 (od bolszyj) zmieniono 17 grudnia 1957 roku na P-11 (od podwodny), natomiast od początku 1960 roku zmieniono numer na ostateczny: 291[13]. W dniach 3-7 lipca 1962 roku okręt złożył wizytę w Londynie (z ORP „Błyskawica” i trałowcem ORP „Żbik”)[13]. W dniach 21-25 września 1963 roku natomiast złożył wizytę w Kopenhadze[13]. W czerwcu 1964 roku wraz z ORP „Orzeł” odbył rejs na Morze Północne i Atlantyk, a 21-24 sierpnia złożył w składzie zespołu wizytę w Göteborgu[17]

3 grudnia 1964 okręt został poważnie uszkodzony wskutek wybuchu w przedziale akumulatorowym. W wyniku pożaru zginęło 8 członków załogi[18]. Po rocznej naprawie okręt wrócił do służby, ale nigdy nie wydano już rozkazu zanurzenia[16].

Do eksplozji doszło z powodu błędów popełnionych podczas ładowania akumulatorów. Dla zaoszczędzenia oleju napędowego uruchomiono tylko jeden silnik diesla, który oprócz śruby poruszał wirnikiem sprzężonego silnika elektrycznego, który w takiej sytuacji pracował jako prądnica. Wytworzony prąd zasilał drugi silnik elektryczny (poruszał drugą śrubą) i urządzenia okrętu oraz ładował akumulatory. Nad tym procesem wspólnie czuwali mechanik obsługujący silnik diesla i elektryk sterujący rozdziałem wytworzonego prądu. Główny mechanik nie był marynarzem okrętu podwodnego (przysłano go z innego okrętu na tymczasowe zastępstwo), a elektryk był tuż po szkole i nie miał nawet uprawnień do pływania na okręcie podwodnym (został także przysłany tymczasowo). Podczas ładowania akumulatorów wydziela się wodór, dlatego też w takiej sytuacji muszą być one wentylowane — okręt posiadał specjalne kanały wentylacyjne. Okazało się jednak, że fale są zbyt wysokie i woda zalewa wloty tych kanałów. W związku z tym wydano rozkaz, aby zamknąć wloty, ograniczyć ładowanie akumulatorów (i tym samym zmniejszyć wydzielanie wodoru) i stosować wentylowanie przedziałów powietrzem z kiosku przez otwarte włazy. Niedoświadczony elektryk popełnił błąd i nadal akumulatory były ładowane prądem o zbyt wysokim natężeniu. Równocześnie jeden z marynarzy w przedziale 2 (zginął w wypadku) przymknął właz, aby do przedziału nie napływało mroźne powietrze z kiosku. W rezultacie w baterii akumulatorów pod przedziałem drugim zaczął gromadzić się wodór, który z powietrzem stworzył mieszaninę wybuchową, która eksplodowała prawdopodobnie od iskry na jakimś wyłączniku. Ustalono, że marynarze w przedziale drugim przeżyli wybuch, ale nie mogli opuścić przedziału, ponieważ wybrzuszony pokład uniemożliwił otwarcie włazów (włazy z obu stron otwierały się do wnętrza przedziału drugiego). Równocześnie w przedziale drugim wybuchł pożar. Możliwe było jego ugaszenie w początkowej fazie i uratowanie marynarzy, gdyby nie zablokowane włazy. Na okręcie nie było palników acetylenowych, którymi można by było odciąć pokrywy włazów od zawiasów. Możliwe było tylko odkręcenie śrub mocujących pokrywy do zawiasów, ale wyłącznie od strony przedziału drugiego i tylko kluczem nasadowym, którego nie było w tym przedziale. Przy użyciu ciężkich młotów udało się nieco uchylić właz od strony przedziału trzeciego i główny mechanik podał żyjącemu jeszcze podoficerowi klucz, ale ten wykrzyknął tylko przed śmiercią …nie da rady… palę się…. Na rozkaz dowódcy okrętu zamknięto włazy. Pożar ugaszono dopiero po prawie 24 godzinach i po otwarciu przedziałów znaleziono zwęglone zwłoki marynarzy[19][20].

W dniach 27-31 maja 1968 roku odbył wizytę kurtuazyjną w Rotterdamie (wraz z OORP „Sokół” i „Wicher”)[21].

2 września 1969 został wycofany ze służby we flocie PRL (zdjęcie bandery 15 września). Złomowany w latach 1971-1972.

Nosił numer burtowy malowany na kiosku: od 1951 roku: B-11, od 15 grudnia 1957 roku: P-11, od 1 stycznia 1960 roku do końca: 291[13].

Dowódcy

Zachowane fragmenty okrętu

Właz okrętu podwodnego ORP Sęp jako eksponat w Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni

Okręt w kulturze

Zobacz też

Uwagi

  1. Celem ataku mógł być także „Ryś”, który jednak płynął wtedy w innym kierunku, niż zaobserwowany przez Niemców. (Bartelski 2014 ↓, s. 25).

Przypisy

  1. W Polsce i za granicą. „W Służbie Penitencjarnej”. Nr 21, s. 10, 1 listopada 1938. 
  2. Wacław Babiński. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-04-02].
  3. WEU 1918-1939. [dostęp 2009-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-18)].
  4. a b c d e f Jerzy Pertek: Mała flota wielka duchem. Poznań: 1989, s. 33-38. ISBN 83-210-0697-3.
  5. Pertek 1976 ↓, s. 87, 90.
  6. a b c d e Pertek 1976 ↓, s. 90-91.
  7. a b c d e Bartelski 2014 ↓, s. 25-27.
  8. Robert Cecil Stern: The hunter hunted: submarine versus submarine: encounters from World War I to the present. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2007, s. 56. ISBN 1-59114-379-9.
  9. a b c d e Pertek 1976 ↓, s. 119.
  10. Pertek 1976 ↓, s. 120.
  11. a b c d e Rochowicz 2020 ↓, s. 32-33.
  12. a b c Grzesikowski 2011c ↓, s. 42-43.
  13. a b c d e f Rochowicz 2020 ↓, s. 34-36.
  14. Grzesikowski 2011c ↓, s. 44-45.
  15. Grzesikowski 2011c ↓, s. 46.
  16. a b Przemysław Semczuk. W cieniu Orła. „Newsweek Polska”, 11 stycznia 2009. 
  17. a b Rochowicz 2020 ↓, s. 37.
  18. Starsi bosmani: Henryk Kalinowski, Czesław Wawrzyniak, bosmanmaci: Edward Zajt, Jan Zaprzałka, maci: Piotr Cellary, Jan Motyl, Józef Kasiński, Alfred Wrodarczyk
  19. WWW.ORZEL.ONE.PL - Strona poświęcona okrętowi podwodnemu z okresu II Wojny Światowej ORP ORZEŁ - Artykuły: Tragedia na SĘPIE [online], www.orzel.one.pl [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  20. WWW.ORZEL.ONE.PL - Strona poświęcona okrętowi podwodnemu z okresu II Wojny Światowej ORP ORZEŁ - Artykuły: Pożar na SĘPIE [online], www.orzel.one.pl [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  21. Robert Rochowicz. Z dziejów Polskiej Marynarki Wojennej. Rok 1968. „Morza, statki i okręty”. Nr 4-5/2003, s. 28, lipiec–październik 2003. 
  22. Sołkiewicz 2015 ↓, s. 134.
  23. Pertek 1958 ↓, s. IV okł..

Bibliografia

  • Jan Bartelski. Nieudane ataki torpedowe U-Bootów na ORP Sęp. „Morze, Statki i Okręty”. 9-10/2014. XIX (148), wrzesień – październik 2014. Magnum-X. ISSN 1426-529X. 
  • Tadeusz Grzesikowski. ORP Sęp. Uzbrojenie i wyposażenie. Część 3. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 4/2011. XVI (111), kwiecień 2011. ISSN 1426-529X. 
  • Jerzy Pertek: Wielkie dni małej floty. Wyd. 8. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1976.
  • Henryk Sołkiewicz (red.): Ewolucyjny rozwój sił okrętowych Marynarki Wojennej w latach 1945–2010. Gdynia: Wydawnictwo BP/Akademia Marynarki Wojennej, 2015. ISBN 978-83-941308-4-8.
  • Artykuł o rozwiązaniu zagadki dział 40 mm. army1914-1945.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-01)]. badania zachowanych egzemplarzy przez redaktora portalu www.army1914-1945.pl dział 40 mm wyjaśniły ostatecznie, że działa 40 mm L/60 OORP Orzeł i Sęp miały długość 56 kalibrów,
  • Maciej Tomaszewski; Opis działa 105 mm L/40 wz. 36 z ORP "Sęp". Bogaty materiał zdjęciowy.
  • Jerzy Pertek: Okręty podwodne „Orzeł” i „Sęp”. Gdynia: Wydawnictwo Morskie, 1958, s. 63, seria: Miniatury Morskie, „Polskie okręty wojenne w latach 1920–1945”, nr 8. (pol.).
  • Orzeł w bazie filmpolski.pl
  • Robert Rochowicz. Przedwojenne okręty podwodne w „ludowej” flocie. „Morze, Statki i Okręty”. 4-5/2020. XXV (198), maj–czerwiec 2020. Magnum-X. 

Linki zewnętrzne

Read other articles:

Quantum field theory on a lattice In lattice field theory, space or spacetime is discretised onto a lattice. Renormalization and regularization RenormalizationRenormalization group On-shell scheme Minimal subtraction scheme RegularizationDimensional regularization Pauli–Villars regularization Lattice regularization Zeta function regularization Causal perturbation theory Hadamard regularization Point-splitting regularization vte In physics, lattice field theory is the study of lattice models...

 

الأوراليةالتوزيعالجغرافي:وسط وشرق وشمال أوروبا وشمال آسياتصنيفات اللغوية:واحدة من أسر اللغات الأساسيةالأوراليةاللغة البدائية:أورالية أمفروع: الفينية المجرية خانتي المانسية المارية الموردفينية البرمية السامي السامودية أيزو 639-5:urjغلوتولوغ:ural1272[1]{{{اسم الخريطة}}}التو...

 

Claims that NASA's Space Shuttle program failed to achieve its promised goals Criticism of the Space Shuttle program stemmed from claims that NASA's Space Shuttle program failed to achieve its promised cost and utility goals, as well as design, cost, management, and safety issues.[1] Fundamentally, it failed in the goal of reducing the cost of space access. Space Shuttle incremental per-pound launch costs ultimately turned out to be considerably higher than those of expendable launche...

Cave and archaeological site in Bosnia Badanj CaveBadanj PećinaCave carvings in Badanj CaveBadanj CaveLocation in Bosnia and HerzegovinaShow map of Bosnia and HerzegovinaBadanj CaveBadanj Cave (Yugoslavia)Show map of YugoslaviaLocationBorojevići village near StolacCoordinates43°06′02″N 17°53′45″E / 43.100556°N 17.895833°E / 43.100556; 17.895833GeologyKarst caveShow cave openedyesFeaturesRock artWebsitecentarzakrs.ba Badanj Cave (Bosnian: Pećina Badanj) i...

 

Université pontificale catholique du PérouHistoireFondation 1917StatutType Université pontificaleFondateur Jorge Dintilhac (d)Membre de ORCID (d)Site web (es) www.pucp.edu.peLocalisationPays PérouLocalisation Limamodifier - modifier le code - modifier Wikidata L’université pontificale catholique du Pérou (en espagnol : Pontificia Universidad Católica del Perú ou PUCP) est une université fondée à Lima, Pérou, le 18 mars 1917 par le Révérend Père Jorge Dintilhac de la...

 

SingomertoDesaNegara IndonesiaProvinsiJawa TengahKabupatenBanjarnegaraKecamatanSigaluhKode pos53481Kode Kemendagri33.04.07.2014 Luas5,1 km²Jumlah penduduk2.944 jiwaKepadatan30 jiwa/km² Pintu air masuk di saluran air Singomerto, Banjanegara Inlet Air Singomerto Outlet Saluran Air Singomerto Singomerto adalah desa di kecamatan Sigaluh, Banjarnegara, Jawa Tengah, Indonesia. Pranala luar (Indonesia) Keputusan Menteri Dalam Negeri Nomor 050-145 Tahun 2022 tentang Pemberian dan Pemutakhiran ...

This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Mae Fah Luang Foundation – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (November 2019) (Learn how and when to remove this template message) Mae Fah Luang Foundationมูลนิธิแม่ฟ้าหลวงAbbreviationMFLFFormationApril 26, 1972&#...

 

Politeknik Kelautan dan Perikanan SorongJenisPoliteknik, Perguruan tinggi kedinasanLembaga indukKementerian Kelautan dan Perikanan Republik IndonesiaRektorMuhamad Ali Ulat, S.Pi, M.SiAlamatGedung Airaha Politeknik KP Sorong, Jl. Kapitan Patimura Tg. Kasuari, Kel. Suprau, Distrik Maladummes, SorongSitus webpolikpsorong.ac.id Politeknik Kelautan dan Perikanan Sorong merupakan salah satu perguruan tinggi yang berada di Kota Sorong, Provinsi Papua Barat Daya. Kampus ini mulai berdiri pada tanggal...

 

この記事は検証可能な参考文献や出典が全く示されていないか、不十分です。出典を追加して記事の信頼性向上にご協力ください。(このテンプレートの使い方)出典検索?: コルク – ニュース · 書籍 · スカラー · CiNii · J-STAGE · NDL · dlib.jp · ジャパンサーチ · TWL(2017年4月) コルクを打ち抜いて作った瓶の栓 コルク(木栓、�...

.as

.as البلد الولايات المتحدة  الموقع الموقع الرسمي  تعديل مصدري - تعديل   as. هو نطاق إنترنت من صِنف مستوى النطاقات العُليا في ترميز الدول والمناطق، للمواقع التي تنتمي لساموا الأمريكية.[1][2] مراجع ^ النطاق الأعلى في ترميز الدولة (بالإنجليزية). ORSN [الإنجليزية]. Archived ...

 

Spanish historian (1478–1557) Portrait of Gonzalo Fernández de Oviedo, located at the Colombian Academy of History. Gonzalo Fernández de Oviedo y Valdés (August 1478 – 1557), commonly known as Oviedo, was a Spanish soldier, historian, writer, botanist and colonist. Oviedo participated in the Spanish colonization of the West Indies, arriving in the first few years after Christopher Columbus became the first European to arrive at the islands in 1492. Oviedo's chronicle Histo...

 

سنفروتمثال من الحجر الجيري لسنفرو, المتحف المصريفرعون مصرالحقبة24 أو 30 أو 48 عام[1] حوالي. 2600 ق.مسبقهحوني[2]تبعهخوفو الألقاب الملكية اسم التتويج: سنفرو Snfr.wمن يجعل الأشياء ممتازة هجاء بديل: اسم حورس: حور نب ماعت Ḥr-nb-m3ˁtحورس، سيد العدالة/الحقيقة(ماعت) حور نب ماعت سن�...

Public housing estate in Tseung Kwan O, Hong Kong Bauhinia GardenBauhinia GardenGeneral informationLocation11 Tong Chun Street, Tseung Kwan ONew Territories, Hong KongCoordinates22°18′23″N 114°15′44″E / 22.30651°N 114.26232°E / 22.30651; 114.26232StatusCompletedCategoryPublic rental housingPopulation9,684[1] (2016)No. of blocks8[2]No. of units3,200[2]ConstructionConstructed2001; 23 years ago (2001)ContractorsSh...

 

Kind of garden maintained in wintertime This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Winter garden – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (October 2008) (Learn how and when to remove this message) This article is about the kind of garden maintained in wintertime. For other uses, see Winter garden (...

 

2006 Chinese TV series This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: The Young Warriors TV series – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (June 2020) (Learn how and when to remove this message) The Young WarriorsPromotional poster featuring the main cast membersGenreWuxiaRomanceWarWritten byWang...

AwardMilitary Freefall Parachutist BadgeMilitary Freefall Parachutist BadgeTypeBadgeAwarded forQualification as a high-altitude parachutistPresented byU.S. Army and U.S. Air ForceStatusCurrently awardedFirst awarded1 October 1994[1]Last awardedOn goingMaster Military Freefall Parachutist Badge Army PrecedenceNext (higher)Parachute Rigger Badge[2]Next (lower)Army Aviator Badges[2] The Military Freefall Parachutist Badge is a military badge of the United States...

 

Cet article est une ébauche concernant le Sénégal et l’histoire. Vous pouvez partager vos connaissances en l’améliorant (comment ?) selon les recommandations des projets correspondants. Le philosophe Kocc Barma Fall rendant visite au damel Daou Demba Damel (dammeel en wolof[1]) est le titre donné aux souverains du Cayor – un royaume historique situé à l'ouest de l'actuel Sénégal. Le mot Dammel signifie littéralement en wolof brisure ou cassure, il est composé de damm qu...

 

Der Titel dieses Artikels ist mehrdeutig. Weitere Bedeutungen sind unter Kenia (Begriffsklärung) aufgeführt. Republik Kenia Jamhuri ya Kenya (Swahili)Republic of Kenya (englisch) Flagge Wappen Wahlspruch: Harambee(Kiswahili, „Lasst uns zusammenarbeiten“) Amtssprache Swahili und Englisch Hauptstadt Nairobi Staats- und Regierungsform präsidentielle Republik Staatsoberhaupt, zugleich Regierungschef Präsident William Ruto Parlament(e) Nationalversammlung und Senat Fläche 580.367[1&#...

Genus of istiodactylid pterosaur from the Early Cretaceous LiaoxipterusTemporal range: Early Cretaceous, 120 Ma PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N ↓ Holotype mandible Scientific classification Domain: Eukaryota Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Order: †Pterosauria Suborder: †Pterodactyloidea Family: †Istiodactylidae Genus: †LiaoxipterusDong & Lü, 2005 Species: †L. brachyognathus Binomial name †Liaoxipterus brachyognathusDong & Lü, 2005 Liaoxipterus ...

 

William L. DaytonFonctionsAmbassadeur des États-Unis en France19 mai 1861 - 1er décembre 1864Administrateur de sociétéSmithsonian Institution2 mars 1861 - 1er décembre 1864New Jersey Attorney General20 janvier 1857 - 18 mars 1861Sénateur des États-Unis31e Congrès des États-Unis (en)New Jersey Class 1 senate seat (d)4 mars 1849 - 4 mars 1851Robert Field StocktonSénateur des États-Unis30e Congrès des États-Unis (en)New Jersey Class 1 senate seat (d)4 mars 1847 - 4 mars 1849Sé...