Aleksander Mohuczy

komandor porucznik
Data i miejsce urodzenia	12 września 1896 Wytiegra
Data i miejsce śmierci	17 maja 1962 Gniew
Przebieg służby
Siły zbrojne	Marynarka Wojenna (II RP)  Marynarka Wojenna (PRL)
Jednostki	Dywizjon Okrętów Podwodnych (II RP) Dywizjon Okrętów Podwodnych (PRL)
Stanowiska	dowódca dywizjonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa
Odznaczenia

Aleksander Mohuczy (ur. 31 sierpnia^?/12 września 1896 w Wytiegrze, zm. 17 maja 1962 w Gniewie) – komandor porucznik.

Urodził się 12 września 1896 w Wytiegrze^[1]. W 1929 wykładowca w polskiej szkole okrętów podwodnych w Tulonie, pierwszy dowódca ORP Wilk, członek komisji nadzoru budowy ORP Ryś^[2]. W okresie od 6 lipca 1936 do 2 października 1939 dowodził Dywizjonem Okrętów Podwodnych Marynarki Wojennej. Autor kontrowersyjnego planu użycia okrętów podwodnych w wojnie obronnej Polski w 1939 roku^[3] i dowodzący działaniami polskich jednostek tej klasy. Po kapitulacji, od 2 października 1939 do końca wojny, pozostawał jeńcem niemieckich obozów jenieckich. Po wyzwoleniu z niewoli, organizował polską administrację w Zgorzelcu. Od 15 grudnia 1945 do 28 lutego 1947 był dowódcą Dywizjonu Okrętów Podwodnych pod kontrolą radziecką. Z końcem sierpnia 1949 przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł 17 maja 1962 w Gniewie i pochowany został na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 71-25-16)^[4].

• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)^[5]
• Krzyż Kawalerski 1. kl. Orderu Miecza (Szwecja, 1932)^[6]

• Hanna Majewska: Wspomnienie o Aleksandrze Mohuczym. [dostęp 2013-07-06]. (pol.).