Nidzica mała

Nidzica mała
Neottiglossa pusilla
(Gmelin, 1790)
Ilustracja
Imago nidzicy małej
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Rodzina

tarczówkowate

Podrodzina

Pentatominae

Plemię

Aelini

Rodzaj

nidzica

Gatunek

nidzica mała

Synonimy
  • Cimex pusilla Gmelin, 1790
Multimedia w Wikimedia Commons

Nidzica mała[1], nidzica punktowana[2] (Neottiglossa pusilla) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1790 roku przez Johanna Friedricha Gmelina jako Cimex pusilla[3].

Morfologia

Samiec, widok od spodu

Pluskwiak o wydłużonym ciele długości od 4 do 6 mm. Podstawowe ubarwienie ma szarożółte lub szarobrązowe, niekiedy z odcieniem pomarańczowym. Ciemniejsza, czasem niemal czarna głowa ma nadustek zakryty wierzchołkami policzków. Dwa ostatnie człony czułków są ciemniejsze od ich reszty, niekiedy czarne. Środkiem tyłu głowy, przedplecza i tarczki biegnie jedno jaśniejsze, niepunktowane żeberko, które może być słabo dostrzegalne. Boczne brzegi przedplecza i przednio-boczne kąty tarczki są niepunktowane i trochę rozjaśnione. Tarczka jest w tylnej połowie węższa niż w rejonie nasadowym i co najwyżej nieco wykracza poza przykrywkę półpokryw, która z kolei na całej powierzchni jest ciemno punktowana. Na pleurytach zatułowia wyraźnie widoczne są ujścia gruczołów zapachowych wraz z krótkimi i na końcu zaokrąglonymi kanałami wyprowadzającymi. Odwłok ma listewkę brzeżną czarną z jasnymi krawędziami[4].

Ekologia i występowanie

Owad ten zasiedla łąki, od suchych po podmokłe[4], a także pobrzeża lasów, polany leśne i pastwiska[2]. Jest fitofagiem ssącym soki traw. Stadium zimującym są owady dorosłe[4], które ukazywać zaczynają się w marcu[2]. Dorosłe nowego pokolenia obserwuje się od końca lipca do września[4] lub października[2].

Parazytoidem tego pluskwiaka jest paśnica wielkogłowa, muchówka z rodziny rączycowatych[2].

Gatunek palearktyczny o rozsiedleniu eurosyberyjskim[4]. W Europie znany jest z Hiszpanii, Francji, Belgii, Luksemburgu, Holandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Niemiec, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Czarnogóry, Serbii, Macedonii Północnej, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii i Rosji[3]. W Polsce jest spotykany w całym kraju[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Tarczówkowate. [w:] Przyroda Świętokrzyska [on-line]. [dostęp 2019-07-09].
  2. ↑ a b c d e Neottiglossa pusilla – Nidzica punktowana. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-05-19].
  3. ↑ a b Neottiglossa pusilla. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-07-10].
  4. ↑ a b c d e f Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.